به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خطوط دادستان عمومی و انقلاب بهبهان صدور هر گونه پروانه ساختمانی و مجوز ساخت در مسیل کره(نهر کره) را ممنوع اعلام کرد.
افرادی بیش از ۲۶ هزار متر نهر (آبراهه) طبیعی را در بهبهان با نخاله‌های ساختمانی پر کرده، روی نخاله‌ها را خاک پاشیده و با مجوزهای قانونی پس از قطعه‌بندی در حال فروش آن به مردم بودند. این تخلف آشکار باعث ورود سازمان جنگل‌ها، منابع طبیعی و آبخیزداری کشور به موضوع شد.
پیش از این «رضا افلاطونی» سرپرست معاونت حفاظت و امور اراضی سازمان جنگل‌ها، منابع طبیعی و آبخیزداری کشور گفته بود طی نامه‌ای از دادستان کل خواسته است وارد موضوع نهرخواری(مسیل خواری) در شرق بهبهان شود تا جلوی تکرار واقعه تلخ سیل در دروازه شیراز را در شرق بهبهان بگیرد.
سیل دروازه شیراز در سال ۹۸ نتیجه خیابان‌سازی شهرداری شیراز در سال ۸۰ بر بستر رودخانه خشک شیراز بود. شهروندان و گردشگران نوروزی نمی‌دانستند آن خیابان آسفالته مسیر طبیعی سیل به‌سمت دریاچه مهارلو است که شهرداری با نخاله پر کرده و روی آن آسفالت کشیده است. آن سیل جان ۲۱ نفر را گرفت و ۱۱۹ شهروند و گردشگر مجروح شیراز را به بیمارستان فرستاد.
«محمد داس مه» وکیل پرونده نهرخواری در بهبهان با اعلام خبر ممنوعیت صدور پروانه ساخت در مسیر سیل در شرق بهبهان از سوی دادستان این شهر می‌گوید: «این دستور در بدو تعقیب قانونی در مرحله دادسرا صادر شد.»
انتشار این خبر تنها واکنش دادستان بهبهان را در پی نداشت. مسیل خواری(نهرخواری) در بهبهان که به گفته مسئولان شهری این شهر در اراضی ملی و منابع طبیعی بهبهان سابقه دارد با واکنش افکارعمومی در شبکه‌های مجازی رو به رو شد. موضع «مهدی خواجه پور» مسئول آب منطقه‌ای بهبهان درقبال نهرخواری(مسیل خواری) در شرق این شهر تاریخی با سؤال‌های بی‌شماری از سوی آنها رو به رو شد.
آنها با اشاره به این که قانون، وزارت نیرو را مسئول حفاظت از رودخانه‌ها، دریاها، تالاب‌ها، مسیل‌ها، نهرها و... می‌داند می‌پرسند چطور سازمانی که خود باید حافظ مسیرهای آبی کشور باشد، نسبت به تخلف از قانون موضع حمایتی دارد؟
افلاطونی مالکیت منابع طبیعی آبراهه‌ها، مسیل‌ها و نهرها را ازجمله منابع طبیعی می‌داند اما می‌گوید:«حفاظت از آنها طبق قانون برعهده وزارت نیرو است.»
مجاز دانستن واگذاری اراضی ملی و ساخت و ساز در مسیل ها و مسیرهای سیلابی از سوی مسئول آب منطقه ای بهبهان با وجود قوانین صریح که هرگونه دخل و تصرف در مسیرها و مسیل آبی کشور را ممنوع می‌داند از نقاط پر سؤال این پرونده است.
خواجه‌پور می‌گوید: «خیلی از نقاط خوزستان سیلابی است و در آنها ساخت و ساز شده است!»
نکته‌ای که خواجه‌پور به آن اشاره می‌کند همان مسأله‌ای است که باعث خسار‌ت‌بار شدن سیل خوزستان در سال ۹۸ شد.
سیل اتفاقی طبیعی است و کسی نمی‌تواند جلوی آن را بگیرد اما شدت و حدت آن دقیقاً بستگی به دخالت انسان در طبیعت دارد. خسارت بالای سیل خوزستان و لرستان بیش از هرچیزی ماحصل تخریب محیط‌زیست و کور کردن مسیر طبیعی سیلاب بود. دشت بهبهان مثل دشت خوزستان از مرغوب ترین زمین‌های کشاورزی است که با سیلاب تغذیه می‌شود. خوزستان بدون سیلاب معنا و مفهوم خود را از دست می‌دهد و می‌میرد. دشت خوزستان در طول هزاران سال با سیلاب جان گرفته است. همین سیلاب هم آن را به یکی از مرغوب‌ترین زمین‌های کشاورزی کشور تبدیل کرده است. نکته‌ای که حتماً آب منطقه‌ای که تأمین کننده آب کشاورزی خوزستان است می‌داند.
دشت خوزستان در حال حاضر یکی از کانون‌های بحرانی تولید ریزگرد است. با ساخته شدن سدها ورودی آب به دشت خوزستان مسدود شد. دشت‌های بی‌آب، خشک شدند. دشت‌های خشک جولانگاه ساخت و ساز شد. سیل سال ۹۸ را انتقام طبیعت از ساخت و سازهای غیر اصولی و کور کردن مسیر و مسیل سیلاب‌ها می‌دانند. هزاران هکتار زمین کشاورزی زیر آب رفت. نخلستان‌ها زیر سیلاب ماندند و از بین رفتند. هنوز بخشی از خسارت سیل سال ۹۸ به کشاورزان پرداخت نشده است. خانه‌های بسیار غرق شد و خسارت شدید به جامعه ساکن در خوزستان وارد شد. آن سیلاب دقیقاً از نهرخواری و مسیل خواری جان گرفت. خسارت عظیم سیل خوزستان اما راه را بر نهرخواری و مسیل خواری نبست.
به‌گفته محمد داس مه، پرونده نهرخواری ۲۶ هزار متری بهبهان، تنها پرونده زمین خواری در بهبهان نیست. /ایران.