پایگاه خبری تحلیلی خطوط: مدیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی به تهران خواهدآمد و در خصوص سفر وی شبهاتی وارد می‌شود. اما آنچه که مسلم است آقای رافائل گروسی هم با آمریکا کار می‌کند و هم با اروپا که اروپا و آمریکا نیز باهم هماهنگ هستند.
اما واقعیت این است که اگر آمریکایی‌ها بخواهند که سفر آقای گروسی نتایجی داشته باشد که این نتایج طرفین را به سمت مذاکرات
ببرد اروپایی‌ها را هم راضی می‌کنند. در واقع این اروپا نیست که تاثیر اساسی روی تفکرات آقای کروسی دارد.
درست است که اروپا و آمریکا باهم هماهنگ اند، اما باالخره این هماهنگی را آمریکا به وجود می‌آورد؛ بنابراین به نظر می‌رسد که باید دید آن شروطی که آمریکایی‌ها برای گفتگو و آغاز مذاکرات گذاشته بودند و احتماال چند هفته پیش وزیر خارجه قطر به ایران آورد و مصاحبه‌ای هم در این رابطه کرد و گفت که دوطرف خواسته‌هایی دارند که ما منتقل و کمک می‌کنیم، باید ببینیم که آیا اکنون به مرحله‌ای رسید ه ایم که در این مرحله بتوان به مذاکرات امیدوار بود یا نه؟ البته عالئم کوچکی در این خصوص می‌بینیم. مثال اینکه اروپایی‌ها به ویژه آلمان که در این چندماه بسیار مواضع تندی داشتند وقتی از وزیر خارجه این کشور پرسیده می‌شود می‌گوید که نمی‌خواهیم تنش هسته‌ای با ایران به وجود بیاوریم. از طرف دیگر خبرگزاری‌های غربی خبر می‌دهند که انبار پهباد‌های روسیه که اغلب ایرانی است خالی شده است. این‌ها عالئمی است که زمینه‌ای را فراهم می‌آورد برای سفر آقای گروسی تا وی بتواند در سفر به تهران نتیجه‌ای بگیرد.
البته هنوز این اطمینان وجود ندارد که غربی‌ها به توافقی رسیده باشند. برخی از خواسته‌های آن‌ها که آقای جوزپ بورل نیز چندین بار اعالم کرد تا حدودی برآورده شده است. مثال می‌گویند که زندانیان سیاسی در ایران آزاد شوند یا اعدام‌ها متوقف شوند که می‌توان گفت تا حدودی در یکماه اخیر قدم‌های مثبتی در این زمینه برداشته شده هر چند که آن‌ها به این مقدار راضی نمی‌شوند، اما به هر حال قدم‌های مثبتی است؛ لذا اکنون نسبت به گذشته شرایط امیدوارکننده‌تر شده است. هر چند که این گفته بدین معنا نیست که شرایط به طور کامل امیدوارکننده است نه؛ اما نسبت به سه یا چهار هفته پیش بخواهیم ارزیابی داشته باشیم؛ با کنارهم گذاشتن خبر‌ها در آمریکا، روسیه و صحبت‌های اخیر آقای بلینکن وزیرخارجه آمریکا که گفته بود در‌های دیپلماسی باز است و این تعامل به ایران بستگی دارد جملگی نشان می‌دهد که گشایش‌هایی هرچند بطئی و کند در حال انجام است. گرچه برخی معتقدند در نوع موضع گیری‌های اروپا و آمریکا تضاد و تناقض‌هایی وجود دارد، اما به نظر نمی‌رسد که چنین باشد. چرا که مخالفان ایران در کنفرانس امنیتی مونیخ بسیار تالش کردند تا خانم آنالنا بربوک، وزیر خارجه آلمان را ببینند و حتی یک عکس بگیرند، اما وی حاضر به این کار نشد و روز بعد هم گفت که نباید به سمت تنش هسته‌ای با ایران حرکت کنیم. حال شاید این سوال مطرح شود که چرا آقای مکرون این کار را انجام داد که باید گفت مکرون مسائلی غیر از پرونده هسته‌ای هم دارد. تعداد زندانیان فرانسوی در ایران مقداری زیاد است و آقای مکرون از این جهت یک عصبانیت دوجانبه دارد. حتی بعد همکه با مخالفان عکس گرفت در نشست با خبرنگاران گفت که کامال با براندازی برای تغییر در ایران مخالفم. این گفته هم در نوع خود پیام می‌دهد؛ لذا در نوع سیاست اروپا و آمریکا تفاوت چندانی نیست.
گرچه اروپا از منظر افکارعمومی بیشتر ازآمریکا تحت فشار است که باعث می‌شود بعدا اقداماتی کنند که افکارعمومی خود راآرام کنند. اما آنچه مسلم است غرب هنوز دنبال توافق هسته‌ای است.
عبدالرضا فرجی راد ، تحلیل گر مسائل بین الملل / آرمان ملی