سیدرضا اورنگ، مدرس و منتقد سینما در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی خطوط، به وضعیت سینمای کشور و فیلمهای در حال اکران پرداخت و گفت: سینمایی موفق است که یک بسته از فیلمهای مختلف را داشته باشد. قرار نیست همه فیلمها فروش کنند، فروش هر فیلم به اندازه خودش است. در دهه ۶۰ انواع و اقسام فیلمها هم خارجی و هم ایرانی و هم جنگی پای کار میآمدند مثلاً فیلم عقابها در آن سال بیشترین میزان تماشاچی را داشت. صحبت اصلی این است که چرا مکرر باید خبر از میزان فروش فیلمها دهیم. این یک چیز غیرعادی است باید بگویند کل مجموعه سینما چقدر فروش داشته چرا فقط روی یک یا دو فیلم متمرکز میشوند؟
وی ادامه داد: فیلمی همانند فسیل حرف و حدیثهای زیادی را پشت سر گذاشته است. بعضی ها میگویند یک سری بلیت ها را خودشان خریداری کردند که این یک نوع تبلیغ است تا تماشاچیها به دیدن فیلم بیشتر تشویق شوند. مگر کل سینمای ما فسیل یا شهر هرت یا هتل است؟ فروش زیاد این فیلمها چیز بدی نیست، اما بقیه فیلمها دچار آسیب میشوند مگر تا چه زمانی میتوانیم هتل یا فسیل را اکران نگه داریم. اینکه مردم به فیلمهای دیگر روی نمیآورند، خودش یک مشکل است، هم مشکل فیلمساز و هم مشکل سینمای ایران است. یا اینکه در هر شهری پردیس راه اندازی میکنند این هم یک مشکل است بعضی شهرها هستند که اصلاً مردم آن به سینما نمیروند.
اگر واقعاً آمار فروشها واقعی است، مسئولین بیایند بگویند چقدر تماشاچی اضافه شده است.
منتقد سینما مطرح کرد: اگر یک برنامه کلی و کارشناسی شده نباشد، وضعیت سینما به خوبی پیش نمیرود. به نظر بنده وجود شورای صنفی نمایش باعث شده که فیلمها خوب فروش نکنند و رقابتی شکل نگیرد همچنین وجود این شورا یک جور تعیین تکلیف هم برای سینما و هم برای مخاطب است. تا زمانی که سینما ایران دستوری است، موفق نخواهد بود. سینما باید اختیار داشته باشد.
اورنگ به تعداد آمار بازدیدکنندگان فیلمها اشاره کرد و گفت: بنده این تعداد از آمار بازدیدکنندگان را قبول ندارم. خود دولت اعلام کرده بود که بیش از ۸۹ درصد مردم ایران در طول سال حتی یک بار هم به سینما نمیروند. اگر آمار فیلمها خوب است پس باید رو آمار کلی هم تاثیر گذاشته باشد. نمیتوان به آمار فروشها زیاد اطمینان کرد. اگر واقعاً آمار فروشها واقعی است، مسئولین بگویند چقدر تماشاچی اضافه شده است.
وی خاطرنشان کرد: اعتقاد بنده این است که سینما باید خصوصی باشد، دولت فقط در اجرا میتواند کمک کند، اما در حال حاضر دولت دارد در همه چی دخالت میکند مثلاً میگویند همچین فیلمهایی را حمایت میکنیم، چنین فیلمهایی باید ساخته شود یا اینکه محدودیت در بعضی فیلمها میگذارند. این اشتباه است، در هیچ کجای دنیا دولت به این شکل وارد سینما نمیشود. البته ناگفته نماند دولتها در طول سال یک تا دو فیلم فرهنگی با بودجه خودشان میسازند آن هم برای اینکه فرهنگ خود را ارتقا دهند و تعداد فروش هم برایش مهم نیست، اما اینکه دولت بیاید سرمایهگذاری کند و به سینما خط بدهد یا اینکه خودش سینما بسازد، بزرگترین آسیب برای سینمای ایران است.
برخی از سینماها به تعطیلی کشیده شده است. صحبت بنده این است که وقتی نمیتوانید یک سینما را نگه دارید چطور تعداد زیادی از آن را میسازید؟ باید به این موضوع نگاه کارشناسی کنیم.
این مدرس سینما خطاب به دولت بیان کرد: برخی از سینماها در برخی شهرها به تعطیلی کشیده شده است. صحبت بنده این است که وقتی نمیتوانید یک سینما را نگه دارید چطور تعداد زیادی از آن را میسازید؟ باید کارشناسی به این موضوع نگاه کنیم، باید اول بسنجیم که فلان شهر سینما میخواهد یا نه؟ چرا فارابی باید بودجه در فیلمهایی بگذارد که اصلاً فروش ندارد و یا رو اشخاصی سرمایهگذاری میکند که اصلاً هیچ امیدی به آنها نیست. پولی که فارابی و دولت دارد برای مردم است، حتی در ساخت یک فیلم هم سرمایهاش برنگشته است. متاسفانه این چنین دخالتهای دولت سینمای ایران را تنبل کرده است همچنین شورای صنفی یا شورای عالی سینما هیچکدام به کار نمیآیند، اینها فقط سینما را نابود میکنند.
اورنگ به تهیهکنندگان اشاره کرد و گفت: شاید فقط یکی دو درصد از تهیه کنندهها از جیب خودشان پول خرج میکنند، بودجه اصلی را یا دولت یا فارابی میدهد به همین دلیل سینمای ایران رو به ورشکستگی میرود. این همه تهیهکننده و سینماگر فقط میگویند دولت به ما پول دهد. تو تهیه کننده هستی چرا باید دولت بهت پول دهد در گذشته سینماگران روی فیلمها سرمایهگذاری میکردند اما در حال حاضر در کجا این اتفاق رخ میدهد؟! تهیه کنندگان وقتی از جیب خود پول خرج نمیکنند نسبت به فیلم هیچ دغدغهای ندارند چون از همان اول پول خود را از دولت گرفتهاند.
این مدرس و منتقد سینما در پایان مطرح کرد: در حال حاضر سینمای ایران، سینمای پولداری نیست و در بدترین وضعیت قرار گرفته است. وقتی این همه سینماگران بیکار داریم، یعنی سینما مشکل دارد. در کل هر چقدر دخالت دولت در سینما کمتر شود سینما موفقتر است، دولت فقط باید در اجرا نظارت کند.