رئیس گروه معارف اسلامی دانشکده نمونه جورانپور بنگلادش پیشنهاد کرد برای اتحاد مسلمانان در کوتاه مدت و بلند مدت در دانشگاه‌های کشور‌های مختلف اسلامی، دوره‌های آموزشی برگزار شود.

امیرالمؤمنین علیه‌السلام در فرازی از این نامه‌ی خویش به مالک اشتر، توصیه‌هایی در «نهی از خودپسندی و عدم ظلم به رعیت» ارائه می‌کنند.

رئیس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی در هفتمین کنگره رهبران ادیان جهانی و سنتی در قزاقستان، عدالت و صلح را خواسته ذاتی بشر دانست و گفت: جمهوری اسلامی ایران با نظام اسلامی همواره خواهان مقابله با کج‌اندیشی‌های دینی، افراط‌گرایی و خشونت است.

بیستم شهریورماه، سالروز شهادت دومین شهید محراب آیت‌الله سیداسدالله مدنی، به‌دست منافقین است؛ عالم مجاهدی که عمری را در راه مبارزه و خدمت به اسلام و مردم گذراند.

حجت الاسلام ذوعلم گفت: این تلقی که موضوع حجاب تبدیل به مسئله امنیتی شده است، روایتی مخدوش برخاسته از رسانه‌های غربی است. معتقدم بخش‌های زیادی از حاکمیت به حجاب نمی‌اندیشند.

مسیحیت تلاش می‌کرد در ساحت اندیشه، میان فلسفه ارسطویی با آموزه‌های کتاب مقدس را جمع کند که این کار توسط قدیس توماس آکویناس به ثمر نشست.

در پنج شش سال اخیر عمده تبلیغات نهادهای فرهنگی دولت روی حمایت از فیلم‌های دفاع مقدس و مقاومت استوار بوده- که نتیجه‌اش را در تولید فیلم‌هایی مانند «ماجرای نیمروز»، «موقعیت مهدی»، «مصلحت»، «ضد»، «منصور»، «هناس»، «تک‌تیرانداز»، «23 نفر» و نظایر این فیلم‌ها دیده‌ایم. فیلم‌هایی که به رغم این که بنا به دلایل بسیاری مورد استقبال چندانی هم از سوی مخاطبان سینما قرار نمی‌گیرند، اما همه ساله شاهد یکی دو نمونه از آن‌ها در جشنواره فجر هستیم- و این روند تبدیل به روند نانوشته محتوم در جشنواره‌های سال‌های اخیر شده است...

در تقویم‌ جمهوری اسلامی ایران ۳۰ مرداد ماه روز بزرگداشت علامه مجلسی نام گرفته است. محمدباقر مجلسی، معروف به علامه مجلسی و مجلسی ثانی، فقیه شیعه در دوران شاه سلیمان و شاه سلطان حسین صفویه بود. معروفترین اثر او بحارالانوار است که مجموعهٔ بزرگی از احادیث را گردآورده است. به همین مناسبت به بررسی جایگاه ایشان در دوره صفویه پرداخته ایم.

مهم نیست که چه کسی چه می‌گوید. مهم نیست که چرا بعد از هزار و چهارصد و اندی سال وقایع عاشورای حسینی را چگونه تحلیل کنند. مهم نیست که مراسمی سنتی برگزار شود و یا ظاهری نوین داشته باشد.

در سینمای قبل از انقلاب ایران نشانی از حسین (ع) و قیام عاشورا نیست. البته این موضوع طبیعی هم هست. هم به این دلیل که سینمای ایران در آن سال‌ها از نظر توان فنی و تکنیکی قابلیت پرداخت به تاریخ را نداشت، و هم این که در کلیت سینمای ایران در آن روزگار جز رویاسازی و داستان‌پردازی رویکرد دیگری انگار تعریف نشده بود...