ناصر یوسفی، مولف و مدرس دانشگاه و کارشناس مذهبی در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی خطوط، به مناسبت ولادت حضرت رسول اکرم(ص) و امام جعفر صادق(ع) مطرح کرد: رسولالله پیراهن رزمی داشتند که در جنگها آن را بر تن میکردند اسم آن پیراهن ذاتالفضول بود. در حدیثی داریم که امیرالمومنین در جنگ جمل همان لباس پیغمبر را بر تن کرده بود. امام صادق (ع) فرمود: پدر بنده امام باقر(ع) آن پیراهن را بر تن کرد و به تن ایشان گشاد بود، بنده تنم کردم یک سایز مانده بود اندازهام شود. این موضوعات به ما میخواهند نشان دهند که اگر شرایط امام صادق (ع) شبیه به شرایط رسول الله بود و لباس پیغمبر سایز تن ایشان میشد، میتوانست قیام کند اما شرایطش را نداشت؛ این حدیث دال بر یک نکاتی است اولا یک پیوستگی در حرکت انبیا و اولیا وجود دارد؛ به قول رهبر معظم انقلاب انبیا و اولیا یک انسان کاملاند و در شرایط مختلف واکنشهای مختلف نشان میدهند همچنین رهبر انقلاب در کتاب پیشوای صادق میفرمایند که امام سجاد(ع) پس از کربلا به دنبال قیام نبود در شرایط طبیعی زندگی میکرد، امام باقر هم همینطور اما امام صادق(ع) به دنبال قیام بود اما به دلیل آنکه شرایطش نبود قیام نکرد وگرنه امام صادق (ع) به دنبال این است که پیراهن جدش رسول الله را بر تنش کند. این شرایط نشان میدهد هدف امام صادق(ع) و رسول الله یک هدف مشترک است؛ مبارزه با ظلم و حمایت از مظلومین.
مکمل محتوایی حرکت ۲۳ ساله رسول الله امام صادق(ع) است که در آن عصر با جهاد علمیاش مذهب جعفری را به تعبیر ما تثبیت کردند به همین جهت شاید ویژگی مشترکی که نام این دو امام معصوم را کنار هم قرار داده این باشد که امام صادق(ع) مکمل حرکت نوبت و ختمی مرتبتی رسول الله بود.
یوسفی ادامه داد: هدف رسول الله و هدف امام صادق(ع) یک هدف بود اما شاید تقارن میلاد این دو معصوم حاکی از این باشد که حرکتی که رسولالله برای اکمال دین آغاز کرد و سوره شریعتی که ظرف ۲۳ سال نازل شد، پس از پیغمبر دچار یک انحرافی شد پس این مکتب و مذهب حقه تشیع که که نسخه صحیح اسلام است باید یک جایی تکمیل میشد. مکمل محتوایی حرکت ۲۳ ساله رسول الله امام صادق(ع) است که در آن عصر با جهاد علمیاش مذهب جعفری را به تعبیر ما تثبیت کردند به همین جهت شاید ویژگی مشترکی که نام این دو امام معصوم را کنار هم قرار داده این باشد که امام صادق(ع) مکمل حرکت نوبت و ختمی مرتبتی رسول الله بود.
وی افزود: ویژگی مشترک دیگر که در عصر این دو معصوم بزرگوار نمود دارد این است که هر دو معصوم به دلیل شرایط و اقتضائات عصر خودشان از یک سری تکلیفهای اولیه به تکلیفهای ثانوی رجوع کردند که مهمترین آنها مسئله وحدت بود. رسولالله خیلی از منافقین را برای آنکه فروپاشی در جامعه شکل نگیرد توبیخ نکردند، خیلی از منافقین را که حتی جرم هم مرتکب شده بودند برای حفظ عصر نظام و حفظ وحدت مجازاتشان نکرد همچنین امام صادق (ع) در عصر خود نسبت به خیلی از منافقین صدر اسلام و کسانی که کم لطفی به مکتب اهل بیت داشتند سریع موضع نمیگرفتند تا هیچ موقع نظمی که در میان امت است به هم نریزد.
مولف و مدرس دانشگاه ادامه داد: در حدیثی داریم امام صادق(ع) به عیادت بیماران اهل سنت میرفت، در تشییع جنازههای مخالفین شیعه شرکت میکرد و به احزاب هم سفارش میکرد شما هم شرکت کنید؛ این حاکی از این است که نظم امت و وحدت به بین مسلمین به معنای همزیستی مسالمت آمیز یک وجهه اشتراک و فصل مشترک بین رسول الله و امام صادق(ع) بود.