به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خطوط، مستطیل پرهیجان و جذاب قاره سبز، این‌بار دست به صفحات خاک خورده تاریخ اروپا می‌زند. تمام تقابل‌های ملیتی در این قاره از قرون وسطی تا جنگ جهانی را کنار بگذارید؛ این ماجرا قرار است از اواسط قرن شانزدهم میلادی شروع شود؛ وقتی ارتش بزرگ آرمادای امپراتوری اسپانیا، جسارت لشکرکشی به پادشاهی انگلیس را پیدا کرد و ۲ ابرقدرت آن زمان جهان، رودرروی یکدیگر ایستادند و ناوگان‌های عظیم خود را به نبردی فرستادند که هرگز به طور رسمی اعلام نشد، اما آتش آن تا سال‌ها دامن‌گیر ۲ پادشاهی بزرگ اروپا در همه ابعاد سیاسی، اقتصادی و فرهنگی بود.
این سلسله نبردها، بزرگ‌ترین رویارویی مستقیم اسپانیایی‌های شرق‌گرای جنوب اروپا با جزیره‌نشینان انگلیسی شمال این قاره به شمار می‌آید که امروز و پس از گذشت قرن‌ها، صدای توپ‌ها و حرکت کشتی‌ها، فریاد‌های فرماندهان و جان‌فشانی ملوانان، غرق شدن ناوگان‌ها و برافراشته شدن پرچم‌ها، بار دیگر در میدانی دیگر از جنس صلح، سلامتی، هیجان، شور و جذابیت به نام فوتبال و به طور خاص لیگ قهرمانان اروپا، قد علم کرده است. این‌بار و به لطف فوتبال می‌توانیم شاهد نبرد یک آرمادای مدرن با یک «دراک نوریس» جدید باشیم؛ بدون اینکه احتیاجی به خشونت جنگ و خونریزی و خسارات جانی و سیاسی داشته باشیم. تفاوت فقط در ابعاد جانی و سیاسی نخواهد بود چرا که برخلاف جنگ‌های ۸۰ ساله ۲ کشور، این بار نبرد کاملا رسمی و در چارچوب قرارداد‌های فوتبالی قرار گرفته است.
لیگ جزیره یا لالیگا؟
سال‌هاست که عاشقان مستطیل سبز و مخاطبان پرشمار فوتبال قاره‌ی سبز با سوال جالبی از جنس کری‌خوانی و هواداری مواجهند؛ لیگ جزیره بهتر است یا لالیگا؟ هر ۲ طرف حامیان خودشان را دارند و امتیازات ویژه خود را برای اعلام برتری برمی‌چینند. لالیگایی‌ها با رقم بالای قهرمانی‌هایشان در اروپا و شکوه برنابئو و نوکمپ می‌نازند و لیگ برتری‌ها هم کیفیت و سختی لیگشان را به رخ طرف مقابل می‌کشند. لالیگا از ال‌کلاسیکوی بزرگ حرف می‌زند که هر سال چشم میلیون‌ها بیننده را به خودش خیره می‌کند و لیگ جزیره در مقابل، نبرد سنتی شمال این کشور میان منچستر و لیورپول و دربی‌های حساس و جذابش را روی میز مقایسه می‌گذارد. شاید در مجموع هیچ کس نتواند بگوید در دراز مدت کدام لیگ و کدام صحنه فوتبال بر دیگری چیرگی دارد، اما با ما همراه باشید تا حداقل جدال وارثان نبرد‌های باستانی دو امپراتوری را در آوردگاه لیگ قهرمانان اروپا مرور کنیم.
تعداد نفرات ۲ ارتش در نبرد‌های اخیر
از زمان برگزاری لیگ قهرمانان اروپا به شکل جدید، تاکنون لیگ جزیره ۱۱ تیم متفاوت را برای حضور در این رقابت‌ها معرفی کرده و لالیگا هم ۱۴ تیم گوناگون را به این رقابت‌ها فرستاده است. از فصل ۹۳-۱۹۹۲ تاکنون و در شیوه جدید این رقابت‌ها، لالیگا تاکنون ۱۵ فینالیست در این جام داشته و ۱۴ تیم انگلیسی هم به دیدار نهایی این مسابقات رسیده‌اند که سهم اسپانیا ۱۱ قهرمانی و سهم انگلیس ۶ بار فتح بزرگ‌ترین رویداد فوتبالی باشگاهی جهان است. هر ۲ لیگ ۳ بار فینال را کاملا در سیطره ملیت خودشان قرار داده‌اند و این میدان شاهد ۳ فینال تمام انگلیسی و ۳ فینال تمام اسپانیایی بوده است. تا پیش از این فصل، ۴ فینال هم شاهد رویارویی مستقیم تیم‌های دو کشور بوده که غول‌های لالیگا با ۴ پیروزی در این مسابقات از خجالت بزرگان جزیره درآمده‌اند و لیورپول یورگن کلوپ در این فصل در پی شکستن این طلسم بزرگ خواهد بود. چلسی، لیورپول و منچستر ۳ تیم متمایز انگلیسی هستند که موفق به فتح لیگ قهرمانان شده‌اند و در سوی مقابل، اسپانیا از این حیث باز هم در مشت دوقطبی بارسلونا و رئال‌مادرید قرار دارد.
عصر رقابت مسی و رونالدو و دوران طلایی ال‌کلاسیکوها، نشان افتخار ۵ قهرمانی متوالی را برای لالیگا به همراه داشته و لیگ جزیره هرگز ۲ فصل متوالی موفق به حفظ جام قهرمانی در کشورش نشده است. ورزشگاه ومبلی انگلیس با ۲ میزبانی از فینال این رقابت‌ها از تمام ورزشگاه‌های هم‌وطن و غیر هم‌وطنش جلوتر است، البته ۲ میزبانی که هیچ کدام شاهد قهرمانی تیم‌های انگلیسی نبود. رئال مادرید با ۷ بار حضور در فینال، بیشترین حضور یک تیم اسپانیایی در دیدار نهایی لیگ قهرمانان را رقم زده و منچستریونایتد و لیورپول هم با ۴ حضور در فینال این رقابت‌ها، بیشترین حضور تیم‌های انگلیسی در این مسابقه را به نام خودشان کرده‌اند که البته این آمار بدون احتساب رویارویی لیورپول و رئال مادرید در دیدار پایانی این فصل است.
اوج درگیری در نبرد‌های تن‌به‌تن
از نبرد‌های سریالی بارسا و چلسی گرفته تا تقابل فینالی منچستریونایتد و بارسلونا و کری جذاب لیورپول، رئال‌مادرید، هر زمان یک تیم از لیگ جزیره در مقابل حریفی از لالیگا قرار می‌گیرد، شعله‌های جنگ باستانی زبانه می‌کشد و صدای توپ‌های کشنده کشتی‌ها تبدیل به صدای توپ‌های بی‌خطر و جذاب فوتبال می‌شود. انگلیس و اسپانیا در لیگ قهرمانان اروپا، پرده جدید، مهیج و آتشینی از نبرد قدیمی خود را به نمایش می‌گذارند که این تقابل در نبرد‌های هیچ ۲ لیگ دیگری قابل مشاهده نیست. رقابت آنقدر داغ است که رئال به عنوان پادشاه لیگ قهرمانان، ضمن کسب بیشترین قهرمانی، بیشترین شکست به حریفان انگلیسی را هم ثبت کرده و آمار‌هایی از این دست در بین تیم‌های ۲ لیگ بزرگ اروپا به وفور یافت می‌شود.
در مجموع نمایندگان لیگ جزیره و لالیگا ۱۷۸ بار در مرحله پایانی (پس از پلی‌آف) لیگ قهرمانان رودرروی یکدیگر قرار گرفته‌اند که بیشترین تقابل مستقیم، میان چلسی و بارسلونا با ۱۴ دیدار بوده است. در بین انگلیسی‌ها منچستریونایتد با ۴۲ بار پذیرایی از حریفان اسپانیایی پیشتاز است و بارسلونا هم با ۵۲ بازی مقابل نمایندگان انگلیس، پیشتاز اسپانیایی این عرصه نام دارد.
انگلیسی‌ها در این ۱۷۸ رویارویی، ۵۷ بار پیروز میدان بوده‌اند و اسپانیایی‌ها ۶۶ برد را به دست آورده‌اند. ۵۵ بازی هم با نتیجه تساوی به اتمام رسیده است. چلسی با ۱۵ پیروزی مقابل لالیگایی‌ها در بین تیم‌های لیگ برتر رکورددار نامیده می‌شود و در سوی مقابل بارسلونا با ۲۸ برد در برابر لیگ برتری‌ها پیشتاز تیم‌های اسپانیایی لقب گرفته است. منچستریونایتد و آرسنال با ۱۲ شکست به تیم‌های لالیگا بیش از هر تیم انگلیسی دیگری مغلوب نمایندگان اسپانیا شده‌اند و رئال با ۱۱ باخت به رقبای انگلیسی، بیشترین شکست در برابر باشگاه‌های انگلیسی در لیگ قهرمانان اروپا را در کارنامه دارد.
مسابقه سال ۱۹۹۴ بین بارسلونا و منچستریونایتد در مرحله گروهی در نوکمپ، با بیش از ۱۱۴ هزار تماشاگر، رکورددار بیشترین تماشاگر در یک تقابل اسپانیایی-انگلیسی را در لیگ قهرمانان در اختیار دارد. با وجود تمام این ارقام، با هیچ متر و معیاری نمی‌توان به صورت دقیق گفت کدام لیگ، چیرگی مشهودی در تقابل با دیگری دارد چرا که بسیاری از این بازی‌ها در مراحل مختلف لیگ قهرمانان رقم خورده و مقایسه آن با فینال یا مراحل حساس حذفی مقایسه دقیقی نخواهد بود. شاید تقابل آماری ۲ لیگ در لیگ قهرمانان، پاسخ روشنی به سوال لیگ جزیره یا لالیگا به مخاطبان فوتبال ندهد، اما حداقل این مسابقات، میدان آماده، مجهز و بدون خونریزی‌ای برای ژنرال‌های ۲ ارتش فراهم می‌کند تا بدون خسارت جانی به جان یکدیگر بیفتند و پرچم خود را هر از گاهی در سرزمین امپراتوری بزرگ دیگر به اهتزاز در بیاورند.
جدیدترین پرده نمایش؛ لیورپول – رئال مادرید
پیش از دیدار منچسترسیتی و رئال مادرید، محمد صلاح، ستاره مصری قرمز‌های آنفیلد عنوان کرده بود؛ برای فینال رئال را می‌خواهم. احتمالا صلاح هم به وسعت نبرد بین دو لیگ پی برده یا اینکه در پی انتقام شکست ۲۰۱۸ است. اتفاقا این بار کاپتان راموس هم نیست تا کتف ستاره حریف را طعمه آمادگی جسمانی خودش کند. بنزما هم در سوی مقابل وعده یک کار هیجان‌انگیز و بزرگ را به هواداران در مقابل سیتی داده بود. گویا او هم از آتش‌های جنگ‌های ۸۰ ساله اسپانیا و انگلیس بی‌خبر نیست یا شاید هم می‌خواهد این بار در غیاب رونالدو، بیل و راموس، نقش اول فتح لیگ قهرمانان توسط رئال مادرید باشد و توپ طلا را هم زودتر از موعد برای خودش رزرو کند. هر چه هست، فینال این فصل لیگ قهرمانان اروپا، تنها تقابل ۲ سرمربی با اندیشه‌های جالب و کارنامه درخشان و روحیه کاریزماتیک یا تقابل بنزما و صلاح و راند دوم فینال ۲۰۱۸ نخواهد بود. این یک پرده و جدیدترین پرده از نمایش یک جنگ قدیمی است که امپراتوری‌هایش، ۲ لیگ بزرگ، کشتی‌هایش، کاروان‌های مجلل تیم‌ها، فرماندهانش، کادر‌های فنی و ملوانانش، ستاره‌های بزرگ و نامدار ۲ تیم هستند که قرار است پاریس را عرصه جنگ تمام عیار خود کنند و با الهام از تاریخ، یک شب فوق‌العاده را به تاریخ فوتبال اضافه کنند. باید منتظر بود و دید کدام پرچم و به دست کدام فرمانده در فینال بلند می‌شود و آیا این ملکه انگلیس است که جنگ را با «دراک نوریس» می‌برد و یا پادشاه اسپانیاست که به افتخار پیروزی آرمادا پایکوبی خواهد کرد.