همچنین طبق آمار‌های وزارت آموزش و پرورش پنج هزار کلاس درس کانکسی در سراسر کشور برای تحصیل دانش‌آموزان وجود دارد که این مدارس هم به نوعی نیازمند تغییر است، اما در شرایط کنونی می‌توان به جای مدارس سنگی از این نوع کانکسی استفاده کرد، چون حداقل ایمنی در برابر حوادث را دارد.
وجود حدود یک هزار کلاس درس خشتی و گلی از دیگر سقف‌های ناایمن بالای سر دانش‌آموزان است که همه این موارد نیازمند توجه خاص مسئولان و خیران مدرسه‌ساز در کشور است.
البته در سال ١۴٠٠ مسئولان وزارت آموزش و پرورش از بسته شدن پرونده مدارس خشتی و گلی خبر دادند اگرچه هنوز در برخی از مدارس کشور از جمله این مدارس بخاری‌های نفتی هم به عنوان یک مشکل و زمینه‌ساز حادثه است که این موضوع هم نیازمند توجه ویژه است.
برای برچیدن ۴٢ هزار بخاری نفتی در مدارس کشور نیز هفت هزار میلیارد ریال تخصیص داده شده است که امیدواریم با برچیدن مدارس خشتی و گلی و مدارس هدف‌گذاری شده و بخاری‌های نفتی غیراستاندارد زمینه تامین امنیت دانش‌آموزان فراهم شود.
حادثه ریزش مدرسه علی‌آباد کتول در استان گلستان در سال ۱۴۰۰ که ٢٢ دانش‌آموز و معلم زیرآوار ماندند و پس از بیرون آوردن از زیر آوار و انتقال به بیمارستان، خوشبختانه همه آن‌ها پس از مداوای سرپایی مرخص شدند، یک نوع از این حوادث بود، این آخرین اتفاق و حادثه ریزش سقف مدرسه نبود بنابراین باید برای جلوگیری از بروز این مشکلات برای همیشه مشکلات این مدارس را حل کرد. البته گودبرداری بدون مجوز مالک زمین اطراف این مدرسه دلیل اصلی حادثه بود.
ریزش سقف در مدرسه پورولی روستای اورنگ در میناب استان هرمزگان به دلیل قدمت بالای این مدرسه موجب وحشت دانش‌آموزان شد که خوشبختانه در این حادثه هم هیچ دانش‌آموزی آسیب ندید، اما تا چه زمانی ممکن است اینگونه حوادث منجر به خسارت جانی برای دانش‌آموزان نشود، همه این حوادث تدبیر درست می‌خواهد.
اکنون ١۵ میلیون دانش‌آموز در سه مقطع ابتدایی، متوسطه اول و دوم در حال تحصیل هستند که آمار دانش‌آموزان مشغول تحصیل در این مدارس ناایمن مشخص نیست، اما آنچه که اهمیت دارد سلامت و نجات جان این دانش‌آموزان است که باید به آن توجه کرد.
اگرچه به گفته مسئولان وزارت آموزش و پرورش کلاس‌های سنگی با دانش‌آموزان زیر ١۵ نفر است، اما همین تعداد دانش‌آموز که هر روز والدین آن‌ها نگران جان فرزندان خود هستند، برای کشور ما که خیران زیادی در امر مدرسه‌سازی دارد، شایسته نیست و باید برای جایگزینی این مدارس تلاش شود تا امنیت جانی برای دانش‌آموزان تامین شود.
در حال حاضر میانگین مدارس نیازمند تخریب، بازسازی و مقاوم سازی در کشور به عدد ١٩.٢ درصد کاهش یافته است، این در حالی است که این آمار در سال ٨۴ حدود ٧٠ درصدو در سال ٩۵ به حدود ٣٠ درصد رسیده است که این آمار با حمایت خیران مدرسه‌ساز و همت مسئولان کاهش یافته است، اما همچنان برای برچیدن این مدارس نیازمند یاری همگان است.
وجود ۶.۵ درصد مدارس تخریبی از میان حدود ١٩.۵ درصد کل مدارس تخریبی، نیازمند بازسازی و مقاوم سازی، خود نیز یک مقوله مهم است و باید برای حذف این مدارس که سلامت دانش‌آموزان را به خاطر می‌اندازد نیز تلاش جدی صورت گیرد تا اینگونه مدارس دیگر به عنوان تهدیدی برای دانش‌آموزان نباشد.
برنامه وزارت آموزش و پرورش تاکنون با تمرکز بر مدارس تخریبی و نیازمند بازسازی و مقاوم سازی بوده است، اما اخیرا این نگاه به سمت مدارس سنگی سوق داده شده است که امیدواریم در آینده‌ای نزدیک چندان دور شاهد برچیدن این مدارس در کشور باشیم چرا که اینگونه مدارس بیشتر در مناطق عشایری و کوچرو و روستایی است و به نوعی دور از چشم مسئولان اجرایی کشور است.
مدارس یک کلاسه و چندپایه سنگی اکنون به عنوان بزرگترین مشکل در حوزه مدرسه‌سازی است که باید نگاه ویژه به این مدارس داشت تا دانش‌آموزان در مدارس جایگزین، کمتر دچار حادثه شوند و هر روز با حوادثی از جنس دانش‌آموزی روبه‌رو نباشیم.
برای جایگزینی مدارس سنگی از نوع کانکس و یا دیگر کلاس‌های درس نیاز به همفکری بیشتر با خیران مدرسه‌ساز است، چون اکنون ۵٠ درصد امر ساخت مدارس با دستان سخاوتمند این خیران مدرسه‌ساز به سرانجام می‌رسد پس امیدواریم نگاه خیران به سمت جایگزینی این مدارس هم معطوف شود.
آنچه که وزارت آموزش و پرورش اعلام کرده است این است که در سال ١۴٠٠ اعتبارات سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس کشور چهار هزار و ۶٠٠ میلیارد تومان است که خوشبختانه ١٠٠ درصد این اعتبار تخصیص پیدا کرده است، پس مشکل اعتباری هم برای این قضیه وجود ندارد فقط همت مسئولان را برای برچیدن این مدارس سنگی را می‌طلبد.
سال ٩٩ همچنین خیران مدرسه‌ساز سه هزار میلیارد تومان کمک کردند که این موضوع هم نشان از همت بالا و والای نیکوکاران و خیران مدرسه‌ساز دارد، چون این همه تلاش برای دانش‌آموزان که آینده سازان عرصه تعلیم و تربیت در مدارسی ایمن درس بخوانند قابل تقدیر است و نشان می‌دهد که نظام آموزشی برای این افراد سخاوتمند دارای ارزش بالایی است.
امیدواریم در سال ۱۴۰۰ و سال‌های پس از آن نگاه خیران و مسئولان به حل مشکلات این مدارس ناایمن معطوف شود.