به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خطوط؛ تهران با پدیده مدارس کاشی آبی روبه رو است. پدیدهای که تا کنون چندان گزارشهایی از آن نیست و ظاهراً منظور مدارس قدیمی است. درست مثل ۱۱ مدرسهای که درخیابان شهید محمد عزآبادی منطقه ۱۰ شهر تهران بغل به بغل یکدیگر ساخته شدند؛ آن هم در سال ۱۳۳۲. ساختمانهایی که نزدیک به ۷۰ سال از عمر آنها میگذرد و به داین دلیل که سر در همه آنها با کاشیهای آبی تزئین شده، جزء مدارس کاشی آبی به حساب میآیند.
رئیس شورای شهر تهران: « در مورد تعیین تکلیف مدارس کاشی آبی ما آمادگی داریم که در راستای پرداخت طلبهای دولت از شهرداری آن را تهاتر کنیم و در حساب و کتابها لحاظ شود
با این حال اصطلاح مدارس کاشی آبی را میتوان نشات گرفته از همین بناها دانست هرچند که تا پیش از جلسه امروز شورای شهر تهران، کمتر مسئولانی بودند که به معضل ساختمانهای قدیمی مدارس، آن هم با این اصطلاح واکنش جدی نشان دهند. اما علیرضا کریمیان\" مدیرکل آموزش و پرورش تهران صبح امروز در جلسه علنی شورای شهر تهران با بیان اینکه وضعیت فضای آموزشی در تهران مطلوب نیست گفت: « تهران جز استانهای آخر کشور به لحاظ کیفیت فضای آموزشی است و با توجه به قدمت بالای این مراکز خطر فرسودگی بسیار جدی است. »
وی در ادامه جلسه ضمن اشاره به مدارس کاشی آبی که اصطلاحی متعلق به مدارس قدیمی است بیان کرد: « یکی از معضلات اصلی آموزش و پرورش تهران عنوان کرد مدارس قدیمی و فرسوده یا همان مدارس کاشی آبی است. عمده مشکل این بناهای قدیمی فرسودگی بیش از حد آن است به نحوی که عمدتاً سن آنها به ۶۰ سال و بالاتر میرسد. »
مدیرکل آموزش و پرورش تهران علت اصلی عدم نوسازی این مدارس را مشکل اسناد آن اعلام کرد و افزود: «به دلیل اینکه سند مالکیت این مدارس به نام شهرداری است و در اختیار آموزش و پرورش قرار ندارد خیرین از تخریب و بازسازی آن خودداری میکنند. »
وی در پایان با بیان اینکه ۸۶ مدرسه کاشی آبی در تهران وجود دارد خاطر نشان کرد:امیدواریم سهم آموزش و پرورش از محل کمیسیون ماده ۱۰۰ به این سازمان تعلق بگیرد.
با همه اینها سالها است که خطر تحصیل در ساختمان قدیمی و فرسوده به یکی از معضلات آموزش و پرورش تبدیل شده است. طبق آخرین آمارها در سراسر کشور ۱۹. ۵ درصد مدارس نیازمند تخریب، بازسازی و مقاومسازی هستند و در استان تهران ۲۸ درصد مدارس فرسوده بوده که ۱۰ درصد آن نیازمند تخریب و بازسازی و ۱۸ درصد نیازمند مقاومسازی هستند. با این حال چندین معضل همواره مانع نوسازی آنها شده است به خصوص نوسازی مدارس کاشی آبی در تهران. چرا که به دلیل وسعت زمینها مدارس شهر تهران اغلب خیران ترجیح میدهند همان هزینه را در شهرستانها و استانهای محروم انجام دهند تا به جای نوسازی یک مدرسه بتوان برای چندین مدرسه این کار خیر را انجام داد. بنابراین در همه این سالها کمبود بودجه، تمایل خیران به نوسازی و ساخت مدارس در شهرهایی به غیر از پایتخت حالا وضعیت مدارس فرسوده تهران را در موقعیتی قرار داده که از نظر وضعیت فرسودگی با مدارس استان محروم سیستان و بلوچستان برابری میکند. از طرف دیگر یکی از چالشهایی که در همه این سالها مانع نوسازی مدارس کاشی آبی شده بود. موضوعی مدیرکل آموزش و پرورش شهر تهران ادامه داد: مدارس کاشی آبی که در دهه ۴۰ و قبل از آن از محل سهم آموزش و پرورش ساخته شدهاند با مشکلات فرسودگی مواجه هستند. این مدارس به دلیل نداشتن سند مالکیت به نام دولت، امکان بازسازی نوسازی در آن وجود ندارد. »
تهران با پدیده مدارس کاشی آبی روبه رو است، پدیدهای که تا کنون چندان گزارشهایی از آن نیست و ظاهراً منظور مدارس قدیمی است. درست مثل ۱۱ مدرسهای که درخیابان شهید محمد عزآبادی منطقه ۱۰ شهر تهران بغل به بغل یکدیگر ساخته شدند؛ آن هم در سال ۱۳۳۲، ساختمانهایی که نزدیک به ۷۰ سال از عمر آنها میگذرد و به داین دلیل که سر در همه آنها با کاشیهای آبی تزئین شده، جزء مدارس کاشی آبی به حساب میآیند
بنابراین مدیرکل آموزش و پرورش شهر تهران، از مدیریت شهری خواست تا کمک کنند اسناد مالکیت این نوع مدارس به نام دولت با بهرهبرداری آموزش و پرورش واگذار شود. بعد ازموضوعاتی که مدیر کل آموزش و پرورش صبح امروز در جلسه شورای شهر بیان کرد مهدی چمران رئیس شورای شهر تهران در این باره واکنش نشان داد و گفت: « در مورد تعیین تکلیف مدارس کاشی آبی نیز ما آمادگی داریم که در راستای پرداخت طلبهای دولت از شهرداری آن را تهاتر کنیم و در حساب و کتابها لحاظ شود. » بنابراین باید دید واکنش آموزش و پرورش و دولت نسبت به وصول طلبهای دولت از شهرداری چه خواهد بود؟ و آیا با پیشنهاد رئیس شورای شهر تهران، دولت مدارس قدیمی و فرسوده تهران را به جای طلبش از شهرداری قبول خواهد کرد یا خیر؟