به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خطوط، مشکل ایمپلنت گروهی از الکترود‌ها به این واقعیت بر می‌گردد که باید طی فرایند تقریبا بخش بزرگی از جمجمه برداشته و دوباره درجای خود قرار گیرد؛ بنابراین اگر بتوان با سوراخ کوچکی این کار را انجام داد، بسیار راحت‌تر است.
با در نظر گرفتن این چالش در ذهن، محققان انستیتو EPFL سوئیس یک الکترود با قابلیت باد شدن طراحی کردند که از الاستومر زیست تجزیه پذیر نرم با ۶ بازوی مارپیچ مانند ساخته شده و مانند برگ‌های یک گل درهم پیچیده است. هر بازو چند الکترود طلایی زیر خود دارد.
این ابزار که ابتدا بدون باد است، داخل یک لوله سیلندری شکل قرار می‌گیرد. سپس از طریق سوراخی به قطر ۲ سانتیمتر در جمجمه، انتهای لوله در یک فضای یک میلیمتری بین مغز و جمجمه قرار می‌گیرد. یک مایع بی ضرر در الکترود ریخته می‌شود و در نتیجه هریک از بازو‌ها متورم می‌شوند و به آرامی داخل جمجمه شکل می‌گیرند.
هنگامیکه فرایند تکمیل می‌شود ابزار گل مانند، محیطی به اندازه ۴ سانتیمتر را در کورتکس مغز می‌پوشاند. از آنجا که بازو‌های این ابزار هنگام متورم شدن به سمت راست می‌چرخند، الکترود‌های زیر آن‌ها با بافت مغز به طور کامل تماس می‌یابند.
این فناوری هم اکنون به طور موفقیت آمیزی روی خوک‌های مینیاتوری آزمایش شده و قرار است یک شرکت زیرمجموعه EPFL به نام «نوروسافت بیوالکترونیک» آن را به طور تجاری عرضه کند.
همزمان با توسعه بیشتر دستگاه به تدریج اندازه سوراخی که باید در جمجمه ایجاد شود، کاهش و همچنین الکترود‌هایی که در آن به کار می‌روند، افزایش خواهند یافت./ مهر