به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خطوط، بیماری‌های خودایمنی یک مشکل سلامتی معمول هستند و هرچند سرکوب وسیع سیستم ایمنی می‌تواند برخی از علائم این بیماری‌ها را کاهش دهد، اما مشکلات دیگری به وجود می‌آورد. اکنون پژوهشگران در انستیتو «اسکریپس ریسرچ» نانوذراتی ابداع کرده اندکه می‌توانند به طور گزینشی سلول‌های ایمنی مشکل دار را هدف بگیرند و بروز آرتروز در موش‌ها را برای مدت زمان قابل توجهی به تاخیر بیندازند یا از آن جلوگیری کنند.
سیستم ایمنی مهم‌ترین و قدرتمندترین دفاع انسان در مقابل بیماری‌ها است، اما گاهی اوقات ممکن است با شدت زیادی به سلول‌ها و بافت‌های سالم حمله کند. این امر طیفی از بیماری‌های خود ایمنی را به وجود می‌آورد که با دارو‌هایی قابل درمان هستند که سیستم ایمنی بدن را سرکوب می‌کنند. البته این امر چالش‌هایی را در پی دارد مانند افزایش ریسک ابتلا به بیماری‌های عفونی.
محققان در پژوهشی جدید روشی را بررسی کردند که فقط سلول‌های ایمنی را که چالش‌های خود ایمنی به وجود می‌آورند، هدف می‌گیرد و بقیه سلول‌ها را آزاد می‌گذارد تا وظیفه خود برای مقابله با تهدید‌های واقعی در مقابل سلامت انسان را انجام دهند. برخی بیماری‌های خود ایمنی مانند آرتروز به وسیله یک پروتئین خاص در بدن ایجاد می‌شود که به نام «خود آنتی ژن» مشهور است. چنین پروتئین‌هایی هدف تمرکز تحقیق مذکور هستند.
سلول‌های B آنتی بادی‌هایی برای آنتی ژن‌های خاص (معمولاً انواع خارجی آن) می‌سازند. اما گاهی اوقات در بیماری‌های خود ایمنی برای «خود-آنتی ژن ها» نیز کارآمد هستند. در صورتیکه سلول‌های مذکور با آنتی ژن مورد هدف خود مواجه شوند به طور یکه همزمان یک مولکول دیگر به دریافت کننده‌ای به نام CD ۲۲ پیوند دارد، سلول‌های B خاموش می‌شوند؛ بنابراین محققان نانوذراتی طراحی کردند که حاوی آنتی ژن و مولکول پیوند دهنده CD ۲۲ است.
همچنین این نانوذرات حاوی راپامایسین هستند. این دارو تولید سلول‌های T را تحریک می‌کند و همانطور که نامش نشان می‌دهد دیگر سلول‌های ایمنی که ممکن است خطرناک باشند را سرکوب می‌کند. تمام این محتویات به نانوذرات کمک می‌کند تا بدون نیاز به خاموش کردن کل سیستم ایمنی با یک واکنش خود ایمنی ناشی از سلول‌های خاص B و T مقابله شود.
محققان نانوذرات را روی موش‌ها آزمایش کردند. نخست آزمایش نشان داد این مواد اجازه نمی‌دهند سیستم ایمنی بدن حیوان حملات زیادی علیه یک پروتئین به نام اوآلبومین انجام دهد. این پروتئین به طور معمول یک واکنش قدرتمندتری را ایجاد می‌کند. در مرحله بعد ذرات برای درمان یک بیماری خود ایمنی در موش‌هایی استفاده شدند که به آرتروز مبتلا شده بودند. نانو ذرات در این آزمایش به آنتی ژنی به نام GPI حمله کردند.
محققان موش‌های سه هفته‌ای را با نانوذراتی درمان کردند که به سیستم‌های ایمنی بدن آن‌ها آموخته شده بود تا GPI را تحمل کنند. درمان با نانوذرات به میزان قابل توجهی بروز آرتروز را به تعویق انداخت. علاوه بر آن در یک سوم از موش‌هایی که با این روش درمان شدند، پس از ۳۰۰ روز نشانی از آرتروز رصد نشد.
بررسی دقیق‌تر نشان داد درمان با این روش کارآمد است و تولید آنتی بادی‌های مربوط به آنتی ژن GPI به میزان قابل توجهی کاهش و جمعیت سلول‌های T افزایش یافت./ نیواطلس