رضا نصیری
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خطوط، سالروز ولادت باسعادت حضرت زینب کبری (س)، برابر با پنجم جمادی‌الاول روز مبارکی است؛ در این روز، بانویی پا به عرصه هستی گذاشت که اسوه صبر و پایداری و از‌خود‌گذشتگی بود، بزرگ پرستاری که در طول حیات پربرکت و مبارک‌شان از پنج امام بزرگوار پرستاری کرده است؛ حضرت علی (ع) به هنگام ضربت خوردن، امام حسن (ع) به هنگام مسمومیت، امام حسین (ع) در لحظات تنهایی و غربت، امام سجاد (ع) به هنگام تب جانسوزش و امام محمد باقر (ع) به همراه کودکان در صحرای کربلا.
بر این اساس این روز به واسطه فداکاری‌های آن بانوی بزرگ در کشورمان به عنوان روز پرستار نامگذاری شده و فرصتی مغتنم است تا ضمن ارج نهادن به ساحت آن حضرت و بازگو کردن نقش بی‌مثال ایشان در زنده نگه داشتن پیام عاشورا، از تلاش‌های ارزنده جامعه پرستاری کشور هم که با تاسی به حضرت زینب (س) و بهره‌مندی از تخصص خود، بی هیچ منتی خدمات‌رسان بیماران و دردمندان جامعه هستند نیز قدردانی شود.
پرستاران؛ حلقه‌های تحقق اهداف سلامت جامعه
پرستاران بی‌شک از حلقه‌های غیرقابل انکار تحقق اهداف حوزه سلامت در جامعه هستند؛ سفید‌پوشان سختکوشی که همواره و در همه حال در کنار مردم بوده و هستند.
این روزها هم که دنیا با شیوع ویروس مرگبار کرونا با انواع سویه‌هایش دست به گریبان است، این فرشتگان رحمت بی‌وقفه و شب و روز برای نجات جان بیماران درگیر با این ویروس منحوس از هیچ تلاشی فروگذار نکرده و حتی در این راه جان خود را نیز نثار کرده‌اند. پرستاران با وجود همه کمبود‌ها و ناملایمات همچنان در خط مقدم قرار دارند. آنان ضمن آگاهی از خطرات بیماری کرونا، از آسایش و امنیت خود گذشته‌اند تا به همنوعان شان کمک کنند.
بد معیشتی یکی از اصلی‌ترین دغدغه‌های پرستاران
طبق آخرین آمار، در دو سالی که از شیوع کرونا در ایران می‌گذرد حدود ۸۰ هزار پرستار به این بیماری مبتلا شده و بیش از ۱۱۰ نفر از آنان جان خود را از دست داده‌اند. در مقابل، وضعیت بد معیشتی پرستاران یکی از اصلی‌ترین دغدغه‌های آنان بوده است. تاکنون قوانین زیادی برای تأمین مطالبات و خواست‌های قانونی پرستاران تصویب شده، اما اجرای آن‌ها همواره با فراز و نشیب‌های متعدد روبه‌رو بوده و هنوز آن طور که باید و شاید به مسائل و مشکلات این قشر بی‌ادعا رسیدگی نشده است. پرستاران مطالبه‌ای جز رفع موانع خدمتی خود و اجرای قوانین تصویب شده صنفی‌شان ندارند. بی‌شک بی‌توجهی به خواست‌های بحق پرستاران علاوه بر سلب انگیزه آنان در خدمت‌رسانی، آرامش خیال‌شان برای خدمت خالصانه را می‌گیرد.
پرستاری کاری بسیار پرخطر و در عین حال زیان‌آور محسوب می‌شود. پرستاران در طول مدت اشتغال‌شان با انواع عوامل استرس‌زا، بیماری‌های روحی و جسمی، آلودگی با ویروس‌هایی مانند کرونا، هپاتیت و ایدز و تماس با اشعه و عوامل سرطان‌زا مواجه هستند. شغل آن‌ها با یک کارمند پشت میز نشین، زمین تا آسمان تفاوت دارد، باید حرمت و شأن پرستاران در برخورداری از مطالبات قانونی‌شان برای داشتن یک زندگی آرام و بی‌دغدغه از لحاظ معیشت حفظ شود.
پرستاران نقش اول را در حفظ سلامت بیماران دارند
این سخن که "پرستاران نقش اول را در حفظ سلامت بیماران دارند" حرف بی راهی نیست، چراکه اگر بهترین پزشکان و جراحان هم کار خود را به بهترین وجه در مورد بیمار انجام دهند، اما اگر از آن بیمار به شکل مطلوب "پرستاری" نشود، کار پزشک حاذق یا جراح ماهر نیز بی‌فایده خواهد بود.
مقام معظم رهبری نقش پرستاران را معادل کار پزشکی ماهر دانسته‌اند و در این باره فرموده‌اند: «نقش پرستار و بیمارداری در حفظ سلامت و بازگشت سلامت بیمار، نقش درجه اول است؛ معادل است با نقش یک پزشک ماهر. بسیاری از این نکته غفلت دارند، لذا آن وزن و ارزشی که باید برای پرستار در نظر گرفته شود، از ذهن آن‌ها مغفول می‌ماند و به آن توجه نمی‌کنند.»
برای زنده ماندن‌مان جان دادند
آری! امروز، روز این فرشتگان رحمت بی‌مدعاست که در این دو سال پاندومی کرونا در کشور برای زنده ماندن ما کوشیده‌اند به طوری که زبان و قلم در مقابل فداکاری آنان عاجز است. آنان در این مدت تمام راه‌ها را هم رفته‌اند؛ از خواهش و التماس تا گریه، حتی جان‌شان را کف دست گرفتند تا من و تو زنده بمانیم و شرمساریم که برای زنده ماندن‌مان جان نیز دادند و امروز روز آنهاست؛ آن‌ها که دعوت حق را لبیک گفتند و ثابت کردند تجلی کلام خدا بر روی زمین هستند.