به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خطوط؛ در حالی که هر ایرانی سالانه حدود یک میلیون تومان برای رفتن به رستوران و هتل هزینه می‌کند، قیمت برخی از غذاهای رستوران‌های لاکچری تهران به یک و نیم میلیون تومان هم می‌رسد. بررسی‌ها نشان می‌دهد ارزان‌ترین خوراکی در منوی یکی از این رستوران‌ها که در برجی در تهران قرار دارد، حداقل ۲۰۰ هزار تومان و گران‌ترین غذا در منوی اصلی آن، معادل یک میلیون و ۳۲۲ هزار تومان است. این قیمت‌ها نشان گر منو‌های لاکچری است که پای خود را به سفره های افطار نیز باز کرده!
مشتریان این رستوران‌ها تنها به دلیل «پولدار» بودن‌شان می‌توانند هروقت دلشان خواست راهی یکی از رستوران‌های لاکچری شوند و برای یک وعده افطار، چیزی حدود حقوق یک‌ماه یک کارمند ساده هزینه کنند. آدم‌های که حدود ٣درصد از جمعیت ٨١میلیون نفری جامعه ایران را تشکیل می‌دهند. در برخی از این رستوران‌ها، مشتریان حتی ورودی‌های بین ۲٠٠ تا ٤٠٠هزار تومان را باید پرداخت کنند. رستوران‌هایی که حتی عنوان منوهایشان به گوش بسیاری از ما نخورده است و مشتریان خاص خود را دارد. منو‌های شیکی که، شامل انواع خاویار و آووکادو با سس مخصوص، پاستا، لازانیا، استیک و بیف، ماهی و میگو و لابستر، سالاد‌ها و اسنک‌های دریایی و مدیترانه‌ای شامل انواع ژامبون، سوسیس، ذرت و زیتون، پیراشکی‌های کرانچی، دیس بال مرغ کبابی و انواع نوشیدنی‌های طبیعی و دسر‌های فرنگی برای هر فردی می‌تواند حسابی هیجان‌انگیز باشد.
اگر خواهان غذاهای فرانسوی برای افطار خود هستید، باید به حوالی خیابان شیراز جنوبی بروید!
در یکی از آگهی‌ها ویژه ماه رمضان که با اعتراضات کاربران شبکه اجتماعی همراه شد؛ آماده است: «مهم‌ترین بخش تشریفات مراسم افطار، پذیرایی است. استفاده از انواع پیش غذا‌ها و سوپ ها، فینگرفود‌ها و سالاد‌های ایرانی و خارجی، نوشیدنی‌ها و منوی غذایی بسیار متنوع از انواع غذاهای ایرانی، سنتی و کلاسیک مراسم افطاری شما را به صورت چشمگیری خاص و منحصر به فرد خواهد کرد.»
فرهنگ نذری از دیرباز در میان ایرانیان جایگاه ویژه‌ای داشته
فرهنگ نذری و میهمانی از دیرباز در میان ایرانیان جایگاه ویژه‌ای داشته است. این موضوع در ایام ماه رمضان نیز به اشکال مختلف دنبال می‌شود. افطاری دادن یکی از رسوماتی است که مردم ایران آن را دنبال می‌کند. آش، آب گوشت و حلوا از جمله افطاری‌های ایرانیان از دیرباز بوده است، اما این روز‌ها غذای محبوب ایرانی و به اصطلاح شیک خارجی پایش به بسیاری از سفره‌ها باز شده است. تغییراتی که یک تهدید برای این فرهنگ ایرانی اسلامی یعنی افطاری دادن محسوب می‌شود.
امیرالمومنین امام علی علیه‌السلام به عثمان‌بن‌حنیف که عامل او در بصره بود، نامه‌ای نوشت وقتى که شنید به مهمانى قومى از مردم بصره دعوت شده و به آنجا رفته است این نامه بهترین توصیه نامه‌ای است که می‌توان در خصوص دوری از تجمل بیان کرد بخشی از این نامه را با هم میخوانیم. اما بعد، اى پسر حنیف به من خبر رسیده که مردى از جوانان بصره تو را به سورى فرا خوانده و تو نیز بدانجا شتافته‌اى. سفره‌اى رنگین برایت افکنده و کاسه‌ها پیشت نهاده. هرگز نمى‌پنداشتم که تو دعوت مردمى را اجابت کنى که بینوایان را از در مى‌رانند و توانگران را بر سفره مى‌نشانند.
بنگر که در خانه این کسان چه مى‌خورى، هر چه را در حلال بودن آن تردید دارى از دهان بیفکن و آنچه را، که یقین دارى که از راه حلال به دست آمده است، تناول نماى. بدان، که هر کس را امامى است که بدو اقتدا مى‌کند و از نور دانش او فروغ مى‌گیرد. اینک امام شما از همه دنیایش به پیرهنى و ازارى و از همه طعام‌هایش به دو قرص نان اکتفا کرده است. البته شما را یاراى آن نیست که چنین کنید، ولى مرا به پارسایى و مجاهدت و پاکدامنى و درستى خویش یارى دهید.
به خدا سوگند، از دنیاى شما پاره زرى نیندوخته‌ام و از همه غنایم آن مالى ذخیره نکرده‌ام؛ و به جاى این جامه، که اینک کهنه شده است، جامه‌اى دیگر آماده نساخته‌ام. آرى، در دست ما از آنچه آسمان بر آن سایه افکنده است، ((فدکى)) بود که قومى بر آن بخل ورزیدند و قومى دیگر از سر آن گذشتند و بهترین داور خداوند است. فدک و جز فدک را چه مى خواهم که فردا میعاد آدمى گور است. در تاریکى آن آثارش محو مى شود و آوازه اش خاموش مى گردد. حفره اى که هر چه فراخش سازند یا گور کن بر وسعتش افزاید، سنگ و کلوخ تن آدمى را خواهد فشرد و روزنه هایش را توده هاى خاک فرو خواهد بست؛ و من امروز نفس خود را به تقوا مى پرورم تا فردا، در آن روز وحشت بزرگ، ایمن باشد و بر لبه آن پرتگاه لغزنده استوار ماند.
