به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خطوط، این محققان به بررسی روشهای متنوعی از کاربرد تعداد بالا از کپیهای ژن میتوکندریایی در هر سلول به عنوان یک روش موثر برای شناسایی گونهها با مقدار کمی از ژن هدف پرداختند. در این مطالعه مروری روشهای مختلف استفاده از ژنهای مذکور دسته بندی شدند و ژنهای میتوکندریایی به عنوان مارکرهای مولکولی قوی برای شناسایی گونهها معرفی شدند.
شناسایی گونهها یکی از چالشهای مهمی است که پژوهشگران در تحقیقات جانوری به خصوص در حوزههای مختلف بررسیهای عینی، مانند کشت سلولی، بقایای باستانی در باستان شناسی، طب سنتی، اکولوژی، مطالعات تنوع زیستی، حیات وحش و صنایع غذایی با آن مواجه هستند.
اخیراً استراتژیهای مختلفی برای این امر مطرح شده است، اما دلایل مختلفی از جمله آسیبدیدگی و کمبود نمونه یا تشابه بالای توالیهای پروتئینی گونههای نزدیک به هم منجر شده است تا روشهای مبتنی بر ژنوم برای شناسایی گونهها بر آزمایشهای مبتنی بر پروتئین ترجیح داده میشود.
با اینکه رویکردهای جدید مانند NGS، بارکدگذاری، LAMP، و ddPCR توسعه یافته اند، اما هنوز روشهای سنتی نظیر RFLP، Nested PCR، Multiplex PCR و Real-time PCR در حال استفاده گسترده هستند. اکثر روشهای فوق از ژنوم میتوکندری حفاظت شده مانند سیتوکروم c، DNA ریبوزومی، D-Loop، NADH و سیتوکروم بی برای شناسایی گونه استفاده میکنند.
این قضیه به خوبی پذیرفته شده است که شناسایی گونهها از مقدار کم از نمونه هدف هنوز یک چالش است. این مطالعه ضمن طبقه بندی روشهای متنوع استفاده از نشانگرهای مولکولی قوی برای شناسایی گونه ها، تعداد بالا از کپیهای ژن میتوکندریایی در هر سلول را به عنوان یک روش موثر برای شناسایی گونهها با مقدار کمی از ژن هدف ارایه میدهد.
علاوه بر این، شناسایی نرخ جهش در روش مبتنی بر میتوکندری در مقایسه با دی انای هستهای بیشتر است که این امر به تعیین گونههای جانوری نزدیک به هم کمک میکند. بدیهی است بررسی طیف گستردهای از کاربردهای شناسایی گونهها توسط استراتژیهای مبتنی بر ژن میتوکندریایی میتواند چشم اندازی امیدوار کننده برای افزایش دقت در تحقیقات مرتبط به شناسایی جانوران ارایه دهد.
این مقاله مروری که در مجله بین المللی The Nucleus به چاپ رسیده است، توسط دکتر زهرا الیاسی گرجی از بانک سلولهای انسانی و جانوری مرکز ملی ذخایر ژنتیکی و زیستی ایران و همکارانشان انجام شده است./ ایرنا