دستگاه‌های متولی هر کدام به دلایل مختلف شانه خالی کردند/توجه شهرداری به شهر گسترده‌تر و درآمد بالاتر است!
هفته گذشته خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی خطوط با فریبرز ناطقی الهی، استاد مهندسی سازه، زلزله و مدیریت بحران و بنیانگذار مقاوم سازی و مدیریت بحران کشور در مورد زلزله تهران به گفتگو پرداخت که بخش اولآن ۸ آذرماه منتشر شد. آنچه در ادامه مطالعه می فرمایید بخش دوم گفتگو با این استاد مهندسی سازه و زلزله است.
زلزله تهران یک سناریو بسیار وحشتناک
ناطقی الهی گفت: زلزله تهران یک سناریو بسیار وحشتناک است. کشورهایی وقتی دیده‌اند زلزله بعدیشان وحشتناک است، فعالیت‌هایی را در قالب سیستم‌های مدیریتی بحران شروع کردند. ما با ۵۰ و ۶۰ سال تاخیر اگر این کار را شروع کنیم امید است که تا ۵ سال دیگر بتوانیم شرایط را بهتر کنیم تا تعداد تلفات و وسعت خرابی‌ها را کاهش دهیم. شرطش آن است که از همین امروز کلنگش را بزنیم، اما متاسفانه هیچ متولی جلو نمی‌آید. دستگاه‌های زیادی متولی این کار هستند، اما هر کدام به دلایل مختلف یا به صورت جدی فعال نبودند یا شانه خالی کردند.
شهرداری فقط در حد حرف زدن به زلزله تهران توجه می‌کند/ اگر زلزله رخ دهد دیگر تهرانی وجود نخواهد داشت
وی در رابطه با مواجهه دستگاه متولی در این خصوص، گفت: دستگاهی که در راس این مسئله قرار دارد، شهرداری تهران است که متاسفانه عملکردش در ۲۰ سال گذشته حتی از قبل از انقلاب هم مناسب نبوده و با توجه به گستردگی شهر و ساخت و سازهای زیاد و پذیرش جمعیت بالاتر، آسیب پذیری تهران را بیشتر کرده و هنوز هم از این موضوع دست برنمی‌دارند و در حال بزرگ کردن پایتخت هستند و مجوزهای ساخت و سازهای بزرگ را ارائه می‌دهند. این مسئله نشانگر این است که شهرداری فقط در حد حرف زدن به زلزله تهران توجه می‌کند، بیشتر توجه اش به این است که شهر گسترده‌تر و درآمد آن بالاتر رود. شهرداری غافل از این است که اگر زلزله رخ دهد دیگر تهرانی وجود نخواهد داشت.
باید سیستم‌های حیاتی‌مان را شناسایی کنیم
بنیانگذار مقاوم سازی و مدیریت بحران کشور در پایان به پیشنهادات و راهکارهای لازم در جهت کاهش بلایای زلزله اشاره و مطرح کرد: سال‌های سال است که در این مورد پیشنهاداتی می‌دهیم. اولین بند کاریمان این است که آسیب پذیری‌مان را مطالعه کنیم، یعنی ساختمان‌هایمان، مواد شیمیایی موجود در شهر، جاده‌ها و پل‌های شهر را به صورت گسترده مورد مطالعه قرار دهیم که این مسئله بین ۳ تا ۶ ماه طول می‌کشد. باید سیستم‌های حیاتی‌مان را شناسایی سپس برای یک مدیریت بحران مناسب برنامه‌ریزی‌های لازم را شروع کنیم مثلا اینکه در کجا باید اسکان موقت ایجاد کنیم، سوخت را چگونه برنامه‌ریزی کنیم، مسائل بهداشتی را چه کار کنیم و چگونه آموزش‌های لازم را به مردم دهیم.