حجت الاسلام ذوعلم گفت: این تلقی که موضوع حجاب تبدیل به مسئله امنیتی شده است، روایتی مخدوش برخاسته از رسانه‌های غربی است. معتقدم بخش‌های زیادی از حاکمیت به حجاب نمی‌اندیشند.

مسیحیت تلاش می‌کرد در ساحت اندیشه، میان فلسفه ارسطویی با آموزه‌های کتاب مقدس را جمع کند که این کار توسط قدیس توماس آکویناس به ثمر نشست.

در پنج شش سال اخیر عمده تبلیغات نهادهای فرهنگی دولت روی حمایت از فیلم‌های دفاع مقدس و مقاومت استوار بوده- که نتیجه‌اش را در تولید فیلم‌هایی مانند «ماجرای نیمروز»، «موقعیت مهدی»، «مصلحت»، «ضد»، «منصور»، «هناس»، «تک‌تیرانداز»، «23 نفر» و نظایر این فیلم‌ها دیده‌ایم. فیلم‌هایی که به رغم این که بنا به دلایل بسیاری مورد استقبال چندانی هم از سوی مخاطبان سینما قرار نمی‌گیرند، اما همه ساله شاهد یکی دو نمونه از آن‌ها در جشنواره فجر هستیم- و این روند تبدیل به روند نانوشته محتوم در جشنواره‌های سال‌های اخیر شده است...

کتاب سال قرآن جمهوری اسلامی ایران (سال ۱۴۰۰) به همت دبیرخانه شورای توسعه فرهنگ قرآنی تا پایان تابستان امسال منتشر می‌شود.

در تقویم‌ جمهوری اسلامی ایران ۳۰ مرداد ماه روز بزرگداشت علامه مجلسی نام گرفته است. محمدباقر مجلسی، معروف به علامه مجلسی و مجلسی ثانی، فقیه شیعه در دوران شاه سلیمان و شاه سلطان حسین صفویه بود. معروفترین اثر او بحارالانوار است که مجموعهٔ بزرگی از احادیث را گردآورده است. به همین مناسبت به بررسی جایگاه ایشان در دوره صفویه پرداخته ایم.

در روایت کتاب مقدس ذکر شده که به لوط پیامبر دستور داده شد از شهر خارج شود و پشت سر خود را نگاه نکند اما همسر لوط لحظه‌ای درنگ کرد و به «ستونی از نمک» تبدیل شد در حالی که «آتش و گوگرد از آسمان می‌بارید و دود غلیظ از شهر بلند بود».

مهم نیست که چه کسی چه می‌گوید. مهم نیست که چرا بعد از هزار و چهارصد و اندی سال وقایع عاشورای حسینی را چگونه تحلیل کنند. مهم نیست که مراسمی سنتی برگزار شود و یا ظاهری نوین داشته باشد.

همزمان با فرارسیدن ماه محرم بانک ایران زمین برای ششمین سال، اقدام به برگزاری سوگواره فرهنگی و هنری با عنوان «محرم ایران زمین» در قاب تصویر کرده است.

در سینمای قبل از انقلاب ایران نشانی از حسین (ع) و قیام عاشورا نیست. البته این موضوع طبیعی هم هست. هم به این دلیل که سینمای ایران در آن سال‌ها از نظر توان فنی و تکنیکی قابلیت پرداخت به تاریخ را نداشت، و هم این که در کلیت سینمای ایران در آن روزگار جز رویاسازی و داستان‌پردازی رویکرد دیگری انگار تعریف نشده بود...

«شما حق ناتوانان را ضایع کرده اید و آنچه حق خود می پنداشتید مطالبه نمودید! نه مالی در این راه خرج کرده اید، نه جانتان را در راه خلق بخشیده اید، نه با عشیره خویش بر سر امر خدا ستیز کرده اید؛ اما امید به بهشت خدا و همسایگی پیامبرانش را دارید و از عذاب رستاخیز امان می خواهید!»