دکتر رضا کشاورزی
از آنجا که مناطق پیرامونی طرح ها و پروژه های معدنی کشور عموما بکر و از شهر های بزرگ دور بوده و به مناطق محروم و حاشیه ای استان ها نزدیک است ، متقاضیان شغل و درآمد هرچند اندک در آنجا فراوان هستند . چه بسا با ایجاد یک شغل معدنی با حداقل حقوق و دستمزد ، یک خانواده روستایی تشکیل و توسعه یابد و یک خانواده شهری از فقر و محرومیت نجات یابد .
83 درصد معادن کشور همجوار مناطق محروم روستایی
تقریبا 83 درصد معادن کشور همجوار مناطق محروم روستایی هستند . این مناطق به هر میزانی که مستعد رشد و بالندگی هستند به همان میزان و به دلیل فقر و بیکاری در معرض فساد و آسیب های اقتصادی و اجتماعی قرار دارند . وجه تمایز این دو حالت فقط در وجود و عدم وجود کافی شغل است . معادن این قابلیت را دارا هستند که اشتغال را به معنای حقیقی رونق بخشند .
یک معدن؛ 127 شغل مستقیم
در ایران به ازای راه اندازی یک مجموعه تولیدی معدنی با ظرفیت 100 هزار تن تولید در سال در کنار یک روستا به شرط داشتن زنجیره صنایع وابسته 127 نفر به طور مستقیم مشغول به کار دائم و تمام وقت خواهند شد( البته استاندارد اشتغالزایی به ازای هر 100 هزار تن ماده استخراجی 70 نفر است ) . در ایران روستاهایی هستند که هزاران نفر جمعیت دارند و در کنار معادن بزرگ در فقر مطلق زندگی می کنند . معدنکاری می تواند راه مناسبی برای خارج شدن طیف وسیعی از روستائیان کشور از فقر باشد اما اینکه چرا این امر محقق نمی شود به دلایل ذیل برمی گردد:
- عدم شناخت کافی ساکنین مناطق محروم نسبت به معدنکاری ، قوانین و ساز و کارهای قانونی معدنی
- عدم آشنایی ساکنین روستا یا بخش همجوار معدن با فعالیت های تعاونی و محسنات آن
- سرمایه اولیه زیاد مورد نیاز فعالیت های معدنکاری
- پیچیده بودن فرآیند ثبت و دریافت مجوز های قانونی راه اندازی معدن
- نبود زیر ساخت های مناسب برای احداث یک مجموعه معدنی در خارج از شهر ها ( راه ، آب ، انرژی ، جاده ، وسایل و تجهیزات ارتباطی و ...)
- عدم حمایت حقیقی دولت از فعالیت معدنی افراد حقیقی (به طور خاص روستائیان عزیز )