فرایند بلع سیاره رصد شد!

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خطوط، کارشناسان معتقدند بیشتر سیارات هنگامی از بین می‌روند که انرژی ستاره میزبان شان تمام می‌شود و آن‌ها به ستاره‌های بزرگ سرخی تبدیل می‌شوند که به سرعت گسترده می‌شوند و هر چیزی که در مسیرشان باشد را می‌بلعند.

تا پیش از این ستاره شناسان فقط تاثیرات قبل و بعد از این فرایند را مشاهده کرده بودند، اما هیچ گاه سیاره‌ای را هنگام بلعیده شدن، ندیده بودند.

کیشالای دی یکی از محققان مقطع پست دکترا در دانشگاه MIT آمریکا و مولف ارشد پژوهش می‌گوید این کشف تصادفی مانند یک داستان پلیسی بوده است. او در این باره می‌افزاید: همه چیز ۳ سال قبل و زمانی شروع شد که به دنبال داده‌هایی از واحد Zwicky Transient Facility بودم که هر شب از آسمان عکس می‌گیرد.

او هنگام بررسی داده‌ها با ستاره‌ای برخورد کرد که درخشش آن به طور ناگهانی طی 10 روز بیش از 100 بار بیشتر شد.

این ستاره در کهکشان راه شیری و در فاصله 12 هزار سال نوری از زمین و در نزدیکی صورت فلکی عقاب قرار دارد.

دی در حقیقت در جستجوی منظومه‌های ستاره دوتایی بود که در آن‌ها ستاره بزرگتر بخشی از همراه خود را می‌بلعید و انفجار‌های بسیار درخشانی به وجود می‌آورد. اما داده‌ها نشان داد این انفجار‌ها با گاز‌های سرد احاطه شده اند و این امر نشان می‌داد منظومه مذکور دوتایی نیست.

از سوی دیگر تلسکوپ مادون سرخ ناسا به نام NEOWISE نیز نشان داد از چندماه قبل از انفجار غباری از منطقه بیرون می‌جهد. نکته سردرگم کننده‌تر آن است که انرژی ایجاد شده از انفجار مذکور هزار بار کمتر از فرایند‌های مربوط به ادغام بین ستارگان است. دی می‌گوید: از خودتان می‌پرسید حجم چه چیزی هزار بار کمتر از یک ستاره است.

پاسخ این سوال «سیاره مشتری» است. محققان دانشگاه MIT، هاروارد و کل تک متوجه شدند سیاره بلعیده شده گازی و مشابه مشتری بوده، اما فاصله آن با ستاره میزبانش به قدری نزدیک بوده که کل مدار آن یک روز طول می‌کشیده است.

ستاره میزبان که مشابه خورشید است در بازه‌ای 100 روزه سیاره را در برگرفت و گوشه‌های آن را بلعید که همین امر به ایجاد غبار منجر شد.

این انفجار عظیم در نهایت در 10 روز پایانی فرایند و زمانی اتفاق افتاد که سیاره کاملا نابوده شده و در ستاره فرو رفته بود./ مهر