به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خطوط، شعر رضوی امروز به عنوان یکی از جریان‌های اصلی شعر آیینی در کشور محسوب می‌شود. شاید کمتر کسی باشد که طبع شعری و ذوق هنری داشته باشد اما اثری به آستان علی ابن موسی‌الرضا(ع) تقدیم نکرده باشد. میزان توجه شاعران به این حوزه آنقدر است که گاه برخی از شاعران آیینی‌سرا مجموعه‌ای مستقل در مدح و ثنای امام هشتم(ع) منتشر کرده و اثر مجزایی را به این موضوع اختصاص داده‌اند.
اما شعر رضوی به زمان حاضر محدود نمی‌شود. شعر رضوی از جمله حوزه‌های ریشه‌دار شعر آیینی است که سرآمدان و نامداران بزرگی در آن طبع‌آزمایی کرده‌اند. در دوره معاصر نیز شاعران با سروده‌های خودبه ابراز ارادت پرداخته‌اند.
شهادت امام رضا (ع) بنا به قول مشهور در بین شیعه، در روز 30 صفر سال 203 هجری قمری واقع شده است. آن حضرت توسط مأمون، خلیفه عباسی و با خورانده شدن سم به شهادت رسیدند.روزی که شاعران آئینی آن را با کلمات به سوگ نشسته‌اند.در زیر برخی از این سوگ‌سروده‌ها آمده است:
علیرضاحکمتی:
من دلم کبوتر است
پرکشیده باز هم
تا به اوج آسمان
چون پرنده قفس؛
دل نهاده‌ام به این:
لحظه رها شدن
لحظه‌ای جدایی از:
زخم میله‌ها شدن
هر طرف که رو کنی
سفره سفره از کرم
آب و دانه بر زمین
کاش گوشه حرم
بال و پر ببندم و
رفع خستگی کنم
کاش فرصتی شود!
تا در آسمان تو
-قدر لحظه‌ای فقط-
من پرندگی کنم!...
رزیتا نعمتی:
به آقا علی بن موسی الرضا
احساس می‌رود که سر افکنده‌ات شود
خورشید آمده که پناهنده‌ات شود
آقا نبین برای شما کم گذاشتم
این بنده فلک زده شرمنده‌ات شود
دل آمده که با تپش ضربه‌های خود
جای نقاره‌خانه نوازنده‌ات شود
وقت وضو به حوض بیفتد نگاه تو
فکرم اذان نگفته پراکنده‌ات شود
دیشب دو شمع نذر تو کردم دلا بسوز
بگذار درس عبرت آینده‌ات شود
مشهد خودش قشنگترین جای کربلاست
فتوا دهی حسین نماینده‌ات شود
در خون بزن قبای مریدان خویش را
باید لباس عشق برازنده‌ات شود
آن پرچم سیاه سرگنبدت منم
این بار آمده که پناهنده‌ات شود
انتهای پیام/ تسنیم