دکتر حسین ابراهیمی مقدم، متخصص روانشناسی و استاد دانشگاه
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خطوط، پزشکی جدا از بحث رسالت بزرگی که در ارتباط با جان و سلامت انسان‌ها دارد، از نظر بررسی، به روز بودن و درگیری زیاد یکی از سخت‌ترین رشته‌ها است.
در بحث روانشناسی نیز یکی از ابعاد چهارگانه سلامت روان را بعد فیزیولوژیکی می‌دانیم یعنی کسی که دچار مشکل جسمانی باشد روی حالت روانشناسی نیز اثر می‌گذارد؛ لذا پزشکان محترم از جان و دل مایه می‌گذارند و کار‌هایی انجام می‌دهند، این موارد نشان‌دهنده این است که پزشکان محترم چقدر عاشقانه به دنبال انجام رسالت خودشان هستند.
از طرفی شاهد هستیم که خیلی از این عزیزان در رشته پزشکی نسبت به خیلی از رشته‌های دیگر از وضع اقتصادی خوبی برخوردار نیستند. یک پزشک برای رسیدن به درجه‌ای از پزشکی و درآمدزایی خوب باید مراحل سختی را طی کند. علاوه بر کنکور سختی که در پیش رو دارد، باید اول ۶ سال دوره پزشک عمومی و بعد از آن دوره طرح در مناطق محروم را با امکانات سخت بگذراند که اگر این دوره نیز با موفقیت بگذراند، تازه می‌تواند به عنوان پزشک عمومی در مراکز درمانی و خیریه‌ها مشغول به کار شود.
کار کردن در این مراکز از نظر اقتصادی هیچ پیشرفتی ندارد و تا تمام نکردن این دوره نمی‌توانند وارد بازار کار اصلی خود شوند. در صورتی که در خیلی از رشته‌های دیگر فرد با چهار‌سال درس خواندن و گرفتن مدرک لیسانس، جذب کار می‌شود.
پزشکان زمانی که تخصص می‌گیرند و می‌خواهند وارد بازار کار شوند، امکانات اولیه همانند گرفتن مطب و ... را نیز ندارند یعنی زمانی که یک پزشک می‌خواهد وارد بازار کار شود به دوره میان‌سالی می‌رسد؛ بنابراین اگر بگوییم که بعضی از این افراد فقط به فکر درآمدزایی خود هستند، یک مقداری زیرسوال بردن این قشر زحمت‌کش است. شاید به همین دلیل است که در آموزه‌های دینی نیز شغل معلمی و پزشکی را یکی از مهم‌ترین شغل‌ها می‌دانند.
با وجود دلایل ذکر‌شده، برای پزشکان باید امکانات ویژه‌ای در نظر گرفته شود و از نظر امکانات رفاهی و علمی دسترسی‌های بیشتری برای این عزیزان قرار دهیم.