به گزارش اردشیر اردلان خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی خطوط، شیما ارم سخنگوی آموزش دهندگان نهضت سوادآموزی گفت: ما آموزش دهندگان نهضت سوادآموزی نزدیک
چرا از ما آموزش دهندگان بعد سال ۱۳۹۲ که دوره های آموزشی و تخصصی آموزش دروس و تدریس و فنون کلاس داری و ارزشیابی را گذرانده ایم، استفاده و دعوت نمی کنند؟!
یک دهه هست که بعنوان آموزش دهنده (از سال ۱۳۹۲ به بعد ) در مناطق دور و نزدیک و بدون امکانات و با هزینه های شخصی زحمت آموزش افراد بیسواد و کم سواد را کشیده ایم و با همه شرایط و برنامه های سازمان ساخته و انجام وظیفه نموده ایم ولی متاسفانه از طرف نهضت سوادآموزی ، وزارت آموزش و پرورش، و سازمان امور استخدامی مورد بی مهری قرار گرفته ایم و با حقوقی ناچیز (در صورت قبولی سوادآموز) و بیمه های دست و پا شکسته (در صورت قبولی سواد آموز) که اکثر نیروها متاهل بوده و در این مدتی که گذشته، جوانی خود را فدا کرده ایم و در خانواده نیز سرافکنده شده ایم. تحمل این همه رنج و مشکلات فقط به امید روزی بود که به استخدام وزارت آموزش و پرورش در بیاییم. حال که این همه کلاس بدون معلم در سطح شهرهای کشور داریم ، چرا از ما آموزش دهندگان بعد سال ۱۳۹۲ که دوره های آموزشی و تخصصی آموزش دروس و تدریس و فنون کلاس داری و ارزشیابی را گذرانده ایم، استفاده و دعوت نمی کنند؟!
وی خطاب به ریاست مجلس شورای اسلامی گفت: حضرت رسول الله ص فرموده است؛ إرحَمْ مَنْ فِی الأرضِ، یَرحَمْکَ مَنْ فِی السَمَاءِ؛ به اهل زمین رحم کن تا
متاسفانه از طرف نهضت سوادآموزی ، وزارت آموزش و پرورش، و سازمان امور استخدامی مورد بی مهری قرار گرفته ایم .
اهل آسمان به تو رحم کنند.با اسناد به همین فرمایش حضرت رسول الله ص، آقای قالیباف قبل از آنکه دیر شود مجلس شورای اسلامی صدای مظلومیت و محرومیت ما را بشنود. ما برای خدمت به کشور در وزارت آموزش و پرورش در نهایت آمادگی با کوله باری از تجربه پای کار تعلیم و تربیت هستیم، وقت آنست مجلس که راس امور کشور است از ما با قدرت و بدونه لکنت زبان حمایت و پشتیبانی کند. مسئولین مربوطه قطعا استحضار دارند، هنوز بسیاری از کلاس ها فاقد معلم است. کمبود کلاس درس و ازدحام دانش آموزان نیز برخی از مدارس، خانواده ها، معلمین و دانش آموزان را نگران و کلافه کرده است. قطعا اگر در این یک دهه یک نهال کاشته می شد الان بهترین ثمره ای می داد ولی متاسفانه با کم لطفی مسئولین وزارت آموزش و پرورش ما هنوز بی ثمر مانده ایم.