پایگاه خبری تحلیلی خطوط : به نظر می رسد روز شنبه ۷ اکتبر ۲۰۲۳ برابر با ۱۵ مهرماه ۱۴۰۲ روزی فراموش نشدنی در تاریخ فلسطین و غرب آسیاست.اکنون دنیاست و ابعاد قضيه هفتم اکتبر ۲۰۲۳ که آن را با ششم اکتبر ۱۹۷۳ و نیز از سویی با یازده سپتامبر ۲۰۰۱ مقایسه می کنند. این «روز واقعه» را چگونه می توان تفسیر کرد؟
یکم: آوی مئیر روزنامه نگار اسرائیلی و سردبیر هفته نامه جروزالم پست، در روز ۷ سپتامبر ، روز شنبه مقاله با اهمیتی نوشته است. به تعبیر او:« واقعه صبح شنبه، بزرگترین تراژدی شکست اطلاعاتی و نظامی در تاریخ نیم قرن گذشته اسرائیل، بلکه در تاریخ ۷۵ ساله از زمان تاسیس اسرائیل است.»آوی مئیر به کتاب ایوب از عهد عتیق استناد کرده است. ایوب به یهوه خداوند یهود می گوید:« از آنچه از آن هراس داشتم بر سرم امد.* مطمئن و آرام نبودم * و پریشانی مرا فراگرفت.» ( باب ۳ ایات ۲۵ و ۲۶)از سوی دیگر از بُعد تاثیرگذاری او این روز را با یازدهم سپتامبر در آمریکا و انهدام برج های دو قلوی تجارت مقایسه کرده است. همان گونه که یازده سپتامبر به تعبیر او فضای سیاسی و اجتماعی امریکا و غرب آسیا و بلکه نظرگاه دولت ها و ملت ها را تغییر داد، روز واقعه نیز چنین ظرفیتی دارد، دیگر بعد از روز شنبه هفتم اکتبر اسرائیل مانند سابق نخواهد بود.
دوم: چنان که می دانیم. اسرائیل همواره از دستگاه های اطلاعاتی و امنیتی خود، از موساد و شین بت به عنوان توانایی های ممتاز خود یاد کرده است. در واقع بسیاری از نخست وزیران و وزیران اسرائیلی از همین سازمان ها و نیز سازمان نظامی به دولت آمده اند. می توان گفت همواره دولت اسرائیل وجه غالبش نظامی امنیتی بوده است. افزون بر آن شاهد همکاری نردیک و بلکه فرماندهی مشترک موساد و سیا بوده ایم شاید بهتر از هرکسی مایک پمپئو وزیر خارجه سابق آمریکا و رئیس سابق سیا در کتاب خاطرات و زندگینامه خود به این موضوع اشاره کرده است. او حتی از روابط خصوصی و نزدیکی دیدگاه خود به عنوان صهیونیست -مسیحی با یوسی كوهن رئيس موساد یاد کرده است. در واقع سیا و موساد در منطقه غرب آسيا، اتاق فکر و فرماندهی مشترك داشته و دارند. بدیهی است که دستگاه اطلاعاتی برخی کشورهای عربی منطقه نیز در همین حال و هوا پرواز می کنند. و سرانجام هزاران مامور خبرچین که در سازمان های فلسطینی نیز رخنه کرده اند و نهایتا تجهیزات بسیار مدرن نظارت بر منطقه غزه و همین طور شهرک های یهودی نشین اطراف غزه، حال چگونه مجموعه سازمان های اطلاعاتی و امکانات مدرن رصد کردن زمین و هوا و دریا، در خواب بودند و ساعت شش و نیم صبح شنبه، فلسطینی ها، به روایت اسرائیل بیش از دو هزار راکت به سوی شهرهای عسقلان و سدیروت و حتی تل آویو، پرتاب کردند؟ چگونه گردان های جهادی توانستند به درون شهرک ها نفوذ کنند؟ و عملیات را در ۵۰ نقطه سازمان دهند؟چگونه این گردان ها به پایگاه نظامی «کفّار عزّه» حمله کردند و نظامیان اسرائیلی را به قتل رساندند و یا اسیر کردند؟
سوم: نتانياهو چنانکه روزنامه هاآرتس روایت کرده است. با تاکید گفته است «ما با یک جنگ تمام عیار روبرو هستیم. این جنگ است، عملیات نیست.» بسیار خوب اگر حماس و جهاد اسلامی توانسته اند یک جنگ تمام عیار را سازمان بدهند، این جنگ که کار یکی دو روز و یک هفته و یک ماه نیست. نیاز به ماه ها برنامه ریزی دارد. شاید به همین دلیل گزارشگر بی بی سی فارسی، از سفر رهبران حماس در مدت یک سال و نیم گذشته به ایران و بیروت، برای هماهنگی همین جنگ تفسیر می کرد!البته چنین تفسیری که می خواهد نقش ایران و یا حزب الله را پررنگ نشان دهد در بطن خود دست کم گرفتن رهبران و مجاهدان فلسطینی است. مثل همان تحلیلی که به جای اینکه مجاهدان حوثی در یمن را درست بشناسد و راز و دلایل مقاومت و جهاد مردم یمن را بفهمد، به تفسیر آسان پناه می برد، که ایران در پس صحنه یمن است!
چهارم: واقعیت این است، که فلسطینی ها تغییر کرده اند. دیگر فلسطینی ها را با مدل سازمان الفتح نمی توان سنجید و تفسیر کرد. تغییر دیدگاه فلسطینی ها، از الفتح تا حماس و جهاد اسلامی، موجب تغییر در ساحت فلسطين شده است. اعضاء سازمان الفتح، برای بسیاری از آنان، فلسطين یک بهانه برای زندگی مرفه و تجارت بوده است.. مجاهدان حماس و جهاد اسلامی برای فداشدن آمده اند. زندگی آنان مساوی با ارمان فلسطين است.