عسکرزاده: با افتخار حاضرم طرف مقابل مناظره باشم، اما قطعا این شیوه به توسعه و بقای معدن نخواهد انجامید!
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خطوط ، «یک معدندار چقدر سود می‌کند که ۲۰ درصد عوارض و ۵ درصد هم مالیات بدهد؟ / تا به امروز هر تصمیمی گرفته شده بدون کارشناسی بوده»، قسمت سوم یک نشست سه قسمتی از سلسله نشست‌های معدنی پایگاه خبری تحلیلی خطوط بود که روز پنجشنبه گذشته (۲ روز پیش) و به تاریخ ۱۱ آبان منتشر شد. (بخش اول آن پنجشنبه ۲۷ مهرماه و بخش دومش نیز پنجشنبه ۴ آبان‌ماه منتشر شده بود). پس از انتشار لینک این مطلب در شبکه‌های اجتماعی آنچه جالب توجه بود واکنش‌های متعدد مخالفان و موافقان ـ آنهم فقط در یک گروه به نام " توسعه و معدن"ـ به محتوای مطالب مطرح شده توسط شرکت کنندگان در میزگرد معدنی خطوط بود.
ای کاش یک بررسی کلی انجام تا مشخص شود آقایونی که این ادعا می‌نمایند چقدر در تکمیل زنجیره تولیدی که از معادن در اختیارشون هست همت گماشتن؟ سالیان سال نسبت به بهره برداری معادن تحت تملک فعالیت کردن (خام فروشی) وبه روایتی گوشتشو خوردن واستخوانش مونده وحالا ناراحت مالیات وعوارض هستن؟!
با توجه به ارایه نقطه نظرات و دیدگاه‌های کارشناسانه و به احترام هر دو گروه مخالفان و موافقان خالی از لطف ندیدیم مخاطبان خطوط نیز از دیدگاه‌های این عزیزان بهره‌مند شوند. آنچه در ذیل می‌خوانید واکنش‌های بدون سانسورکارشناسان، متخصصان و فعالان معدنی به تیتر مذکور است:
تیتر اول: «یک معدندار چقدر سود می‌کند که ۲۰ درصد عوارض و ۵ درصد هم مالیات بدهد؟ / تا به امروز هر تصمیمی گرفته شده بدون کارشناسی بوده»
تیتر دوم: «مافیای بزرگ پشت واردات قطره چکانی هستند/کسانی که به دولت دستور می‌دهند!»
واکنش‌های موافقان و مخالفان:
مهندس راضی: ای کاش یک بررسی کلی انجام گردد تا مشخص شود آقایونی که این ادعا را مطرح می‌نمایند چقدر در تکمیل زنجیره تولیدی که از معادن در اختیارشون هست همت گماشتن؟
سالیان سال نسبت به بهره برداری معادن تحت تملک فعالیت کردن (خام فروشی) وبه روایتی گوشتشو خوردن واستخوانش مونده
وحالا ناراحت مالیات وعوارض هستن؟!
مهدی نجفی:ای کاش وقتی در یکی دو زمینه صاحب نظر هستیم در همه امور تخمین‌های تخصصی نزنیم، از مشکلات اساسی جهان سوم و طیف وسیعی از کارشناسان ماست.
یک معدن با هزار زحمت به ثبت می‌رسه معدنکار اجبارا هزینه‌های هنگفتی می‌کنه و از هر چند ده مورد، یکی هم قابل در نمیاد، با ارزش روز چقدر عقب افتاده که مالیات و عوارض موجب ناراحتی نشه، ضمنا ثابت بودن قوانین از مولفه‌های موثر در برنامه ریزی سرمایه گذار و همچنین اعتماد است و نه هر روز درگیر بند و تبصره جدید. بسیاری از معادن رو همین که فقط فرصت شغلی ایجاد کرده اند و سرپا هستند باید تقدیر کنن.
Ramin Man:
آمار‌های استخراج و فروش رو معمولا کامل نمی‌گه معدندار، و معمولاً کم اظهاری وجود داره
نکته بعد اینکه به طور مصداقی بسیاری از معادن وضعیت بسیار مطلوبی دارند
شفافیت کمک می‌کنه عادلانه‌ترمالیات و عوارض گرفته بشه
مهندس راضی:
دقیقا درست می فرمایید.
من در خصوص بعضی مسائل معدن تخصص محض ندارم، ولی من یک کارخانه تولیدی (اجر) قصرشیرین دارم که حداقل ۱۵ سال شاهد یک معدن گیلسونیت بودم که مقابل کارخانه بنده (گراوه) ومتعلق به یکی از آقایونی می‌باشد که با سایت خطوط مصاحبه وبابت اخذ عوارض ومالیات گله‌مند بودن
جالبه که پس از ۲۵ سال برداشت ماده معدنی فوق وفروش آن بصورت خام به ترکیه وکره جنوبی وچین
نه تنها یک واحد خردایش وفراوری برای آن احداث ننموده اند، بلکه ۲ کیلومتر جاده دسترسی به معدن را اسفالت نکردن
چرا که معتقد هستند که اگر جاده اسفالت شود هر روز از صنایع، معادن ومحیط زیست و.. مزاحم کار ما می‌شوند.
مهدی نجفی:
بله قطعا همینطور هست که می‌فرمایید، اما معدن روبروی شما یا تخلفات صد‌ها معدن دیگر نمی‌بایست مشت نمونه خروار حساب شود و هزاران معدن را با همان چوب برانید. در صداقت شما هم شکی نیست. هرکس هم با نظارت یا شفافیت مخالف باشد، وضعیتش مشخص هست.
مهندس رادمان:
سلام
مخالفم
و با عدد و رقم مناظره می‌کنم
کمتر بهره برداری دیده ام که حقیقت را اذعان کند.
پست‌ترین ماده معدنی شن و ماسه است که حداقل ۵۰ درصد سود دارد.
البته استثنائات هم وجود دارد.
یه پیتزا فروشی توی تهران یا یه بوتیک فروشی هم همین سود رو داره! نه جنگ و جهاد با منابع طبیعی و محیط زیست داره، نه مکافات تغییر قوانین ساعتی وزارتخانه‌ها رو داره، نه درگیر برخورد سلیقه‌ای حقوق دولتی هست و همه‌ی این‌ها که به کنار رفت، معارضین محترم محلی و دولتی هم نداره!
mj momeni:
سلام. دقیقا با صحبت شما موافقم
در حال حاضر سنگ شکن‌های اطراف شیراز با فاصله هفتاد کیلومتری از شیراز ماهانه سود خالص میلیاردی دارند البته با در نظر گرفتن بعد مسافت و هزینه‌های آن
R. Pourmirzaee:
با این فرمایش شما موافق هستم، ولی این نکته را نباید فراموش کرد که برخی از قوانین به روز نیستند، تطابقی با حال امروز معادن ندارند و حتی ممکن است نقش غل و زنجیر را داشته باشند! چراکه در تدوین و یا تنقیح این قوانین ازخبرگان معدنی دلسوز کمتر استفاده می‌شوند و گا‌ها حتی در قوانین مادر تعارض منافع مانع از تصویب و اجرایی شدن یک قانون می‌شود و یا با تبصره‌ها و بند‌هایی تصویب می‌شود که عملا خود ماده قانونی حذف و یا نقض می‌شود...
راهکار: در حوزه سیاستگذاری و قوانین در حوزه معادن نیاز هست مراکز پژوهشی و علمی معدنی بیش از پیش فعال شوند و خود را محدود به تحقیقات در حوزه فنی معدن نکنند!
سپاس
مهدی نجفی:
بله، صحبت حضرتعالی فارغ از نگرش موضعی هست (آبادکردن یک بخش با خسارت به سایر بخش‌ها و همکاران) و قطعا تاثیر مثبت دارد. درصورتی که اهداف راهبردی، سیاست حمایتی و نظارت دقیق و کافی ایجاد شده باشد و مدت زمان اعتبار قوانین هم مشخص شده باشد، تکلیف همه مشخص است، اما در بخشی نگری، بخاطر برخی معضلات و خصوصا کمبود نظارت ها، نمی‌بایست دائما و با سعی و خطا قوانین رو ویرایش کنیم. بعنوان مثال در کشور ما دائما قیمت‌ها تغییر می‌کند و همیشه هم رو به بالا و به هیچ دلیلی کاهش پیدا نمی‌کند، کلی قوانین داریم، اما احتمالا بدلیل ضعف نظارت و بازدارندگی، این معضل را پذیرفته ایم و بخشی از فرهنگ و حتی انتظارات ماست. قوانین هرچند که ناقص و کم باشند، اما اجرای دقیق همان‌ها هم نجات بخش هست. مخالفت با وضع قوانین نداریم، اما ویرایش قوانین هم بر حسب سود و زیان اکثر احزاب و نمایندگان را شاهد بوده ایم.
البته نظارت راهگشاست نه فقط بر ضعفا و برای هلدینگ‌های با نفوذ، نه تنها نظارتی نیست بلکه رانت هم ویژه ایجاد می‌شود.
habiballah Torshizian:
سلام دوستان روزتان بخیر.
اینکه ظرف ۴ سال گذشته میزان وصولی حقوق دولتی از معادن کشور از رقم یک همت به چهل همت رسید گویای واقعیت‌های زیادی است که با شروع عملیات تعیین برداشت احجام مواد معدنی از معادن توسط پهپاد، که از سال گذشته با صدور دستورالعملی جامع از طرف وزارت صمت آغاز شد، حداقل در استان خراسان رضوی به یافته‌های ارزشمندی در این خصوص رسیدیم. ارادتمند عزیزان.
به فرض این که چهار تا معدن هم اصلا دزدی کردند و اعداد و ارقام واقعی ارائه نکردند که نباید دلیل بشه گردن تمام معادن و سرمایه‌گذارهاشون رو زد... باید قانون درست اصلاح بشه و نه این که با قانون‌گذاری اشتباه کلا صورت مسئله رو پاک کرد.
Ali Farahmand:
سلام و عرض ارادت
دولت با این حرکات داره سرمایه‌گذار رو از معدن فراری میده...
با همین دست و فرمون، تا چند سال آینده معادن هم مثل صنعت نفت و گاز (که به دلیل عدم سرمایه‌گذاری جدید به صنایع فرسوده تبدیل شدند و ایران کم‌کم به وارد کننده برق و گاز و نفت و گازوئیل داره تبدیل میشه!) خالی از تجهیزات و ماشین‌آلات قابل کار شده و باید مثل دوران شدادی با کارگر و بیل و کلنگ و کوره‌های دستی سر معدن! معدنکاری کنیم...
خوب این خیلی کمه جناب رادمان عزیز...
یه پیتزا فروشی توی تهران یا یه بوتیک فروشی هم همین سود رو داره!
نه جنگ و جهاد با منابع طبیعی و محیط زیست داره، نه مکافات تغییر قوانین ساعتی وزارتخانه‌ها رو داره، نه درگیر برخورد سلیقه‌ای حقوق دولتی هست و همه‌ی این‌ها که به کنار رفت، معارضین محترم محلی و دولتی هم نداره!
پس سود یه معدن اینقدری باید باشه که به قول معروف؛ "این نون خوردن، ارزش اون ریش جنبوندن رو داشته باشه! "
و برای همین هست که با این نگاه دولت دولتمردان و نگرش "گوشت قربونی! " به معدن؛ این بخش هم بحمد الله، به زودی زود و با رفتن سرمایه و سرمایه‌گذار‌ها از این بخش، تعطیل و ورشکسته میشه...
معادن مثل همه‌ی بنگاه‌های اقتصادی مالیات می‌دهند و عملا این حقوق دولتی به دلیل مباحث فقهی مرتبط با انفال هست!
حواسمون باید باشه که اینقدر این عدد زیاد نشه که اصلا معادن از حالت سوددهی خارج بشوند و همون مالیات رو هم نتونند پرداخت کنند...
habiballah Torshizian:
سلام و عرض ادب، فکر می‌کنم مقایسه صنعت نفت و گاز که تمام تکنولوژی و فناوری‌های پیشرفته آن در اختیار معدود کشور‌های توسعه یافته جهان است با بخش معدن که نیاز اصلی آن ماشین آلات معمول است، متفاوت می‌باشد. قطعا شیوه کنونی اخذ حقوق دولتی دارای ایرادات و اشکالاتی است، ولی حفظ حقوق ملت و نسل‌های آینده هم باید خط قرمز همه باشد.
Ali Farahmand:
جناب ترشیزیان فرمایشات شما چند تا نکته داره که اجمالا جواب‌ها رو خدمتتون عرض می‌کنم:
۱. فکر می‌کنید چرا صنایع دستی، پلی‌اکریل، کارگاه‌های تولیدی سنتی در حوزه‌های مختلف بسته و تعطیل شدند یا یه سری بنگاه‌هایی مثل نساجی یا ذوب آهن یا صنعت خودروی کشور با ورشکستگی سالیان سال هست که دست و پنجه نرم می‌کنند؟ و بالعکس چرا فولاد مبارکه یا صنعت مس یا پتروشیمی کشور اینقدر توسعه پیدا می‌کنه؟ جواب اینه: چون صنعتی که نتونه به اندازه کافی سودآور باشه که هزینه استهلاک خودش رو جایگزین کنه تا به روز بمونه، محکوم به فناست...
پس اگر معادن اینقدر سودآوری شون به دلیل حقوق دولتی، مسئولیت اجتماعی، مالیات، جرائم محیط زیست و چه و چه کم بشه که نتونند هزینه استهلاک خودشون رو بدند، پس محکوم به تعطیلی‌اند!
علت این که تابستون برق نداریم یا زمستون گاز نداریم هم دقیقا همینه که برای بخش دولتی یا خصوصی توجیه نداشته سرمایه‌گذاری کنند و توی معدن هم با این دست و فرمون، به همین روز دچاریم...
و اینه که گفته میشه ای کاش اینقدر نسبت به معادن به چشم گوشت قربانی نگاه نکنند که همین چهار تا معدن سر پا هم تعطیل بشند...
۲. کجای دنیا معادن هم باید مسئولیت اجتماعی شون رو رعایت کنند، هم مالیات بدند و هم جرائم محیط زیست (که تا اینجا رو همه‌ی دنیا میدند و معادن کشور هم پرداخت می‌کنند) و هم هزینه منابع طبیعی و هم حل معارضین (به قول یه دوستی، شما بخونید مزاحمین) محلی و دولتی و هم هزینه پاسگاه و هم دهیاری و بخشداری و فرمانداری و استانداری و هم حقوق دولتی؟
یه کم باید منصف بود...
۳. تا حالا کدوم یکی از دوستان یه پروانه بهره برداری رو از صفر خودش انجام داده تا بدونه خواب سرمایه در معدن چقدر سنگینه و دیر بازده و این‌ها باید در هزینه‌های معدنکاری لحاظ بشه...
سوددهی معادن فقط درآمد منهای هزینه جاری (رسمی) نیست! هزینه‌های غیررسمی، غیر قابل پیش‌بینی، خواب سرمایه، ریسک معدنکاری و چه و چه و چه هم هست که باید لحاظ کرد...
۴. خط قرمز تضییع مواد معدنی، عدم پرداخت مالیات، ضرر‌هایی که میشه به محیط زیست نزد و مراعات نمیشه و این موارد هست! که قطعا و حتما هم باید رعایت بشه؛ نه بحث انفال و حقوق دولتی...
حقوق دولتی، حق انفالی هست که پرداخت میشه به، ولی فقیه، نه یه منبع جدید درآمد برای دولت! جسارتا ارتباطی هم به آیندگان نداره...
۵. به فرض این که چهار تا معدن هم اصلا دزدی کردند و اعداد و ارقام واقعی ارائه نکردند که نباید دلیل بشه گردن تمام معادن و سرمایه‌گذارهاشون رو زد...
باید قانون درست اصلاح بشه و نه این که با قانون‌گذاری اشتباه کلا صورت مسئله رو پاک کرد.
ببخشید که عرایض حقیر خیلی طولانی شد.
س. عسکرزاده:
سلام و عرض ادب
با افتخار حاضرم طرف مقابل مناظره باشم. البته می‌توانیم این بحث را خارج از استودیوی خطوط هم انجام دهیم و الزامی به مناظره نیست، اما قطعا عرض می‌کنم این شیوه به توسعه و بقای معدن نخواهد انجامید.
در شیوه‌های پیشنهادی باید به تولید و توزیع ثروت بیاندیشیم نه به توزیع فقر.
