به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خطوط، کرونا از اواخر بهمن ۱۳۹۸ ایران را در برگرفت، تاکنون پنج بازی مرگبار با تلفات بالا برای ایران داشته است، در پیک پنجم این بازی که مرگبارترین مرحله آن بود ۲۳۴ روز تا اول آذر ۱۴۰۰ حرکت ویروس بر مرگ سه رقمی بود روز دوم شهریورماه ۷۰۹ مرگ را تجربه کردیم.
به زبان ساده می‌توان مرگ ۷۰۰ نفر را بیان کرد، اما همه خوب می‌دانیم که این آمار بنا به گفته مسئولان وزارت بهداشت باید این عدد سه یا چهار برابر شود، پس این مرگ‌هایی که کرونا به راحتی نصیب این خانواده‌ها کرده است، چه داغ‌های سنگینی که بر دل همه نگذاشته است. چه جوانانی که ناخواسته به این ویروس مبتلا شدند و پس از مدتی کوتاه مرگ آن‌ها را بلعید.
مرگ‌هایی دلخراش که هیچگاه خط پایان آن را نمی‌توان پیش‌بینی کرد حال که تا روز پنجم آذرماه ۱۲۹ هزار و ۴۶۲ نفر با مرگ کرونایی راهی دیار باقی شدند، باید دید که کرونا چه زمانی فروکش خواهد کرد و دست از سر مردم دنیا و ایران برخواهد داشت. اما خیلی ساده نمی‌توان این موضوع را پیش بینی کرد.
برخی کارشناسان، متخصصان و ویروس شناسان خبر از پایان روزهای کرونایی و بومی شدن این ویروس همانند آنفلوانزا می‌دهند و برخی دیگر خبر از خودکشی این ویروس دادند، اما همه این‌ها در حد یک شایعه است، به طور یقین کرونا هم مانند دیگر ویروس‌ها سال‌های سال با ما خواهد ماند و باید با آن زندگی کنیم.
وزارت بهداشت روز هشتم مهرماه عبور از خیز پنجم این ویروس را داد، اما به چه قیمتی، چون تاکنون مجموع بیماران کووید۱۹ در کشور به تعداد ۶ میلیون و ۱۰۲ هزار و ۵۶ نفر رسیده است، اما متاسفانه سه هزار و ۳۷۲ نفر از بیماران مبتلا در بخش‌های مراقبت‌های ویژه بیمارستان‌ها تحت مراقبت قرار دارند پس هنوز شر کرونا تمام نشده است و باید همچنان هوشیار باشیم که خدای نکرده گریبان ما را هم نگیرد.
پس از گذشت حدود سه ماه و اندی از پیک پنجم کرونا با یاری واکسیناسیون کرونا و رعایت پروتکل‌های بهداشتی توسط مردم اکنون مرگ کرونایی دو رقمی شده است و هنوز هم امید‌هایی وجود دارد که مرگ یک رقمی را شاهد باشیم، اما منوط به این قضیه است که همه افراد واکسینه شوند و پروتکل‌ها هم به شیوه‌ای مناسب رعایت شود اگرچه با نوسان در میزان تلفات و ابتلای ناشی از کرونا و عدم رعایت پروتکل‌های بهداشتی از سوی مردم بوی خوبی به مشام نمی‌رسد و انگار زنگ خطر پیک ششم کرونا هم به گوش می‌رسد.
اگرچه مرگبارترین پیک کرونا را پشت سرگذاشتیم و با واکسیناسیون میزان مرگ و شدت بیماری افراد واکسینه شده تا حدود زیادی کاهش پیدا کرده است، اما نمی‌توان به این بازی همراه با مرگ کرونا اعتماد کرد، چون قاعده و قانونی دارد که حتما باید ۷۰ تا ۸۰ درصد مردم حتما واکسن بزنند و پس از آن بتوان آزادی عمل داشت و شاید به نوعی مردم آزادی بیشتری داشته باشند اگرچه نمی‌توان جشن پایان کرونا را هم شاهد باشیم.
افزایش آمار واکسیناسیون در حد بالایی می‌تواند به کاهش این نگرانی‌ها از وجود این ویروس کمک کند که خوشبختانه تاکنون ۵۷ میلیون و ۲۴۸ هزار و ۱۳ نفر دُز اول، ۴۶ میلیون و ۱۱۵ هزار و ۱۲۵ نفر دُز دوم و ۹۲۱ هزار و ۴۴۰ نفر، دُز سوم واکسن کرونا را تزریق کرده‌اند و مجموع واکسن‌های تزریق شده در کشور به ۱۰۴ میلیون و ۲۸۴ هزار و ۵۷۸ دُز رسید.
این آمار واکسیناسیون و کاهش مرگ ناشی از کرونا نباید ما را از بازی ششم این ویروس ناخوانده غافل کند و همه باید بدانیم تا زمان مهار کامل آن باید پروتکل‌های بهداشتی را به خوبی رعایت کنیم، چون مسئولان وزارت بهداشت اخیرا اعلام کرده‌اند، وضعیت کنترل بیماری کرونا در ایران مناسب است، اما نگرانی‌هایی در این زمینه وجود دارد، شیوع موج جدید کرونا در سایر کشورها، ما را برای آینده نگران کرده است، از این رو در کنار واکسیناسیون، مردم باید همچنان رعایت پروتکل‌های بهداشتی را جدی بگیرند تا از گزند کرونا در امان بمانند.
بازی بی‌پایان و ماندگار کرونا تمامی ندارد، این ما هستیم که مانند روزهای اول شیوع ویروس کرونا، همه با هم باید برای شکست کرونا دست به دست هم دهیم، مرگ و ابتلای آن را کاهش دهیم، زندگی با کرونا را به درستی یاد بگیریم، چون این ویروسی ماناست و با ما خواهد ماند و زندگی ما در جریان است و باید بدور از ترس و استرس، با کرونا زندگی کنیم و برای زنده ماندن با آن بجنگیم.
اگر هم کرونا مانند آنفلوانزا باقی بماند حدود ۲ سال است که همه معادلات ما را به هم ریخته است و ممکن است از نظر روحی و روانی همه ما دچار تغییرات اخلاقی شده باشیم و برای پساکرونا باید چنان مقاومت کنیم که این تغییرات روحی و روانی برای ما ماندگار نباشد و رنگ زندگی ما را تغییر ندهد.
شاید بسیاری از خانواده‌ها چند عضو از خانواده خود را براثر کرونا از دست داده باشند، اما همه این بازی‌های کرونا نباید بر روح و روان ما تاثیر منفی داشته باشد و نگذاریم رنگ خاکستری و سیاه زندگی زیبای ما را دچار خدشه کند، پس یادمان باشد که زندگی در جریان است و تا شقایق هست زندگی باید کرد.
یادداشتی از مهناز بیرانوند