به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خطوط، تغییرات آب و هوا در حال حاضر موضوعی بسیار مهمی در جهان است. شما می‌توانید هر روز اخباری که درباره بحران‌های مربوط به آب و هوا و تغییرات محیط زیست زمین را در رسانه‌ها مشاهده کنید. علاوه بر این، تعداد زیادی از مطالعات در مورد این موضوع انجام شده است، که نه تنها محبوبیت آن، بلکه همچنین بزرگی مشکل را نشان می‌دهد. در واقع، در یک دهه اخیر تغییرات آب و هوا بزرگترین تهدیدی بود که جهان با آن مواجه شد.
با این حال، ما باید برای لحظه‌ای کلاه اقتصاددان خود را برداریم تا به طور خلاصه مبنای علمی پشت گرمایش جهانی را توضیح دهیم. زمین نیمی از تشعشعی را که از خورشید به آن می‌رسد جذب می‌کند، قبل از اینکه آن را به شکل تابش مادون قرمز ساطع کند. بخشی از این تشعشع به فضا ادامه می‌یابد، اما بخشی دیگر توسط گاز‌های گلخانه‌ای موجود در جو (عمدتاً دی اکسید کربن، اما همچنین متان و اکسید نیتروژن) به سمت زمین منعکس می‌شود، این همان چیزی است که به عنوان «اثر گلخانه ای» شناخته می‌شود.
زمین نیمی از تشعشعی را که از خورشید به آن می‌رسد جذب می‌کند، قبل از اینکه آن را به شکل تابش مادون قرمز ساطع کند. بخشی از این تشعشع به فضا ادامه می‌یابد، اما بخشی دیگر توسط گاز‌های گلخانه‌ای موجود در جو به سمت زمین منعکس می‌شود. این همان چیزی است که به عنوان «اثر گلخانه ای» شناخته می‌شود.
در تئوری، این یک اثر مثبت است: بدون آن، دمای متوسط زمین ۳۰ درجه سانتیگراد کمتر از آنچه هست، خواهد بود، که برای بسیاری از اکوسیستم‌های ما بسیار سرد است. مشکل در این واقعیت نهفته است که از اواسط قرن بیستم، غلظت دی اکسید کربن و متان در اتمسفر افزایش یافته است و باعث شده است که مقدار زیادی از تابش مادون قرمز به سطح زمین \"بازگشت\" کند و در نتیجه افزایش یابد. در دما‌ها به عنوان مثال، مقدار دی اکسید کربن در جو بین سال‌های ۱۷۶۵ و ۱۹۶۵ به میزان ۱۴. ۲ درصد افزایش یافته است، اما بین سال‌های ۱۹۶۵ تا امروز ۲۷. ۵ درصد افزایش یافته است.
چه چیزی پشت این تغییرات نهفته است؟
می‌توان گفت که تغییرات اقلیمی همیشه وجود داشته است: آب و هوا به طور مداوم تغییر می‌کند و در واقع تا دوران صنعتی (که در حدود سال ۱۷۵۰ آغاز شد)، سیاره ما در چرخه‌های متناوب گرم و سرد شده بود. اما چیزی که در دهه‌های اخیر تغییر کرده است این است که فعالیت‌های انسانی (مثلاً از طریق استفاده از سوخت‌های فسیلی، کشاورزی فشرده و غیره) به طور قابل‌توجهی باعث افزایش انتشار گاز‌های گلخانه‌ای و متعاقب آن غلظت گاز‌های گلخانه‌ای در جو شده است که منجر به افزایش دمای ۱ درجه سانتیگراد نسبت به سال ۱۷۵۰ شده است. جامعه علمی از این‌ایده حمایت می‌کند که تغییرات آب و هوایی انسان‌زا هستند. یکی از مهم‌ترین مطالعات در سال ۲۰۱۱ توسط فیزیکدانان دانشکده معتبر فدرال پلی تکنیک زوریخ، انجام شد. در این مطالعه، با استفاده از یک مدل نسبتاً ساده از جریان انرژی زمین، آن‌ها تخمین زدند که حداقل سه چهارم تغییرات آب و هوایی تجربه شده در ۶۰ سال گذشته به دلیل فعالیت‌های انسانی است. در مقابل، عوامل طبیعی که بر تغییرات دما تأثیر می‌گذارند (مانند مدار زمین، سطح تابش خورشیدی و فعالیت‌های آتشفشانی و غیره) تنها می‌توانند بخش کوچکی از گرمایش جهانی را که در دهه‌های اخیر تجربه کرده‌ایم توضیح دهند.
چه چیزی در انتظار ما است؟/ چهار سناریوی دانشمندان برای افزایش متوسط دما تا سال ۲۱۰۰
باید در نظر داشته باشیم که میانگین دمای زمین در سال‌های آینده همچنان افزایش خواهد یافت، حتی اگر انتشار گاز‌های گلخانه‌ای امروز تثبیت شود. بنابراین، زمین در کوتاه مدت به گرم شدن ادامه خواهد داد. این تا حدی، نتیجه انتشارات فعلی و اخیر است (انباشت گاز‌ها در جو بسیار مهم است، زیرا اکثر آن‌ها سال‌ها طول می‌کشد تا ناپدید شوند. با این حال گروهی از دانشمندانی که به سازمان ملل در این زمینه مشاوره می‌دهند، چهار سناریو برای افزایش متوسط دما تا سال ۲۱۰۰ در مقایسه با سطوح پیش از صنعتی شدن پیشنهاد کرده‌اند:
سناریوی ۱. کسب و کار طبق معمول: اگر هیچ اقدامی انجام نشود و انتشار گاز‌های گلخانه‌ای با نرخ فعلی افزایش یابد، افزایش دما بین ۴ تا ۵ درجه سانتیگراد خواهد بود.
سناریو ۲. انتقال انرژی ناکافی: اگر سیاست‌های فعلی برای کاهش رشد انتشار ادامه یابد، این افزایش بین ۳ تا ۴ درجه سانتی گراد خواهد بود.
سناریوی ۳. انتقال انرژی متوسط: افزایش دما ۲ درجه سانتیگراد (یا کمی کمتر) خواهد بود اگرسیاست‌های تعیین شده در توافقنامه پاریس اجرا شود. این توافقنامه در سال ۲۰۱۵ هدف خود را حفظ افزایش دمای سیاره زیر ۲ درجه سانتیگراد بالاتر از سطح قبل از صنعتی و پیگیری تلاش‌ها برای محدود کردن افزایش به ۱. ۵ درجه سانتیگراد تعیین کرد.
سناریوی ۴. انتقال انرژی زیاد: افزایش دما ۱. ۵ درجه سانتیگراد خواهد بود.
این ارقام و سناریو‌ها به چه معناست؟
آن‌ها به سادگی معیار‌هایی هستند که می‌توانند به ما کمک کنند تا با توجه به سیاست‌هایی که امروز اتخاذ می‌شود، شرایط زندگی و محیطی آینده روی این سیاره را ببینیم. دانشمندان توافق دارند که هر گونه افزایش دما بیش از ۲ درجه سانتیگراد منجر به خطرات جدی آب و هوایی مانند افزایش قابل توجه سطح آب دریا، خشکسالی و حوادث شدیدتر و مکرر آب و هوایی (طوفان، طوفان، سیل و غیره) می‌شود.