به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خطوط، بد نیست تقسیم‌بندی از ارزهای دیجیتال داشته باشیم؛ ترجمه اشتباهی در کشورمان رایج شده است که به این نوع ارزها، ارزهای دیجیتال می‌گوییم، در حالی که این‌ها حتی رمزارز هم نیستند بلکه یکسری دارایی‌های دیجیتال هستند و بسیاری از آن‌ها ماهیت ارز را ندارند و برای تبادلات مالی به وجود نیامده‌اند، و بهتر است به جای کریپتو کارنسی یا همان ارزهای دیجیتال یا رمزارزها، به آن‌ها کریپتو اَسِت (Cryptoassets) و دارایی‌های دیجیتال اطلاق کنیم، اما به دلیل اینکه در جامعه و بین مردم همه آن‌ها را به‌عنوان ارزهای دیجیتال می‌شناسند، بهتر است در همه مباحث و مقالات و یادداشت‌ها با همان عنوان ارز دیجیتال و کریپتوکارنسی (Cryptocurrency) معرفی شوند.
کریپتوکارنسی (Cryptocurrency) از دو واژه کریپتو به معنی رمزنگاری (crypto) و کارنسی به معنی ارز (currency) تشکیل شده است. رمزارز (ارز رمزپایه یا ارز رمزنگاری شده)، یک ارز دیجیتال یا ارز مجازی است که از علم رمزنگاری برای امنیت شبکه و معاملات استفاده می‌کند. به دلیل این ویژگی امنیتی، جعل این نوع ارزها دشوار و تقریباً غیرممکن است.
بسیاری از رمزارزها از سیستم‌های غیرمتمرکز مبتنی‌بر فناوری بلاکچین استفاده می‌کنند؛ بلاکچین یک دفترچه ثبت سوابق است که بین تمام اعضای شبکه پخش شده است و همه اعضا به اطلاعات این دفترچه دسترسی دارند.
بسیاری تصور می‌کنند که تمام ارزهای دیجیتال، رمزارز یا کریپتوکارنسی (Cryptocurrency) هستند. در واقع رمزارزها یا ارزهای رمزپایه، یکی از انواع ارز دیجیتال هستند که توسعه‌دهندگان آن‌ها با استفاده از فناوری رمزنگاری، امنیت معاملات آن‌ها را ارتقا داده‌اند و امکان جعل و تقلب در این سیستم‌ها را تا حد بسیار زیادی کاهش داده‌اند.
این ارزها مبتنی‌بر فناوری غیرمتمرکز و توزیع شده بلاکچین هستند. بلاک‌ها دفتر کل‌های توزیع شده‌اند که توسط هیچ نهاد، سازمان یا گروهی کنترل و اداره نمی‌شوند و تمام پروتکل‌ها و فرایند‌های در این شبکه‌ها میان همه اعضای آن‌ها توزیع شده و قابل مشاهده است. تراکنش‌ها در بستر بلاکچین بدون نیاز به واسطه‌ها و از طریق فرایند‌های همتا به همتا یا نظیر به نظیر (Peer To Peer) انجام می‌شوند. ارزهای رمزنگاری شده از تمام ویژگی‌های شبکه بلاکچین بهره می‌برند و امکان انجام فرایند‌ها و تراکنش‌های مالی را بدون نیاز به واسطه‌ها و به‌صورت کاملاً شفاف فراهم کرده‌اند.
بیت کوین و آلت‌کوین
در یکی از تقسیم‌بندی‌های مختلفی که برای رمزارزها در نظر گرفته می‌شود، می‌توانیم ارزهای دیجیتال را به دو دسته تقسیم کنیم. یک بیت کوین که پادشاه ارزهای دیجیتال است و به‌عنوان طلای دیجیتال آن را می‌شناسند و دوم آلت‌کوین که از اسم آن معلوم است، آلرتنِیتیو کوین هستند. اصطلاح آلت‌کوین از ترکیب دو کلمه جایگزین (alternative) و سکه (coin) به وجود آمده است؛ آلت‌کوین به ارزهای دیجیتالی می‌گویند که پس از بیتکوین (Bitcoin) به وجود آمدند. پس از موفقیت چشمگیر بیتکوین بین مردم و تریدر‌ها بسیاری از توسعه‌دهندگان کوین‌هایی با هدف رسیدن به موفقیتی مشابه بیت کوین به‌وجود آوردند. در واقع آلت‌کوین‌ها خود را جایگزین‌های بهتر برای پادشاه رمزارزها یعنی بیتکوین می‌دادند.
تاکنون چند هزار ارز دیجیتال شناخته‌شده داریم که هر چیزی به جز بیت کوین را به‌عنوان آلت‌کوین می‌شناسیم؛ بنابراین اگر کسی روی آلت‌کوین‌ها کار می‌کند، یعنی روی همه ارزهای دیجیتال به جز بیتکوین در حال کار کردن است.
کوین‌ها و توکن‌ها
در تقسیم‌بندی دیگر، یکسری از ارزهای دیجیتال را با عنوان کوین می‌شناسیم و یکسری از ارزهای دیجیتال را به‌عنوان توکن می‌شناسیم؛ اما تفاوت کوین و توکن چیست؟ کوین‌ها ارزهای دیجیتالی هستند که خودشان مختص به خودشان بلاکچین خاص خودشان را دارند، یعنی اتریوم و بیتکوین بلاکچین مخصوص به خودشان را دارند و در رده بالای جدول رمزارزها معمولاً کوین هستند و باقی ارزهای دیجیتال توکن هستند.
توکن‌ها به‌صورتی هستند که معمولاً بلاکچین مخصوص به خودشان را ندارند و روی بلاک‌چین‌های ارزهای دیجیتال دیگر که قابلیت نوشتن اسمارت کانترکت‌ها و قرارداد‌های هوشمند را دارند، مستأجر هستند؛ به‌طور مثال بسیاری از توکن‌های بازار ارزهای دیجیتال روی بستر ERC ۲۰ که بلاکچین اتریوم است، سوار هستند و از بلاکچین ارز اتریوم استفاده می‌کنند و آنجا مستأجر هستند و بلاکچین مخصوص به خودشان را ندارند؛ بنابراین کوین‌ها ارزهای دیجیتالی هستند که بلاکچین مخصوص به خودشان و بلاکچین ویژه خودشان را دارند و توکن‌ها ارزهای دیجیتالی هستند که روی بلاکچین ارزهای دیگر سوار هستند و آنجا به نوعی مستأجر هستند و تقریباً بیشتر اکثر توکن‌ها و در حدود بیش از ۹۵ درصد آن‌ها روی بستر ERC ۲۰ که بلاکچین اتریوم است، سوار هستند و از این بستر استفاده می‌کنند.
یادداشت از: مجتبی آزادیان
