به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خطوط، احتمالا آزاردهنده‌ترین تصویر بازی با الجزایر، شادی اغراق‌آمیز دراگان اسکوچیچ بعد از گل مساوی بود. این مدل خوشحالی در یک بازی تدارکاتی، شاید از سقف کوتاه آقای سرمربی حکایت می‌کند و شاید هم نشان می‌دهد اسکوچیچ زیر رگبار تخریب‌ها، چه فشار وحشتناکی تحمل می‌کند. هرچه هست، تیم او با نمایش آشفته مقابل الجزایر حسابی نگران‌مان کرد.
اشکالات مربی کروات در جای خودش قابل بحث است، اما بلاهت بزرگ شاید این باشد که همه مصایب تیم ملی را در حضور او خلاصه کنیم. اسکوچیچ به ضرب توپ و تفنگ سرمربی تیم ملی نشد و حالا هم به زور سر نیزه در این تیم نمانده است. هیچ آدم شریف و عاقلی هم بدش نمی‌آید یک مربی بزرگ و کارنامه‌دار سرمربی تیم ملی کشورش باشد، اما یادتان باشد شرایط وحشتناک این تیم قشنگ برازنده حال و روز کلی مملکت ماست. کجای کشور به سامان است که انتظار دارید تیم ملی‌اش روبه‌راه باشد؟
از مجموع مسابقات دوستانه، اسکوچیچ فقط بازی با اروگوئه را به دلیل دوری راه لغو کرد؛ مثل کی‌روش که سه بازی مهم با ژاپن، استرالیا و آمریکا را دقیقا به همین دلیل نپذیرفت. اصلا گیریم که اسکو در این مورد اشتباه کرده یا از باخت سنگین ترسیده؛ بازی با اکوادور و کانادا را چه کسی لغو کرد؟ مسابقه با برزیل و آرژانتین چرا جور نشد؟ فوتبال به کنار؛ نبرد دوستانه ایران و آمریکا در کشتی را چه کسی به هم زد؟ یادتان نیست آمریکا حتی به رئیس فدراسیون ما ویزا نداد؟
در اردوی بدنسازی «عدس‌پلو» می‌دهند و برای والیبال بعد از یازده سال مربی ایرانی گذاشته‌اند تا سه هیچ به ژاپن ببازد. صمد مرفاوی را با سابقه دیپورت کردن رینالدو سرمربی تیم جوانان کرده‌اند، بعد یک عده فکر می‌کنند گزینه جانشینی اسکوچیچ، زین‌الدین زیدان است. یادشان رفته همین اردوی مجانی قطر را هم همسایه جنوبی به ما «صدقه» داد. اگر ژاپن نفس برزیل را می‌گیرد، آنها کشوری دارند که مدیرانش متخصص و پاکدست هستند و تورم دو درصدی برای مردمش شوکه‌کننده است.
در کشور ما اما وزیر کار می‌گوید با یک میلیون تومان می‌شود کسب و کار راه انداخت و امام جمعه مشهور عقیده دارد حادثه متروپل به خاطر بدحجابی و بی‌بند و باری مردم است! اسکوچیچ به درک؛ اما طوری وانمود نکنید که انگار آنچلوتی پشت در است و این مربی پخمه صندلی‌اش را به او نمی‌دهد. این تیم ملی ویران و آشفته، نمادی از وضعیت کلی کشور با مدیران پرت و پلای آن است. وسط بیایان، رازقی نمی‌روید.