به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خطوط، رقابت‌های دوومیدانی قهرمانی جوانان جهان (زیر ۲۰ سال) طی روز‌های اول تا ششم آگوست به‌میزبانی شهر کالی در کشور کلمبیا برگزار می‌شود. قرار بود در این رقابت‌ها ۵ ورزشکار از ایران به‌نام‌های علی امیریان، سمیر اقبالی، ارسلان قشقایی، ارشیا مصدقی و سارینا ساعدی که موفق به کسب سهمیه شده بودند، حضور داشته باشند، اما اعزام آنها بنا به دلایلی منتفی شد تا آنها شانس حضور در این رویداد بزرگ را از دست بدهند.
محسن ربانی ملی‌پوش سابق پرش ارتفاع و مربی ارشیا مصدقی، درباره عدم اعزام ورزشکاران به این مسابقات قهرمانی جوانان جهان اظهار کرد: طی این چند روز موضوعات مختلفی مطرح شده بود و من شنیدم بحث ویزا، پول و اینکه نتیجه‌ها قابل قبول نخواهد بود، به میان آمده است، ولی این نفرات سهمیه گرفته بودند تا در این رویداد بزرگ شرکت کنند. به‌نظرم بحث ویزا و پول جزو وظایف فدراسیون است و به ورزشکار مربوط نمی‌شود، فدراسیون باید جواب بدهد که دلیل چه بوده است.
وی ادامه داد: بحث دوومیدانی پایه، خارج از نگاه به کسب مدال است، در واقع همیشه این‌گونه بوده است که ورزشکاران در چنین اعزام‌هایی کسب تجربه می‌کنند. زمانی می‌توانیم بگوییم صاحب دوومیدانی هستیم که در رده بزرگسالان مدال کسب شود. این جوانان باید میدان ببینند و به‌قول کشتی‌گیران، تنه به تنه ورزشکاران خارجی بزنند و میدان بزرگ ببینند و آن موقع می‌توانیم توقع و انتظار موفقیت و کسب مدال داشته باشیم. وقتی اعزام نکنیم، چگونه می‌توانیم از آنها توقع موفقیت داشته باشیم؟
مربی دوومیدانی عنوان کرد: فدراسیون مسابقات مکرری را برگزار کرد تا ورزشکاران موفق به کسب رکورد ورودی شوند، در واقع فدراسیون در گرگان رکوردگیری گذاشت و این بچه‌ها در لیگ جوانان و بزرگسالان شرکت کردند تا به سهمیه برسند. فدراسیون ابتدا خیلی تلاش کرد که اینها ورودی بگیرند. کسب سهمیه در دوومیدانی مثل مدال گرفتن در سایر رشته‌ها است. ما در گذشته در دوومیدانی از لحاظ سخت‌افزاری و مربیگری پایین‌تر بودیم، ولی الآن صاحب نسلی هستیم که همه عمرشان را ورزش کرده‌اند و حالا مربیگری می‌کنند. ابراهیم رحیمیان، زهرا نبی‌زاده، جمشید بختیاری، من و... که شاگردانشان ورودی آوردند، نشان دادند که عملکردشان در سطح جهانی است، ولی، چون چشم‌شان آبی نیست و حقوق دلاری نمی‌گیرند، نباید دلیلی بر نادیده گرفته شدن خودشان و شاگردانشان شود. اگر همین کار‌ها را مربی خارجی انجام می‌داد، ماهی ۲، ۳ هزار دلار پول می‌گرفت و در هتل زندگی راحتی داشت، ولی خب الآن، چون مربیان ایرانی تلاش می‌کنند، شاید راحت‌تر می‌توان نادیده گرفت.
ربانی با بیان اینکه جوانان امروزی با جوانان دهه‌های ۶۰، ۷۰ تفاوت زیادی دارند، گفت: نگه داشتن و حفظ جوانان این دوره در استادیوم سخت است، ورزشی مثل دوومیدانی برای آنها جذابیت زیادی ندارد، در این شرایط آنها را با امید به اینکه می‌توانند به کشور‌های مختلفی بروند و قهرمان و مدال‌آور شوند، حفظ می‌کنیم و در پیست نگه می‌داریم. آنها در چنین شرایطی به نتایج خوبی می‌رسند و بین ۲۰، ۳۰ ورزشکار خوب دنیا قرار می‌گیرند. کسی که سهمیه گرفته، یعنی استثنایی است و باید برای آنها برنامه‌ریزی کرد، در چنین شرایطی و زمانی که چنین اتفاقاتی نیز رخ می‌دهد، نمی‌دانم چگونه باید آنها را مدیریت کنم. ما به‌عنوان مربیانی که هیچ دریافتی از فدراسیون نداریم، دوست داریم که این ورزشکاران پیشرفت کنند. بخشی از این آرزوی خود را که به آن نرسیدیم، در وجود این بچه‌ها می‌بینیم تا بروند دنیا را فتح کنند و مدال بگیرند، نگه داشتن اینها کار سختی است، نمی‌دانم واقعاً در چنین شرایطی باید چگونه انگیزه و عطش بچه‌ها را حفظ کرد.
وی درباره صحبت‌های جواد خسرو شیری مسئول امور مسافرت‌های فدراسیون مبنی بر اعزام دوومیدانی‌کاران جوان به یک تورنمنت و تجلیل از آنها به‌ازای عدم اعزام به مسابقات جهانی جوانان گفت: این دو رویداد قابل قیاس نیستند. من دو دوره از بازی‌های آسیایی شرکت کردم و چهارم شدم و حتی در مسابقات قهرمانی آسیا حضور داشتم، ولی هرگز نتوانستم به المپیک بروم و در واقع المپین نشدم، شاید یک بار حضور در چنین رویداد‌هایی به کسب چندین مدال در تورنمنت‌های دیگر ارزش داشته باشد، مطرح کردن این مقایسه درست نیست، در واقع مطرح کردن موضوع اعزام به یک تورنمنت اصلاً خوب نیست و کاش از سوی فدراسیون عنوان نمی‌شد. زمانی که برای مثال سارینا ساعدی یک سال قبل سهمیه گرفت، باید همه مسیر‌ها را امتحان می‌کردیم که چطور ویزا و بلیت گرفته شود. مگر وظیفه فدراسیون اعزام به این‌گونه مسابقات بزرگ نیست؟ اگر هم مشکلی در اعزام وجود داشته، نزدیک به یک سال زمان وجود داشته است تا کار‌های مربوطه انجام شود، باید از همان روز به فکر زمان اعزام می‌بودیم تا دچار این وضعیت نشویم، یا باید زودتر مسیر‌ها را چک می‌کردیم، یا اینکه تیم زودتر از ایران می‌رفت تا در همان جا یا کشوری نزدیک به آن اردو بزند و آماده مسابقات شود.
ربانی در پاسخ به این سؤال که "آیا در گذشته نیز سابقه عدم اعزام وجود داشته است یا نه؟" اظهار کرد: سابقه داشته که اعزام نکنیم، اما متأسفانه ورزشکاران خوبی بودند که پس از آن اتفاق، دوومیدانی را کنار گذاشتند. چندی قبل مسابقات المپیاد دانشجویان در تبریز برگزار شد و در آنجا فردی به‌نام میلاد میری را دیدم که چند سال قبل به مسابقات اعزام نشد و پس از آن نیز این رشته کنار گذاشت.
وی گفت: اگر فدراسیون زودتر با بچه‌ها جلسه می‌گذاشت، صحبت می‌کرد و واقعیت را می‌گفت، همه قبول می‌کردند. ورزشکاران تا همین چند روز قبل منتظر اعزام بودند و حتی چمدان‌هایشان را بسته و با دوستانشان خداحافظی کرده بودند، این خبر شوک خوبی نبود؛ اینها آینده دوومیدانی هستند. اینکه بگوییم آنها را به یک تورنمنت دیگر می‌فرستیم، باید بگویم که هزار طلای این تورنمنت به یک بار حضور در فینال مسابقات جهانی نمی‌ارزد و قابل قیاس نیست.