تمام زمامداران تاریخ از دست ندانم کارهای خود فیلسوف پندار مصیبت ها کشیدند و ضربه ها خوردند، استاندار اردبیل هم مستثنی از این سنت نیست با این تفاوت که او بدون یاور و همراه خردمند و فاضل، تماما در حلقه ای از چاکران موقت عاریه ای گیر افتاده است .
این چاکران وقتی بند را به آب می دهند، بی کفایتی خود را به سعه صدر استاندار حواله می دهند و ژست مطالبه گری به خود می گیرند که استاندار قدیس نیست، دست پیش می‌گیرند که پس نیفتند.
یا نمی دانند مشاور و دستیار چیست یا می خواهند هم از ... بخورند هم از ... ، به این یکی می گویند دیدی چطور ازت حمایت کردم چند تا هم بیراه نوشتم که کسی شک نکند، به آن یکی می گویند دیدی هنوز هم دلداده تو هستم با اینکه در تیم استاندار هستم ولی جوری از او نقد کردم که نتواند اعتراض کند، به عبارت ساده تر یک ملک را به دو یا حتی چند نفر می فروشند و باز هم ساده تر اینکه چاکر چند جانبه بودن را مشق می کنند.
کلاس کاری قهوه خانه ای آنها به اندازه ای نازل و دون است که درک صحیحی از مورد خطاب قرار دادن بالاترین مقام یک استان ندارند و او را سید حامد خطاب می کنند احتمالا خواسته اند کمی حرمت نگه دارند و آبرو داری کنند و الا بعید نبود که استاندار را حامد داداش یا حامد جان یا حتی کابی خطاب کنند.
بسیاری از این خاله ... ها خود را بسیار برتر از استاندار تصور می کنند و از سر ناچاری و کوتاه ماندن دست گربه از گوشت ابتدا ندای پیف پیف سر می دهند و سپس برای خالی نبودن عریضه و برای بقا در گردونه به چاکری اجباری تن می دهند.
رشته های استاندار به دست این حلاج های کنترل ناپذیر پنبه می شود، هر کدام سعی دارند با سبقت از دیگری در رقابتی چند جانبه فیلسوف مآبی خود را به رخ بکشند ، تنها قربانی این رقابت درون جناحی و درون گروهی شخص استاندار اردبیل است که هیچ اهمیتی برای حلقه چاکران ندارد، برای آنها فقط دیده شدن و عبور از روی نعش سیاسی همقطار های خودشان مهم است. در ذبح کاراکتر استاندار تردید به خود راه نمی دهند.
حلقه چاکران چند جانبه که هیچگونه احساس تعلقی به استاندار و تفکرات مدیریتی او ندارند بزرگترین مصیبت سید حامد عاملی در دو سال گذشته بوده است.
