مواسات با سیدالشهدا

نوشتاری از: دکتر هلیا منشاری؛ پژوهشگر تاریخ اسلام

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خطوط؛ به یقین، بقاء و پایداری اسلام مرهون فداکاری سیدالشهدا می‌باشد. همانطور که در زیارت اربعین می‌خوانیم و او خون خود را در راه خداوند ارزانی داشت تا بندگان خداوند را از نادانی و سردرگمی نجات دهد. از این رو با اطمینان می‌توان گفت که محرم و جریان کربلا از اعظم شعائر الهی است که می‌بایست مورد تعظیم قرار بگیرد.

تعظیم این مهم از بارزترین نشانه‌های تقوای قلوب است. شعائر حسینی به اعمال و آداب و رسومی گفته می‌شود که شیعیان اهل بیت برای سیدالشهدا انجام می‌دهند، مانند: پوشیدن لباس سیاه، گریه کردن بر مصیبت، برپا کردن مجالس عزای امام حسین، طعام عزاداران، زیارت حضرت، سینه و لطمه زدن، زنجیر زدن و ....، که همه این‌ها اشکال گوناگونی از شعائر حسینی است، که هر کس به نوبه معرفت خود به نوعی آن را گرامی میدارد.

مواسات، یکی از زیباترین خصلت‌های معاشرتی است. به معنی، غمخواری و همدردی و یاری کردن دیگران و دیگری  در مال و جان، شریک دانستن و  همچون خود دیدن و دیگری، یا ایثار در راه دیگری،و یا دیگری را بر خود مقدم دانستن.  این صفت نیک در روایات دینی و اسلامی بسیار ستوده شده است و در کنار نماز اول وقت از اهمیت بالایی برخوردار است. در حماسه آفرینان عاشورا این خصلت برجسته به وضوح دیده می‌شود و در مرحله پایانی مواسات به ایثار میرسد.

یاران امام نسبت به شخص امام و اصحاب نسبت به یکدیگر، این حالت را داشتند و از بذل هیچ چیز به یکدیگر مضایقه نداشتند و به این مواسات افتخار می‌کردند. در شبی از شب‌های محرم امام حسین (ع) در جمع یاران خویش ضمن بیان این سخن که هر که می‌خواهد برگردد از تاریکی شب استفاده کند، فرمود: هر کس میرود برود، ولی هر کس با جانش با ما مواسات کند، فردای قیامت در بهشت با ما خواهد بود و از خشم الهی خواهد رست.  اوج مواسات را در این واقعه حضرت عباس در کربلا از خود نشان داده است که  با لب تشنه وارد فرات شد و بی آن که آب بنوشد بیرون آمد، هم برای سیراب کردن کودکان امام و تشنگان حرم به شریعه فرات رفت و در همین راه به شهادت رسید.
شیعیان و محبان حقیقی سید شهدا نیز با انجام مراسم ها، خود و دیگران را به مواسات با سیدالشهدا به حالت عزا در می‌آورد.  
 برخی از جلوه‌های یکرنگی و مواسات با آن امام مظلوم عبارتند از: شبیه خوانی، زنجیر زنی و سینه‌زنی، نذر نمودن و اطعام دادن، کاه و خاشاک ریختن بر سر، حرکت دسته جات عزاداری،  و به یاد کودکان کربلا حضرت رقیه و حضرت علی اصغر لباس سفید بر تن کودکان کردن، ترک عروسی و....
 همه این‌ها هم صدایی با آن امام غریبی است که در چنین ایامی به شهادت رسیده و بزرگترین مصیبت عالم بر او و خاندانش نازل شده، ما میتوانیم با مواسات با سیدالشهدا همه جوانب زندگی خویش را رنگ حسینی بخشیم و از ولادت تا وقت قدم گذاشتن بر سرای آخرت به یاد اباعبدالله الحسین باشیم.