پایگاه خبری تحلیلی خطوط: زمان انتخابات مردم می‌شوند پایه‌های کشور، ولی بعد از پایان آن و مشخص شدن شمارش آرا مردم در صندوقچه تاریخ قرار می‌گیرند و تا انتخابات آتی کسی به فکر آن‌ها نمی‌افتد.
جناب رئیس جمهور با شعار‌های مردم پسند خود را حامی منافع مردم می‌خوانند و از عدالت حرف می‌زنند، اما از همان فردای تصدی پست ریاست جمهوری کار‌هایی انجام می‌دهند که متفاوت از شعار‌های انتخاباتی ایشان است.
آیا عدالت به این معنی است که جلوی افزایش حقوق بازنشستگان گرفته شود؟ یا رسیدگی به خاطیان پرونده استادیوم مشهد که برخوردی ناشیانه با آن‌ها شد را پیگیری نکنند؟
یا به جای جلوگیری از تورم افسار گسیخته به فکر آزاد کردن سواحل دریا باشند؟
یا با استفاده از اهرم‌های استاندارد و محیط زیست به جای جلوگیری از تولید خودردو‌های بی کیفیت در کنار سازندگان خودرو‌های بی کیفیت قرار بگیرند و با عدم مخالفت در نهان از آن‌ها حمایت کنند؟
اما این‌ها همه یک طرف ماجرای انتخابات است.
در آن سوی سکه انتخاباتی، یعنی منتخبین مردم در مجلس با شعار‌های پوپولیستی خود را همراه مردم و حامی عدالت گستری در جامعه می‌نمایانند، اما در عمل، به جای حفاظت از منافع مردم با تصویب طرح‌هایی از قبیل حذف ارز ترجیحی زندگی و معیشت مردم را به خطر می‌اندازند، ولی باز در ظاهر با انتقاد از دولت و انداختن توپ به زمین آن فراموش می‌کنند که همه این اختیارات را خودشان به دولت داده اند!
از سوی دیگر جامعه روحانیتی - که همواره در بزنگا‌های تاریخی در کنار مردم بوده اند- در این برهه، یا سکوت اختیار می‌کنند و یا با ربط دادن بی برنامگی‌های دولت و مسئولین که باعث وضعیت نابسامان اقتصادی شده است به حجاب مردم حرف‌هایی بر زبان جاری می‌سازند که نه تنها تامین کننده منافع دولت و تسلی بخش آلام ملت نیست بلکه به نوعی نمک پاشی بر روی زخم هایشان است.
مردم چهل و سه سال با چنگ و دندان از آرمان‌های امام دفاع کرده و در هشت سال دفاع مقدس و جنگ تحمیلی خون داده اند تا زیر سایه عدالت اسلامی برای تمام ایرانیان ایرانی آباد داشته باشند نه اینکه برخی از مسئولین یا کسانی که خود را دلواپس می‌دانند خواسته یا ناخواسته آب بر آسیاب دشمن بریزند!
