به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خطوط ؛ بیست سال پیش در چنین روزی، در تقویم جمهوری اسلامی ایران روز 14 تیر به نام روز قلم معرفی شد. یعنی اهل قلم در سرزمین ما بیست سال است که روزی به نام قلم دارند. با این حال در این بیست سال چیزی از کمبودهاشان کاسته نشده است و نداشته‌هاشان را هنوز هم ندارند...
بیست سال است روز قلم داریم، اما خود قلم در تمام این بیست سال هیچ‌گاه جدی گرفته نشده است!
بیست سال روز قلم هرگز به معنای شکستن سکوت و از بین رفتن نارضایتی اهل قلم نبوده است- که نه به اندازه یک فوتبالیست درجه دهم قدر دارند و نه به اندازه یک هنرپیشه درجه شش قیمت!
داشتن روز قلم هیچ‌گاه باعث نشده حق‌التالیف بخورنمیر نویسندگان و مترجمان اندک تکانی خورده و اندکی- تنها اندکی از سنگینی بار روی شانه‌شان بکاهد!
در بیست سالی که اهل قلم در روز قلم مورد تجلیل و تقدیر قرار گرفته‌اند، حتی یک روز از شدت سانسور کم نشده و حتی یک روز سایه توقیف بالای سر قلم کم‌رنگ‌تر نشده است!
با این حال به سیاق «سال به سال دریغ از پارسال»؛ امسال اوضاع شاید بدتر و سخت‌تر از همیشه شده باشد...
امسال در روز قلم؛ شرایط سانسور و توقیف بدتر از همیشه شده. جوری که به نظر می‌رسد هر ناشر گردن‌کلفتی می‌تواند به سهولت بیست سی اثری را که در نوبت دریافت مجوز خوابیده‌اند مثال بزند. و البته هر نویسنده‌ای و مترجمی هم چندین و چند اثر دیگر را...
امسال در روز قلم، سایه شوم کتاب‌های بی‌هویت ناشران سودجو- که با تخفیف‌های آن‌چنانی بازار رقابتی کتاب را در اختیار گرفته‌اند سنگین‌تر از هر زمان دیگری عرصه را بر قلم و اهل قلم تنگ کرده است!
امسال در روز قلم سایه سیاه ناامنی و بی‌ثباتی و بی‌آیندگی بر زندگی‌های اهالی قلم سنگین‌تر از همیشه است!
با این اوصاف؛ چه قلمی می‌ماند که از آن بگوییم و از اهل‌اش تعریف و تمجید کنیم؟!