به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خطوط ؛ روزنامه گاردین به نقل از الیف شافاک نویسنده مشهور ترکی- انگلیسی که کتاب «ملت عشق» او برای تقریبا تمام کتابخوانهای دنیا شناختهشده است نوشته که اعتراض و فریادهای جوانان دنیا علیه نابرابریهای اجتماعی و جنسیتی و نژادی بلند شده است. در واقع به عقیده این نویسنده «جوان بودن بهویژه در این عصر سخت است» و «فریاد بسیاری از جوانان بلند شده است»؛ چون به باور این جوانان «زندگی و آینده نسلشان را افرادی از نسلهای قبلتر شکل دادهاند». این رماننویس ترکتبار بریتانیایی این صحبتها را در فستیوال سالیانه ادبی هی در ولز بر زبان آورده است.
نویسنده در کنار جوانان
شافاک که علاوه بر «ملت عشق» با «مرید معمار» هم شناخته میشود؛ در این زمینه توضیح بیشتری میدهد. او میگوید که «از آنجا که نسل جوانتر در قیاس با همتایان مسنتر خود کمتر در موقعیتهای مالی باثبات قرار دارند، و به عبارت بهتر کمتر به ثبات مالی رسیدهاند، نوعی حالت نگرانی و اضطراب هستیگرایانه یا اگزیستانسیالیستی در میانشان به وجود آمده است».
شافاک ایده عصبانیت جوانان از نسل قبلتر و این موضوع که «آنها میخواهند سر نسلهای قبل فریاد بزنند» را در رمان جدیدش «جزیره درختان گمشده» مطرح کرده است. این رمان امسال در فهرست نهایی جایزه زنان قرار گرفته است.
نویسنده منتقد و معترض
الیف شافاک در فستیوال هی درباره بسیار چیزهای دیگر هم سخن گفت. از جمله درباره برگزیت و وضعیت اضطراری آب و هوایی دنیا. به گفته این نویسنده «این اتفاقات نمادی دیگر از وضعیت جوانانی است که آیندهشان توسط نسلهای قبلتر از بین رفته است».
الیف شافاک از «نابرابریهای گستردهای- که البته در دوران همهگیری کرونا هم نه تنها بهبود نیافت، بلکه تشدید هم شد» نیز سخن به میان آورد. به باور این نویسنده؛ «زنان، اقلیتها و جوانان از تبعات این نابرابری بیش از همه رنج میبرند».
شافاک که «شرافت» را نیز در سالهای اخیر منتشر کرده، فضای مجازی را یکی از دلایل افزایش نابرابریها میداند و بنابراین در انتقاد از فضای مجازی نیز صحبت کرد. او در این زمینه گفت: «همه چیز برای نوجوانان بسیار سختتر از گذشته شده است. البته علاوه بر نوجوانان، وضعیت زنان و اقلیتها در همه سنین نیز دشوارتر شده است. در واقع میزان سوءاستفاده و آزاری که این افراد در دنیای مجازی میبینند در حال افزایش است و ما هیچکاری برای مقباله با آن انجام نمیدهیم».
شافاک در پایان روزگاری را که در آن زندگی میکنیم «عصر اضطراب» نامید و گفت: اگر «عصر اضطراب به عصر بیتفاوتی و بیمهری تبدیل شود، دنیا بسیار تاریکتر خواهد شد. ما دیگر به یکدیگر اهمیت نمیدهیم. به نظر من ادبیات بیش از هر زمان دیگری حیاتی است، زیرا میتواند به نوعی پادزهر بیتفاوتی و بیمهری باشد».