آیا در کشتار صهیونیست‌ها که تا بیخ گوش‌مان رسوخ کرده‌اند نیز بی‌تفاوت باشیم؟
کشتار رژیم صهیونیستی در دو جبهه همچنان ادامه دارد.
جبهه اول بمباران‌ها و ترور‌های شبانه در غزه که زن و کودک و پیر و جوان نمی‌شناسد طی شش ماه تاکنون نزدیک به ۳۳ هزار نفر را به کام مرگ کشانده است.
در قرن بیست و یکم و ادعای حقوق بشر دول غربی که برای یک اعدام در جهان سوم تمام رسانه‌های خود را گسیل کرده و احساسات مردم جهان را به بازی می‌گیرند تا حس بشردوستانه خود را القا نمایند برای این همه کشته ذره‌ای اشگ نریخته و این حجم از قتل عام و آدم‌کشی و کودک کشی وجدان حقوق بشری آنان را جریحه‌دار نکرده است.
در مورد مشابهی که روسیه به اوکراین حمله کرد و طی ۲۵ ماه تاکنون نزدیک به ۱۰ هزار نفر از مردم غیرنظامی کشته شده اند، بیش از ۱۰۰ میلیارد دلار کمک نظامی از سوی دولت‌های ۴۷ کشور بابت همدردی و همراهی با اوکراین تا ماه سپتامبر ۲۰۲۳ ارائه داده شده است.
اکثر کشور‌های کمک کننده به اوکراین، دموکراسی‌های ثروتمند اروپایی بوده‌اند که به دیگر اروپاییان گرفتار کمک کرده اند، اما در غزه نه از حقوق بشر و همدردی خبری هست و نه از کمک‌های حتی چند میلیارد دلاری بشردوستانه و نه از تحریم‌های کمر شکن علیه اسراییل و این نگاه دوگانه! به کلمات «کشتار» و «حقوق بشر» تا ابد بر پیشانی غربی‌ها باقی خواهد ما ند.
برای ما ایرانیان به لحاظ انسانی نباید فرقی بین غیرنظامیان کشته شده در اوکراین و غزه وجود داشته باشد الا اینکه در غزه هم‌کیشان ما یعنی مسلمانان در حال کشته شدن هستند که این، درد را مضاعف می‌کند.
تفاوت ۶ ماه جنگ و ۳۳ هزار نفر کشته بدون ذره‌ای کمک و ۲۵ ماه جنگ و ۱۰ هزار کشته و ۱۰۰ میلیارد دلار کمک از ۴۷ کشور سرمایه‌داری جهان، می‌تواند عمق فاجعه تنهایی مسلمانان غزه محاصره شده را بیشتر نشان دهد و این، همان روسیاهی تاریخی غرب خواهد بود.
در جبهه دوم، اما کشتار اسرائیل که در خارج از مرزهایش است و تاکنون نزدیک به یکصد مستشار ایرانی سپاه پاسداران در سوریه و عراق را ـ که به درخواست دولت آن‌ها در این کشور‌ها حضور داشته‌اند ـ هدف قرار داده و در مواردی مثل شهادت شهید فخری‌زاده و شهدای هسته‌ای، جنایت در قلب پایتخت کشورمان رخ داده که رژیم اشغالگر قدس رسما مسئولیت آن را به‌عهده گرفته است را نیز باید به این فجایع وجنایات اضافه کنیم.
اگر در کشتار انسانی صهیونیست‌ها در غزه جز ابراز همدردی و کمک‌های لجستیکی ارسالی به آنجا کار دیگری نمی‌توانیم انجام دهیم، آیا در کشتار نوع دوم که صهیونیست‌ها تا بیخ گوش مان و خیابان‌های تهران رسوخ کرده‌اند، هم باید بی‌تفاوت باشیم و باز نمی‌توانیم کاری انجام دهیم؟
واکنش نشان ندهیم باید در انتظار حضور اشغالگران باشیم!
نیروی انسانی مهمترین شاخصه در محاسبات نظامی کشورهاست، ولی ما به راحتی فرزندان آموزش دیده خود را در غربت از دست می‌دهیم. ما یا باید بچه‌ها و جگرگوشه‌ها و سرمایه‌های انسانی خود را از این قتلگاه‌ها خارج کنیم و یا باید مقابله به مثلی داشته‌باشیم که اسراییل غاصب جرات تکرار این آسیب زدن‌ها را نداشته باشد.
اگر در دفاع از نیروهایمان واکنش در خور و به‌موقع نشان ندهیم، نشان‌دهنده ضعف و دادن آشکار ابتکار عمل به رژیم صهیونیستی است که در این‌صورت، باید در انتظار حضور اشغالگران در ابعاد وسیعتر و آسیب رساندن آن‌ها به کشور و نیروهایمان باشیم.
سید احمد نبوی
دبیرکل حزب همدلی مردم تحول خواه (همت)