هوشمند سفیدی در روزنامه آرمان ملی با عنوان انتخابات چهاردهم ریاست جمهوری و چالش نرخ مشارکت نوشت: مشارکت انتخاباتی، یک علامت و نمایه ای برای سنجش اوضاع سیاسی، مشارکت سیاسی و اعتماد سیاسی ملت به حاکمیت است؛ بر این اساس، نرخ بالای مشارکت انتخاباتی، امیدآفرین و نرخ پایین مشارکت سیاسی، یأس آور و مبین ضرورت انجام تغییرات و اصلاحات است تا آن را به سطح مطلوب برساند. با توجه به وضعیت خاص کشور پس از سانحه دردناک بالگرد شهدای خدمت و لزوم انتخابات زودرس ریاست جمهوری چهاردهم، یکی از نکات مهم درباره این رویداد مهم، حساس و اثرگذار سیاسی، نرخ مشارکت در این دوره است که با توجه به قرار گرفتن آن در مقطع پس از انتخابات مجلس دوازدهم – که با نرخ مشارکت پائین پایان یافت – لزوم جلب مشارکت واجدین رأی دهی را در این رویداد دو چندان می‌سازد.
بررسی دو انتخابات گذشته ریاست جمهوری، نشان می دهد که نرخ مشارکت ۸/۴۸ درصدی دوره سیزدهم «آن هم با قدرت نمایی آرای باطله» زنگ هشدار باشی بود که هم اینک طنین آن را باید بیشتر و دقیق تر شنید، زیرا این نرخ مشارکت دوره سیزدهم، پایین ترین نرخ مشارکت در انتخابات ریاست جمهوری در دوره حیات جمهوری اسلامی ایران را به رخ کشید و حاوی پیام های مهم سیاسی بود. اگر گوش شنوایی برای پیام های مذکور باشد که قطعاً هست، باید در روند تأیید صلاحیت نامزدها و گشودن فضای سیاسی برای امکان مشارکت همه مردم در این دوره از انتخابات، بازنگری جدی انجام پذیرد، ضرورتی که هم اینک دلسوزان واقعی نظام، مدام آن را به اشکال مختلف یادآوری و گوشزد می کنند؛ به عبارت صریح تر، در انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم، باید جریان های اصلی کشور، نامزد مورد نظر خود را در صحنه رقابت نهایی داشته باشند، آن موقع است که همه مردم به صحنه می آیند و نرخ مشارکت در انتخابات بهبود می‌یابد.
پس، اولین گام، حضور علاقه مندان به مشارکت انتخاباتی در این دوره از انتخابات است؛ گام دوم باید اهتمام در به صحنه آوردن آرای خاکستری و خاموش باشد، اینجاست که جریان های سیاسی در صورت داشتن نامزد مورد نظر خود در صحنه نهایی، می توانند تا حدودی آنان را به مشارکت وادارند. پس باید درس های لازم را، از عدم مشارکت انتخاباتی حدود ۶۰ درصد از واجدین شرایط رأی دهی در مجلس دوازدهم و نیز ۵۱ درصد آنان در انتخابات ریاست جمهوری دوره سیزدهم (که بخش قابل توجهی نیز آرای باطله بود) آموخت و به کنش سیاسی مذکور احترام گذاشت. این انتظار منطقی و دموکراتیک برای دوره چهاردهم است ونباید با تنگ نظری به رویکرد امیدآفرینی در مقطع حساس کشور آسیب زد. ایران مال همه ایرانیان است و همه آنان باید نماینده خود را در صحنه نهایی انتخابات داشته باشند.