پرستارانی که برای نجات مردم جهان جنگیدند!
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خطوط؛ مراقبت و تلاش برای به دست آوردن سلامتی بیماران، اولویت اصلی پرستاران، چه در بیمارستان‌ها، چه در جامعه و چه در خانه‌های مراقبت است. بنابراین چه کسی می‌تواند مدعی شود که در ۲ سال گذشته جهان به اهمیت حرفه پرستاری و پرستاران پی نبرد؟
هرچند که بسیاری از مردم، در ۲ سال اخیر و بعد از شیوع ویروس کرونا، به نقش و اهمیت جامعه پرستاری پی بردند. دورانی که پرستاران علیرغم چالش‌هایی مثل حقوق کم، ساعت کاری شبانه روزی و از همه مهمتر خطر ابتلا به ویروس کرونا، را به جان خریدند. این در حالی است که آن‌ها، قبل از همه‌گیری کووید-۱۹ نیز با مشکلات متعددی در حوزه کاری‌شان دست و پنجه نرم می‌کردند، اما با آغاز همه‌گیری کرونا پرستارانی که در بیمارستان‌ها ماندند و پا به پای بیماران کرونایی نفس کشیدند. آن هم درست زمانی که این ویروس مرموز و ناشناخته اصلاً قابل پیش‌بینی نبود و هیچکس نمی‌دانست اگر به آن مبتلا شود از جنگ با این ویروس تاج دار زنده بیرون خواهد آمد یا نه؟! همین هم شده که حالا در ۲ سال و نیم گذشته پرستاران و کادر درمان را به قهرمانانان واقعی جامعه تبدیل شدند.
خطوط به مناسبت روز جهانی پرستار، بزرگترین چالش‌هایی که این قشر، پس از آغاز همه‌گیری کرونا تجربه کردند را بررسی کرد.
۱. ضربه عاطفی
پرستاران و کارکنان بهداشت عمومی به دلیل ابتلا به کووید-۱۹ مشکلات روانی فزاینده‌ای را تجربه کردند. این بیماری همه‌گیر جان بسیاری از مردم را گرفت و ترس را در بین همه ما به‌ویژه پرستاران ایجاد کرد. آن‌ها در سخت‌ترین شرایط نقش مراقبت از بیماران کرونایی را داشتند بودند. این نوع آسیب عاطفی شاید به همین دلیل است که بسیاری از پرستاران تصمیم می‌گیرند حرفه خود را ترک کنند، اما بسیای از آن‌ها هم ماندند و برای نجات مردم جهان جنگیدند.
۲. ترس از ابتلا
دومین چالش بزرگی که پرستاران در این دوران با آن مواجه شدند، ترس از ابتلا به کووید-۱۹ در محل کار بود. پرستاران در هر بیمارستان یا درمانگاه این ترس را با خود یدک کشیدند. به خصوص آن‌هایی که در بیمارستان‌های مختص به بیماران کرونایی مثل بیمارستان مسیح دانشوری و بخش‌های مخصوص بستری بیماران مبتلا به کرونا، کار می‌کردند.
۳. خستگی و کار بیش از حد
بر اساس گزارش PubMed در سال ۲۰۲۱، ۳۴. ۱٪ از پرستاران خستگی عاطفی را تجربه کردند، ۱۲. ۶٪ با مسخ شخصیت مبارزه کردند و ۱۵. ۲٪ احساس عدم موفقیت شخصی داشتند. همه این‌ها نشانه فرسودگی شغلی است. همه پرسنل مراقبت‌های بهداشتی در معرض خطر فرسودگی شغلی بیشتری هستند. با این حال، پرستاران به ویژه آن‌هایی که در خط مقدم کار می‌کنند بیشتر در معرض خطر هستند. آن‌ها اغلب بیش از حد کار می‌کنند و خسته هستند.
۴. حقوق کم
اگرچه دستمزد‌های نامناسب مشکل جدیدی برای پرستاران نیست، اما نیاز آن‌ها به درآمد بالاتر در این دوران بیش از گذشته احساس شد. در حال حاضر، پرستار بودن آنقدر‌ها هم سودآور نیست؛ و در همه این دوران بسیاری از پرستاران از میزان حقوق دریافتی‌شان ناراضی بودند، نارضایتی که آمیخته با یک شرایط بحرانی بود و آن‌ها انتظار پاداش بیشتری در ازای نقش قهرمانانه‌ای که ایفا می‌کردند، داشتند.
برای جامعه پرستاری چه باید کرد؟
حالا بعد از پشت سر گذاشتن روزهای بحرانی کرونا، قطعاً جامعه پرستاری بیش از گذشته، خسته و از نفس افتاده است. همین هم می‌شود که گا‌هاً برخی از آن‌ها مجبور به ترک کار خود می‌شوند، اما، چگونه می‌توانیم از وقوع این اتفاق در زمانی که کسری جهانی پرستار وجود دارد جلوگیری کنیم. واقعیت این است که در زندگی عادی نیز، وقتی در فضای عاطفی مناسب نباشید، مراقبت از دیگران به یک مبارزه تبدیل می‌شود.