به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خطوط؛ بعد از فروپاشی دولت افغانستان و به قدرت رسیدن طالبان ظاهراً از سال گذشته تا کنون افغانستانی‌های زیادی به ایران پناه آوردند. افغان‌هایی که به طور قاچاقی وارد ایران شده‌اند و اکثریت آن‌ها برای گذراندن زندگی مجبور به کارگری شده‌اند و همین هم معضلی شده تا کارگران پیمانی و قراردادی ایرانی را در مرز بحران بیکاری قرار دهد. چرا که کارفرمایان ایرانی از کارگران افغان بیشتر از کارگران ایرانی استقبال می‌کنند. فتح‌الله بیات رئیس اتحادیه کارگران پیمانی و قراردادی کشور ضمن انتقاد از این موضوع می‌گوید: « هیچ نظارتی بر فعالیت کارگران افغانی وجود ندارد و بیشتر کارگران افغانی بدلیل آنکه قاچاقی وارد کشور شده‌اند، بیمه نمی‌شود و همین موضوع باعث می‌شود تا بخشی از هزینه‌های کارفرما کاهش پیدا کند.»
توهین به ما در فضای مجازی!
با این حال در چند ماه گذشته برخی از استوری‌ها و پست‌های توهین‌آمیز و تهدید‌کننده، کارگران افغانی در شبکه‌های اجتماعی تامل برانگیز است. رئیس اتحادیه کارگران قراردادی و پیمانی با اشاره به توهین‌ها و تهدید‌هایی که از سوی افغانی‌ها در فضای مجازی علیه ایران و ایرانی‌ها مطرح شده می‌گوید: «این توهین‌ها در وهله اول متوجه کسانی است که به کارگران افغانی کار می‌دهند و در وهله دوم متوجه کسانی است که به افغانی میدان داده‌اند. کارفرمایان ایرانی نمی‌دانند با به کار گرفتن کارگران افغانی چه آینده خطرناکی در انتظار اقتصاد و اشتغال کشور است. کارگاه‌ها ساختمان‌های نیمه کاره، ویرانه‌ها و آلونک‌های داخل انبار‌ها محلی برای سکونت کارگران افغانی شده و در یک اتاق ۶ متری تعداد زیادی افغان زندگی می‌کنند.»
نظارتی وجود ندارد
با همه این‌ها ظاهراً هیچ نظارتی از سوی بنگاه‌های متولی بر حضور کارگران افغانی در بنگاه‌های اقتصادی وجود ندارد بیات با بیان اینکه دو رویکرد باعث به وجود آمدن این بحران شده است می‌گوید: « از یک طرف کارفرمایان غیر متعهد و غیر مسئول برای آنکه هزینه‌های خود را مقدار ناچیزی کاهش دهند، کارگران افغانی را به کار می‌گیرند و از سوی دیگر کم کاری و ضعف نظارت دستگاه‌ها، باعث شده تا فرصت‌های شغلی در اختیار کارگران افغانی قرار گیرد و بر بیکاری دامن‌زده شود. »
کارفرمایان ایرانی نمی‌دانند با به کار گرفتن کارگران افغانی چه آینده خطرناکی در انتظار اقتصاد و اشتغال کشور است. کارگاه‌ها ساختمان‌های نیمه کاره، ویرانه‌ها و آلونک‌های داخل انبار‌ها محلی برای سکونت کارگران افغانی شده و در یک اتاق ۶ متری تعداد زیادی افغان زندگی می‌کنند.
با همه این چالش‌ها اما به این دلیل که کارگران افغان بدون هیچ نظارتی وارد کشور شده‌اند؛ کارت اشتغال و شناسایی برای آن‌ها صادر نمی‌شود، بنابراین نمی‌توان محل فعالیت و زندگی آن‌ها را شناسایی کرد، بیات معتقد است که در نتیجه بحران‌های اجتماعی و فساد‌های اخلاقی زیادی در جامعه توسط برخی از این افراد رقم می‌خورد..
او با اشاره به اینکه بسیاری از کارگران افغانی دست به انواع بزهکاری‌ها و جرائم گوناگون می‌زنند می‌گوید: «جای تأسف دارد که کارفرمای ایرانی با حقوقی که به کارگر افغانی می‌دهد، زمینه ساز انواع فساد‌ها از جمله فساد اخلاقی علیه ایرانیان می‌شود.»
یک چالش و چند بحران
کارگر افغانی به دلیل نداشتن مدارک شناسایی، تحت پوشش بیمه قرار نمی‌گیرند و همین امر باعث شده تا بلایی به روز سازمان تأمین اجتماعی بیاید که در آینده دخل و خرج سازمان همخوانی نداشته و با کسری رو به رو شود. بیات در این باره می‌گوید: « وقتی حق بیمه به سازمان تأمین اجتماعی پرداخت نمی‌شود، درآمد سازمان کاهش می‌یابد و در آینده نه چندان دور باید شاهد بحران مالی در بزرگترین شرکت بیمه‌ای کشور باشیم. با این وضعیت باید در تمامی بخش‌ها به این فکر باشیم که کار را فقط به کارگر ایرانی بدهیم. نباید به این امر راضی باشیم که کارگر ایرانی از صبح تا شب به دنبال کار بگردد در حالی که کارگر افغانی فرصت‌های شغلی را از آن خود کرده است. »