به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خطوط، «نرگس شفارودی» متخصص کاردرمانی و دانشیار دانشگاه علوم پزشکی ایران گفت: رشته کار درمانی، بیش از ۵۰ سال است که به صورت دانشگاهی در ایران قدمت دارد. این رشته زیر مجموعه رشته‌های توانبخشی و یکی از زیر گروه‌های رشته علوم پزشکی است.
وی افزود: کاردرمانگر برای افزایش کیفیت زندگی افراد جامعه خدماتی ارائه می‌دهد که این خدمات نه تنها به افرادی که دچار محدودیت‌ها و ناتوانی‌هایی هستند ارائه می‌شود، بلکه در افرادی که هنوز بیماری در آن‌ها ظاهر نشده است نقش خود را ایفا می‌کنند.
متخصص کار درمانی گفت: درمانگران با دو دسته افراد مواجه هستند؛ افرادی که از نظر روحی مشکل دارند و همچنین افرادی که از نظر جسمی دچار اختلالاتی هستند، کار درمانگر به کار و فعالیت این دو گروه رسیدگی می‌کند.
شفارودی افزود: افراد به دنبال هر حادثه یا بیماری، ممکن است ناتوانی‌هایی از خود بر جای بگذارند و این علائم، شاید هرگز از بین نروند و بر زندگی فرد اثرات منفی داشته باشد. کاردرمانگر باید این اثرات را به حداقل برساند و فرد را دوباره از طریق انجام دادن کار‌های روزمره و برقراری ارتباط با محیط به زندگی عادی بازگرداند.
وی در پاسخ به این سؤال که آیا خدمات کار درمانی، می‌تواند در کاهش احساس ناتوانی فیزیکی، ذهنی، روانی و اجتماعی افراد موثر باشد؟، گفت: بله، کاردرمانی در رفع علائم بیماری، رفع موانع محیطی و تاثیر تطابق در محیط زندگی، اثرگذار است.
دانشیار دانشگاه علوم پزشکی ایران افزود: هدف اصلی کار درمانگر در ارتباط با هر بیماری و یا اختلال، این است که فرد را به زندگی که مدنظر خود او است، بازگرداند و رضایتمندی در آن فرد اتفاق بیفتد.
شفارودی در پاسخ به این سؤال که کار درمانی در بیماران اعصاب و روان شامل چه مواردی است؟ گفت: در بیمارستان انتظارات متفاوتی از کاردرمانگر وجود دارد. در پروسه بیمارستانی، بیمار به دلیل بیماری مراجعه می‌کند و در صورت ضرورت بستری می‌شود، در آن هنگام تشخیص و درمان‌های دارویی آغاز می‌شود.
وی افزود: وظیفه کاردرمانگر این است که با بیمار ارتباط برقرار کند و متوجه شود که این بیماری چگونه بر مجموعه فعالیت‌های فرد تأثیر گذاشته است و در کنار سایر اعضای تیم، میزان تأثیرات دارو‌ها را مورد بررسی قرار دهد، در عین‌حال، کاردرمانگر در بیمارستان، یکسری شرایط و فعالیت‌ها را برای فرد ایجاد می‌کند تا یادگیری‌هایی که باعث پیشرفت در فعالیت‌های او می‌شود، اتفاق بیافتد.
دانشیار دانشگاه علوم پزشکی ایران گفت: فعالیت‌های کاردرمانگر به طور کامل فرد مدار است و یک نسخه واحد شامل حال همه مددجویان نمی‌شود. کار و فعالیت، هم تحت تأثیر عوامل بیرونی بیمار است و هم تحت تأثیر عوامل درونی، به همین جهت، بحث ارزیابی محیط زندگی فرد از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
شفارودی افزود: در کنار این گزارش‌ها که توسط کاردرمانگر به تیم درمان انتقال می‌یابد، نحوه یادگیری فرد و سطح آن هم مورد بررسی قرار می‌گیرد، در کنار این وظایف، کار درمانگر فضایی را ایجاد می‌کند که تحمل بیمار بیشتر شود، هر چقدر بتوان بیماران را فعال و درگیر کار‌های متفاوت کرد، از اُفت مهارت‌های آن‌ها جلوگیری به عمل می‌آید.
وی ادامه داد: کاردرمانگر‌ها نه تنها در جبهه روان بلکه در جبهه جسم و فیزیک هم فعالیت دارند. آن‌ها به افراد دچار اختلال فیزیکی کمک می‌کنند تا شرایط برای انجام کار‌های روزمره داخل و خارج منزل آن‌ها مهیا و تسهیل شود.
دانشیار دانشگاه علوم پزشکی ایران گفت: سلامتی تنها نبود علائم بیماری و یا کاهش درد نیست، بلکه میزان مشارکت و عملکرد یک فرد در زندگی، از میزان سلامتی فرد خبر می‌دهد. حسی که فرد از سلامتی خود دارد از اهمیت زیادی برخوردار است، شاید یک پزشک با کاهش علائم بیماری و بهبود حال مریض، او را به سلامتی نزدیک بداند، ولی بیمار احساس رضایت نداشته باشد و احساس بیماری و ناخوشی باعث شود او نتواند دست به هیچ کاری بزند.
شفارودی افزود: افراد کار درمانگر باید وارد محیط زندگی و محیط کار بیمار شوند و آن را ارزیابی کنند و چگونگی عملکرد فرد را در محیط زندگی، کار یا مدرسه مورد بررسی قرار دهند، کاردرمانگر‌ها تنها در مواقع ناتوانی وارد کار نمی‌شوند، بلکه برای جلوگیری از بروز مشکلات نیز تلاش می‌کنند.
وی بر ضرورت وجود کاردرمانگر‌ها در محیط اجتماعی تأکید کرد./ صدا و سیما