سایهی حق بر سَرِ بنده بوَدعاقبت، جوینده، یابنده بوَدگفت پیغمبر که چون کوبی دَریعاقبت، زان دَر برون آید سَریچون زِ چاهی برکَنی هر روز، خاکعاقبت، اندر رَسی در آب، پاک...به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خطوط، جلالالدین محمد بلخی؛ معروف "مولانا"، از بزرگترین شعرای جهان در قرن هفتم است. او از محضر پدرش "بهاءالدین ولد" ، "محقق ترمذی" ، "عطار" ، "کمالالدین عدیم" ، "محیالدین عربی" ، "صلاحالدین زرکوب" بهرهها برد.
جلالالدین محمد، ۱۳ ساله بود که به همراه پدرش بلخ را ترک کرد. علاءالدین کیقباد قاصدی فرستاد و او را به قونیه دعوت کرد. او از همان بدو ورود به قونیه مورد توجه خاص و عام قرار گرفت. نقطه عطف زندگی مولوی آشنایی و دلدادگیاش با "شمس تبریزی" است که او را از یک فقیه و عالم دینی، به عاشقی شیدا و دلسوخته مبدل کرد. تا جاییکه مولوی شعرهایش را به نام شمس میسرود. "دیوان شمس" ، "مثنویمعنوی" ، "فیهمافیه" ، "مکاتیب" ، "مجالسسبعه" و ... از آثار اوست.
مولوی در سال ۶۷۲ ه.ق در سن ۶۳ سالگی فوت کرد، مزارش در قونیه ترکیه، زیارتگاه رندان و عاشقان است