به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خطوط ؛ نخستین ایستگاه رادیویی ایران در سال ۱۳۰۳ پایهریزی شد. این اقدام که توسط ارتش به انجام رسید، در واقع با خرید یک دستگاه کامل موج بلند ۴ واتی برای شهرهای تبریز، مشهد، کرمان، شیراز و کرمانشاه از یک شرکت روسی صورت گرفت.
تاریخ رادیو
بعد از خرید این بیسیم در سال ۱۳۰۳ توسط وزارت جنگ، اما، دو سال طول کشید تا مقدمات استفاده از بیسیم فراهم شود. در سال ۱۳۰۵ بیسیم به ایران وارد شد و از سال ۱۳۱۱ هم موسسات بیسیم توسعه یافتند- که در نهایت به ایجاد رادیو منجر شد. بعد از وضع مقرراتی برای نصب آنتن و استفاده از رادیو نیز بالاخره در سال ۱۳۱۶ مقدمات ایجاد مرکز رادیو بهوسیله وزرات پست و تلگراف و تلفن فراهم شد و سرانجام در چهارم اردیبهشت ۱۳۱۹، در بحبوحه جنگ دوم جهانی، اولین فرستنده رادیویی در ایران در محل بیسیم در جاده قدیم شمیران افتتاح شد.
علت تاسیس رادیو
رادیو در ایران در سالهایی تاسیس شد که بخش فارسی رادیو شوروی تازه شروع به کار کرده بود و امواج آن به همراه امواج رادیو برلین و بی بی سی که سرویس فارسی داشتند توسط مخاطبان ایرانی قابل دریافت بود- و این باعث شده بود حکومت وقت به شدت احساس خطر کند. در واقع حکومت که به خوبی متوجه شده بود رادیو بهترین ابزار برای انتقال پیام و افکار به مردم جامعه است و میتواند به ایجاد نوعی پیوند ملی در میان مردم کمک کند، تصمیم به تاسیس این رسانه عمومی گرفت- که استفاده از آن حتی برای اقشار کم سواد و بیسواد هم بدون مشکل بود.
اولینهای رادیو
درباره صداها و برنامههایی که در چهارم اردیبهشت ۱۳۱۹ برای اولین بار پخش شده است، اشارات مشخصی در منابع تاریخی معتبر وجود ندارد. با این حال درباره اولین گوینده خیلیها بر این باورند که خانم «طوسی حائری» نوه آیت الله حائری مازندرانی اولین گوینده رادیو در ایران بوده. البته در این زمینه برخی نیز نام «قدسی رهبری» را مطرح میکنند که میگویند در روز افتتاح رادیو، گویندگی مراسم افتتاحیه را برعهده داشته است.
نکته جالبتر در این میان نام افرادی است که در راه اندازی اولین رادیو حضور داشتهاند. نامها و وزنههای سنگینی چون سعید نفیسی، ملک الشعرای بهار، محمد حجازی (ملقب به مطیع الدوله)، عبدالرحمن فرامرزی، حسینقلی مستعان، ابوالقاسم پاینده، ابوالقاسم اعتصام زاده و مشفق همدانی کسانی بودند که در روزهای آغازین رادیو برای این رسانه محتوا تولید میکردند.