به گزارش پایگاه خبری‌تحلیلی خطوط؛ اگر فرد مبتلا به کم‌خونی، هموفیلی یا سرطان باشد، شاید احتیاج به تزریق خون داشته باشد. انتقال خون روشی که خون را به بدن از طریق یک لوله پلاستیکی، با استفاده از یک سوزن یا لوله نازک، باز می‌گردانند.
انواع انتقال خون
طبق گفته کمیته بین‌المللی سرخ آمریکا، چهار نوع انتقال خون وجود دارد:
تزریق گلبول قرمز: اگر فرد دچار از دست دادن خون، کم‌خونی یا دچار اختلال خونی شده باشد، تزریق گلبول قرمز را دریافت می‌کند.
انتقال پلاکت: تزریق پلاکت به افرادی که تعداد پلاکت کمتری دارند، مانند شیمی‌درمانی یا اختلال پلاکتی، کمک می‌کند.
تزریق پلاسما: پلاسما حاوی پروتئین‌های مهم برای سلامتی است. اگر فردی دچار سوختگی شدید، عفونت یا نارسایی کبدی شده باشد، ممکن است تزریق پلاسما دریافت کند.
انتقال خون کامل: اگر فردی خونریزی شدید تروماتیک را تجربه کرده باشد و به گلبول‌های قرمز، سفید و پلاکت‌ها نیاز داشته باشد. تزریق خون کامل دریافت می‌کند.
گروه‌های خونی
یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی در هنگام انتقال خون باید از گروه خونی صحیح استفاده کند. در غیر این صورت بدن، خون جدید را دفع می‌کند که منجر به عواقب شدیدی می‌شود.
چهار نوع گروه خونی وجود دارد:
آ _ ب _ AB _ O
هر گروه خونی می‌تواند مثبت یا منفی باشد.
گروه خونی O با تمام گروه‌های خونی دیگر سازگار است. افراد دارای گروه خونی O، اهدا‌کنندگان جهانی هستند. اگر فردی در شرایط بحرانی قرار گیرد و خونریزی شدید داشته باشد، پزشک باید از گروه خونی O استفاده کند.
چرا انتقال خون ضروری است؟
زمانی که بدن فاقد خون کافی باشد، انتقال خون ضروری است. به عنوان مثال، اگر فردی دچار آسیب شدید شده باشد، نیاز به تزریق خون دارد.
برخی از افراد برای شرایط و اختلالات عصبی نیاز به تزریق خون دارند، از جمله:
کم‌خونی: زمانی اتفاق می‌افتد که خون فرد، گلبول‌های قرمز کافی نداشته باشد، مثلا نبود آهن کافی در بدن به عنوان فقر آهن شناخته می‌شود.
هموفیلی: یک نوع اختلال خونریزی‌دهنده است که در آن خون نمی‌تواند به درستی لخته شود.
سرطان: زمانی اتفاق می‌افتد که سلول‌های بدن تقسیم و به بافت‌های اطراف پخش می‌شوند.
بیماری سلول داسی‌شکل: گروهی از اختلالات گلبول قرمز است که شکل گلبول‌های قرمز را تغییر می‌دهد.
بیماری کلیوی و کبد: زمانی رخ می‌دهد که کلیه و کبد به درستی کار نکنند.
بیشتر انتقال خون در بیمارستان یا کلینیک انجام می‌شود. با این‌حال پرستاران مراجعه‌کننده می‌توانند در خانه نیز انتقال خون را انجام دهند. قبل از این، پزشک باید آزمایش خون را برای تعیین گروه خونی فرد انجام دهد. تکمیل انتقال خون ممکن است ۴ ساعت طول بکشد.
خطرات و عوارض
انتقال خون بسیار ایمن است. اما ممکن است بدن یک فرد به خون جدید، واکنش‌هایی نشان دهد. برخی از واکنش‌ها بلافاصله رخ می‌دهند، در حالی که برخی دیگر چند روز زمان می‌برد تا ظاهر شوند. برخی از واکنش‌ها عبارتند از:
آلرژی: واکنش‌های آلرژیک شایع هستند. دارو‌های آنتی‌هیستامین می‌توانند به درمان واکنش‌های آلرژیک کمک کنند.
تب: ممکن است فرد نیز تب کند. اگرچه موضوع جدی نیست، اما اگر به دنبال تب، دچار درد قفسه سینه یا حالت تهوع شدند باید در اسرع وقت به پزشک اطلاع دهند.
واکنش همولیتیک: زمانی رخ می‌دهد که گروه‌های خونی باهم سازگار نباشند و باعث می‌شود سیستم ایمنی به سلول‌های خونی جدید حمله کنند. این یک واکنش جدی‌ست، اما بسیار نادر است.
در موارد بسیار نادر، خون اهدایی می‌تواند حاوی باکتری‌ها، ویروس‌ها یا انگل‌هایی باشد که باعث عفونت‌هایی مانند HIV یا هپاتیت B یا C شوند.
طبق گفته کارشناسان، قبل از اهدای خون، پزشکان آن را آزمایش می‌کنند؛ بنابراین بسیار نادر است که فردی در اثر انتقال خون دچار عفونت شود.
انتقال خون یک روش بی‌خطر و نجات‌دهنده است، اما می‌تواند عوارض جانبی خفیفی نیز ایجاد کند.
