پایگاه خبری تحلیلی خطوط: از دوران کودکی که مسابقههای ورزشی؛ به ویژه فوتبال را دنبال میکردم، دلخوش بودم که در ورزش، پهلوانی و جوانمردی حرف اول را میزند. خاطره زیبای حرکت جوانمردانه زنده یاد تختی را از یاد نمیبرم که طی مسابقات جام جهانی کشتی توکیو در سال ۱۹۶۳ در مصاف با آلکساندر مدوید قهرمان فوق سنگین کشتی اتحاد جماهیر شوروی (سابق)، وقتی دریافت حریف او از ناحیه کتف دچار آسیب دیدگی شده و به طور طبیعی با اثرگذاری بر آن نقطه آسیب دیده میتوانست به راحتی پیروز میدان باشد، از دست یا پازدن به آن نقطه ضعف خودداری کرد و جوانمردانه مسابقه داد؛ به گونهای که آلکساندر مدوید همواره از آن حرکت تختی به عنوان یک اقدام انسانی بزرگ یاد کرده است.
می دانم شکست خورد یا پیروز شد؛ اما درسی تاریخی به علاقهمندان داد که در میدانهای ورزشی پهلوانی بر قهرمانی اولویت دارد.
همه علاقهمندان فوتبال میدانند که با دوشکست حقارت بار تیم ملی فوتبال ایران از بحرین و عراق، در دوره مربی گری ویلموتس آن شیاد و طمع ورز بلژیکی و پس از آن شکایت و ادعای او از فدراسیون فوتبال ایران و محکومیت ما در فیفا با پرداخت آن رقمهای سرسام آور، احتمال موفقیت ما در مسابقههای مقدماتی ورود به جام جهانی فوتبال قطر بسیار کمرنگ شده بود؛ اما با لطف خدا، درایت دراگان اسکوچیچ و البته تلاش فوتبالیستها در کمال شگفتی پس از پیروزیهای پی در پی، سریعترین صعود به جام جهانی فوتبال را شاهد بودیم.
متاسفانه در جریان موفقیتهای تیم ملی از سوی برخی مربیان بومی و مسئولان فدراسیون و بعد از آن چند تن از بازیکنان شاهد حرکت ناجوانمردانهای در جهت تضعیف اسکوچیچ بودیم. پیروزیهای پی در پی در مسابقههای مرحله اول و دوم دلیل و حجتی قوی برای استمرار فعالیت اسکوچیچ به شمار میرفت؛ اما حرکتهای نسنجیده و دور از انتظار ذائقه فوتبال دوستان منصف را به شدت تلخ کرد.
اینجانب کارشناس فوتبال نیستم و در عین حال میدانم که رزومه کارلوس کیروش خیلی پربارتر از اسکوچیچ است؛ اما سوال بنده از فدراسیون فوتبال این است که آقای کیروش که هم از تیم ملی کلمبیا و هم تیم ملی مصر اخراج شده و طی دو دوره گذشته هم نتوانست ایران را از مرحله اول در جام جهانی عبور دهد، آیا در آشفته بازار فعلی و فرصت محدود تا شروع جام جهانی قطر توان این کار را دارد؟
اگر در مسابقههای فوتبال و ... میباختیم؛ اما پرچم فرهنگ غنی کشورمان را با روحیه پهلوانی به اهتزاز درمی آوردیم.
اعتقاد داشتیم که زندگی هم عین فوتبال است که در دو نیمه آن میتوان رگههایی از انسانیت، بردباری، سعه صدر، هوش هیجانی، بازگشت به زندگی پس از ناکامیها و ... مشاهده کرد و به دوستان توصیه میکردیم دیدن مسابقههای فوتبالی را به منزله یک کلاس درس زندگی ساز قلمداد کنند و ...؛ اما متاسفانه با عملکرد فدراسیون فوتبال و آقای تاج دیگر انگیزهای برای پیگیری وضعیت تیم ملی فوتبال و توصیه به دوستان برای تماشای مسابقههای تیم ملی فوتبال کشورمان باقی نمانده؛ زیرا در منش و آزادیخواهی_ورزشی پیشاپیش شکست خوردیم.
ابراهیم جعفری