به گزارش پایگاه خبری‌تحلیلی خطوط، سقط جنین در ۲۴ کشور به طور کلی ممنوع است. طبق گفته سازمان جهانی بهداشت؛ هنگامی که افراد برای سقط جنین ایمن با موانعی روبه‌رو هستند، اغلب به روش‌های ناایمن متوسل می‌شوند. بدانید سقط جنین‌های ناایمن در کشور‌هایی که قوانین محدود‌کننده دارند، رایج‌تر است. در این گزارش با برخی از قوانین سقط جنین در کشور‌های مختلف آشنا می‌شوید:
ایالات‌متحده آمریکا
در ایالات‌متحده آمریکا سقط جنین قانونی اعلام شده بود. بسیاری از مردم آمریکا در قانونی بودن این کار معترض و بر این باور بودند که باید تجدید نظر شود. تا این که دیوان عالی آمریکا حکمی را صادر کرد که بر مبنای آن، زنان آمریکایی حق قانونی سقط جنین را از دست دادند. نکته جالب توجه آنکه برخی از شرکت‌های آمریکایی در برابر تصویب این قانون شرایطی را برای کارمندان خود فراهم می‌کنند که برای سقط به ایالات دیگر بروند.
السالوادور
سقط‌جنین در السالوادور جرم و جز محدود‌کننده‌ترین قوانین جهان است. این کشور سقط جنین را حتی زمانی که جان مادر در خطر است، ممنوع می‌کند. بیش از ۱۸۰ زن در ۲۰سال گذشته به دلیل سقط جنین تحت پیگرد قانونی قرار گرفته‌اند. آن‌ها به قتل و گاهی به ۴۰سال حبس محکوم می‌شوند.
مالت
زنان در مالت به‌طور کل از دسترسی به سقط جنین محروم هستند، حتی اگر زندگی آن‌ها در خطر باشد. زنانی که سقط جنین انجام می‌دهند، به سه سال زندان محکوم می‌شوند.
لهستان
لهستان یک کشور کاملا کاتولیک است. قانون لهستان حدود یک‌سال پیش تغییر کرد. کشور لهستان در این قانون خاتمه بارداری یا سقط جنین را غیرقانونی دانست. اکنون فقط برای نجات زنانی که سلامتی آن‌ها در خطر یا در موارد تجاوز جنسی قرار گرفته‌اند، امکان سقط جنین وجود دارد.
کشور‌های آفریقایی
در آفریقا ۱۳درصد سقط جنین افزایش یافته است. بسیاری از کشور‌های آفریقایی قوانین محدود کننده‌ای در مورد سقط جنین دارند و تنها در صورت تهدید جان مادر، یا موارد تجاوز جنسی یا نقص جنین، این عمل را مجاز می‌دانند.
ایرلند
در ایرلند سقط جنین تا هفته ۱۲بارداری مجاز است، اما پس از آن مجازات قانونی در پی دارد.
آرژانتین
قانون‌گذاران آرژانتینی لایحه قانونی سقط جنین تا هفته ۱۴بارداری و پس از آن در شرایط خاص را تصویب کردند.
کشور‌هایی که محدودیت‌های کمتری برای سقط جنین دارند
در کشور‌های اروپا، کانادا و استرالیا قوانین مربوط به سقط جنین تا حدودی شبیه به ایالات‌متحده است. به عنوان مثال: فرانسه دارای محدودیت بارداری تا ۱۶هفته، محدودیت اسپانیا ۱۴هفته و ایتالیا ۹۰روز است. همچنین در آمریکای جنوبی و موزامبیک سقط جنین مجاز، اما محدود به ۱۲هفته اول بارداری است.
البته قابل ذکر است که برخی از مناطق ایالات‌متحده ممکن است با قوانین محدود‌تر سقط جنین نسبت به کشور‌های توسعه‌یافته از جمله کانادا و مکزیک، مواجه شوند.
در ایران چه خبر است؟
قانون سقط جنین در ایران از آن دسته موضوعاتی است که در دوره‌های متعدد باعث جنجال‌هایی در جهان شده است. همچنین این مسئله را مخالف حق زنان می‌دانند. جالب است بدانید که در ایران حدود یک میلیون و ۳۰۰هزار جنین در سال سقط می‌شوند. سقط جنین یک جرم محسوب و حکم آن نیز پرداخت دیه است البته میزان دیه در مراحل شکل‌گیری جنین متفاوت است:
جنین به صورت نطفه، دوصدم دیه کامل.
طبق تحقیقات انجام‌شده بیشترین محدوده سنی سقط بین ۱۵ تا ۲۴سال بوده است. انواع سقط‌ها یا خود‌به‌خودی یا سقط عمدی یا سقط طبی هستند. سقط عمدی یک‌‌سوم کل سقط‌ها را تشکیل می‌دهد.
جنین به صورت علقه، چهارصدم دیه کامل.
جنین به صورت مضغه، شش‌صدم دیه کامل.
جنین به صورت استخوان، هشت‌صدم دیه کامل.
اگر در حالت گوشت و استخوان‌بندی قرار گرفته، ولی روح در آن دمیده نشده باشد، یک‌دهم دیه کامل
اگر روح در آن دمیده باشد (پس از چهار ماهگی)، جنین پسر، دیه یک انسان کامل و جنین دختر نصف دیه و اگر در جنسیت شکی باشد، سه‌چهارم دیه کامل است.
طبق قانون سقط جنین قبل از چهارماهگی امکان‌پذیر است و مجوز سقط بعد از این دوران صادر نخواهد شد، فقط در دو شرایط زیر، با تشخیص قطعی سه‌پزشک متخصص و تایید پزشک قانونی مجاز شناخته شده است؛
مادر به بیماری مبتلاست که ادامه بارداری برای وی بسیار خطرناک است.
جنین موجود در رحم دچار ناهنجاری‌هایی باشد که بعد از زایمان قادر به حیات نباشد.
اما جدیدا در مجلس طرحی را به تصویب رساندند که کار سقط جنین را حتی در موارد ذکر شده بالا، بسیار سخت می‌کند. مخالفان این طرح معتقدند که با اجرای این طرح سلامت عمومی جامعه به خطر می‌افتد و آمار جنین‌های مبتلا به نارسایی‌های جسمی و ذهنی افزایش می‌یابد. اما نمایندگان با اجرای این طرح به مدت ۷سال موافقت کردند.
در این طرح ذکر شده است: شورایی در نظام پزشکی قانونی برای تشخیص و تایید ضرورت قطعی سقط جنین تشکیل خواهد شد. همچنین حرج مادر را نیز قاضی تعیین می‌کند. به این معنا که، گفته‌ی مادر مبنی بر این که نگهداری کودک مبتلا به نارسایی‌های جسمی یا ذهنی برایم ممکن نیست، کفایت نمی‌کند، در نهایت قاضی باید به تشخیص این موضوع برسد.
