نامه سرگشاده جمعی از کارکنان و خبرنگاران صدا و سیمای جمهوری اسلامی به مقام معظم رهبری

سلام، من خودم از نزدیک با علی رضا خدابخشی همنشین بوده ام. او را کاملا می شناسم. او در دانشگاه امام صادق ، به راحتی در اتاق الفاظ رکیک می گفت و با تمسخر هم اتاقی های خود و ازار آنان ، ادای بچه مذهبی ها را در می آورد . او تحمل یک استاد ادبیات فارسی را نداشت و در کلاس درس که عمومی و شلوغ بود و همه دانشجویان از رشته های مختلف در آن حضور داشتند به استاد اهانت و گستاخی می کرد و در خوابگاه با آب و تاب برای هم اتاقی هایش تعریف می کرد. علی رضا خدابخشی برادری دارد به نام احمد رضا که ... هر گاه وارد اتاق می شد با تکبر و تبختر و ژست و قیافه انتظار داشت همه تمام قد زیر پای او بلند شوند! برادرش جواب سلام ما را نمی داد. علی رضا خدابخشی در داخل سواری مسافرکش با راننده می جنگید و جر و بحث می کرد و هنرش اذیت کردن دیگران و مجادله های بیجا و خسته کننده و کسل کننده بود. او به خاطر پارتی بازی عوامل سفارت ایران در لبنان د ر دوره سفارت غضنفر اصل رکن آبادی ، و با اعمال نفوذ پسرخاله اش سعید جلیلی در وزارت خارجه، دو بار و در حالی که دانشجو بود به 4 کشور ترکیه سوریه اردن و لبنان ، مسافرت کرد . خدابخشی لیاقت یک تفسیر اقتصادی را ندارد چه رسد به گمارده شدن در پست های حساس خبری. خود پیمان جبلی بی نهایت بی سواد و عاجز و درمانده است که چنین جانوری را به پست های کلیدی سازمان بی در و پیکر صدا و سیما می گمارد.