اردشیر اردلان، روزنامه‌نگار
با مشارکت بانوان شأن ریاست جمهوری را بازگردانیم
کاندیداتوری در انتخابات ریاست جمهوری همیشه برای زنان محل مناقشه و منشاء و مبنای تبعیض است. با این حال در یک بررسی اجمالی، با توجه به شنیده‌ها و اعلام حضورها و شایعات مرتبط که هر از گاهی از این سو و آن سو به گوش می رسد تعداد نامزدهای احتمالی و قطعی در حال رسیدن به تعداد حروف الفباست، این هم شاید به این دلیل است که خیلی‌ها را به این نتیجه رسانده که اگر فلانی توانست چرا ما نتوانیم؟ به راستی ما باید امروز به این سوال مهم پاسخ دهیم که با شأن صندلی ریاست جمهوری چه کرده‌ایم؟
از ویژگی‌های انتخابات فراروی ریاست جمهوری در ماه آینده نسبت به انتخابات ریاست جمهوری در دوره‌های سابق تعداد بیش از حد نامزدهایی است که برای تصدی این مسئولیت خود را آماده می‌بینند. در هیچ دوره‌ای از انتخابات ریاست جمهوری اینگونه نبوده که کسانی که حتی برای نمایندگی مجلس یا شوراهای شهر امکان رای آوردن ندارند، خود را برای تصدی ریاست قوه مجریه و صندلی ریاست جمهوری مستعد ببیند!
این هم البته یکی از خسارت‌های پیش آمده از جریان عدم تایید صلاحیت‌ها در خصوص نخبگان و فرزانگان ایران مخصوصاً در حوزه بانوان است که همه را دچار یاس و دلزدگی و افسردگی سیاسی و گوشه نشینی کرده است و راه را برای برخی مردان مدعی که کارایی چندانی ندارند باز نموده و آنها را جسور کرده که خود را رجل سیاسی بدانند. لابد برای زنان هم اینگونه شده که جسورتر از گذشته و بی‌محبا از حضور خود در انتخابات تیرماه ۱۴۰۳ و به دست آوردن صندلی ریاست جمهوری می‌گویند با خود فکر می‌کنند که از سایر کاندیداهای مرد که اعلام حضور کرده چه چیزی کم دارند؟ که نباید برای تصاحب این مسند به صحنه بیایند؟ و حق هم همین است بعضی از آنها که برای اولین بار می‌خواهند به این عرصه وارد شوند نسبت به برخی مردان سابقه روشن‌تری به لحاظ فعالیت و تجربه علمی و سیاسی دارند. یکی از این افراد قائم مقام حزب مستقل کار سرکار خانم دکتر ملیحه بنانی حقوقدان و سیاستمدار ایرانی است که در دور گذشته انتخابات ریاست جمهوری با شور و شعف فراوان نسبت به معرفی کابینه پیشنهادی و سفرهای انتخاباتی مخصوصاً به مناطق محروم ایران از جمله کردستان و سیستان و بلوچستان اقدام نمود و با استقبال مردم آن مناطق نیز مواجه گشت نقطه قابل تامل بعدی در همین رابطه آمدن یا نیامدن دکتر ملیحه بنانی در انتخابات تیرماه ۱۴۰۳ است در این چند روز گاه از نزدیک شاهد بوده ام بسیاری از بانوان و علاقمندان به شخصیت دکتر ملیحه بنانی مراجعه و با اصرار زیاد تقاضا می‌کنند که به عنوان گزینه عبور کشور از بحران و ناجی این وضعیت به میدان بیاید و کشور را از این گردنه سخت نجات دهد. اما ایشان به این همه تقاضاهای رو به فزون غالباً یک پاسخ داده است که بنا به دلایلی که یکی از آنها عدم احراز صلاحیت وی توسط شورای نگهبان است، بنای آمدن ندارد.
به هر روی درباره انتخابات ریاست جمهوری بسیار می‌پرسند کدام شخص؟ پرسش دقیق‌تر این است کدام شاخص و کدام گفتمان؟ رقابت اگر بجای فقط مردان بین افکار و تیم‌های کاری و جریانی باشد و رقابت محدود به حوزه مردان نباشد و زنان را نیز در بر بگیرد و آنها را به میدان رقابت با مردان راه بدهند، راهگشاتر و کارسازتر و قطعا بدون تبعیض جنسیتی کارآمدتر است. نظر مردم درباره این اولویت‌ها و راهکارها زمانی می‌تواند عادلانه ابراز شود و در برگه‌های رای، اراده ملت را به منصه ظهور برسد که جمهور مردم مختار باشند که یک زن رئیس جمهور آنها باشد؟ یا یک مرد؟ گزینه‌های فاقد نگاه تمدنی و تحول‌گرا که شناخت درستی از حق و حقوق زنان، معادلات جهانی، الگوهای تحمیلی و اسناد استعماری بین‌المللی ندارند ولو اینکه به لحاظ شخصی یا حتی اجرایی توانمند محسوب شوند اسیر دستگاه تصمیم ساز و بدنه کارشناسی حاکم بر دولت خواهند شد، بدنه‌ای که در مسیر تحول مد نظر روئسای جمهور قبلی از جمله رئیس جمهور شهید نیز مانع تراشی کرد.