به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خطوط «خشونت خانگی» همان بیماری همهگیری است که در دوران کووید بیش از گذشته همه گیر شد.
نابرابریهای مربوط به عوامل اجتماعی و تعیینکننده سلامت، در طول یک بحران بزرگتر میشوند. همین هم شد که تابستان امسال محمود علیگو رئیس اورژانس اجتماعی درباره آمار خشونت خانگی در دوران کرونا موضوع نگرانکنندهای را اعلام کرد: « طبق آمار سال گذشته اورژانس اجتماعی کودکآزاری در صدر خشونتهای خانگی براساس میزان تماسهای گرفته شده با شماره ۱۲۳ قرار داشت، اما اکنون همسرآزاری رتبه نخست این تماسها را به خود اختصاص داده است. » او فقر اقتصادی و مشکلات روانی را از جمله دلایل همسرآزاری اعلام کرده بود.
از طرف دیگر همین چند روز پیش شیرین احمدنیا عضو هیأت مدیره انجمن جامعهشناسی ایران در چهارمین کنگره آنلاین بینالمللی با موضوع \"مددکاری اجتماعی و ادغام اجتماعی\"، اظهار کرد: «پیش از بروز پاندمی کرونا با پاندمی دیگری تحت عنوان پاندمی خشونت علیه زنان سر و کار داشتیم چراکه نزدیک به ۲۵۰ میلیون زن و دختر در جهان از جانب شرکای زندگی خود مورد آزار قرار گرفته بودند. »
با این حال خشونت میتواند اشکال مختلفی داشته باشد: فیزیکی، عاطفی، جنسی یا روانی. حالا در دوران بحران ویروس کرونا اقدامات انجام شده برای مبارزه با همهگیری کووید-۱۹، خانوادهها را به قرنطینه در خانههایشان سوق داد، اتفاقی که باعث شد شرکای زندگی زمان بیشتری را با یکدیگر در خانه بگذرانند.
نیویورک تایمز یکی از رسانههایی بود که از همان ماههای نخستین بحران کووید ۱۹ با انتشار گزارشهای متعددی به این موضوع پرداخت. ماریان هستر، جامعهشناس دانشگاه بریستول که در مورد روابط توهینآمیز مطالعه میکند، به نیویورک تایمز گفته است که دلایل زیادی برای این باور وجود دارد که محدودیتهای اعمال شده برای جلوگیری از گسترش ویروس، باعث افزایش خشونت خانگی خواهد شد. او گفت، در شرایطی که خانوادهها زمان بیشتری را با هم میگذرانند، مانند تعطیلات کریسمس و تابستان، خشونت خانگی افزایش مییابد. اکنون که خانوادهها در سراسر جهان در قرنطینه هستند ظاهراً با یک همهگیری شدیدتر رو به رو خواهیم بود.
، در شرایطی که خانوادهها زمان بیشتری را با هم میگذرانند، مانند تعطیلات و تابستان، خشونت خانگی افزایش مییابد. اکنون که خانوادهها در سراسر جهان در قرنطینه هستند ظاهراً با یک همهگیری شدیدتر رو به رو خواهیم بود.
این چالش در کشورهایی مثل پرتغال، اسپانیا، آلمان نیز در رسانهها بازتاب داشت. یک نظرسنجی آنلاین در پرتغال بینآوریل و اکتبر ۲۰۲۰ توسط دانشکده ملی بهداشت عمومی NOVA انجام شد. این نظرسنجی از طریق شبکههای شریک، رسانهها و نهادهایی که در محدوده خشونت کار میکنند، منتشر شد. دادهها در مورد تجربه خشونت خانگی و کمک در طول همهگیری جمعآوری شد. در مجموع از یک هزار و ۶۲ نفر از پاسخ دهنده، ۱۴۶ نفر (۱۳. ۷٪) گزارش دادند که در طول همهگیری از خشونت خانگی رنج بردهاند، از جمله خشونت روانی، جنسی و فیزیکی. در این مطالعه اعلام شد که به طور کلی، هر چه سن کمتر باشد، خشونت خانگی گزارش شده بیشتر میشود. نکته جالب در این گزارش این است که اکثر قربانیان (۶۲. ۳٪) به دنبال کمک نبودند، دلیل اصلی این ماجرا هم این است که آن را غیرضروری میدانستند. قربانیان معتقد بودند که کمک چیزی را تغییر نمیدهد و نسبت به آنچه اتفاق افتاده بود احساس خجالت میکردند.
دراسترالیا هم چندین گزارش رسانهای حاکی از افزایش موارد خشونت خانگی در کشورهای مختلف است. به گفته این رسانهها اگرچه در بحران کرونا نرخ کلی جرم و جنایت در استرالیا کاهش داشت، اما نرخ آزار خانگی تا ۵ درصد افزایش داشته است.
با همه اینها و مقایسه نرخ خشونت خانگی در همه کشورها نشان میدهد که جهان به موازی مبارزه با یک بیماری همه گیر دچار آسیبهای اجتماعی و روانی نیز شده است.