به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خطوط ؛ محمدحسین فرحبخش، تهیه‌کننده سینما در یک مصاحبه رادیویی درباره مسایلی که برای فیلم «برادران لیلا» رخ داده، سخن گفته و بسیاری از موارد پیش‌آمده را زیر سوال برده است. او با اشاره به این که «به نظرم سازمان سینمایی باید با سازندگان فیلم «برادران لیلا» گفت‌و‌گو و مصالحه می‌کرد و با قبولاندن ممیزی به آن‌ها مساله را برطرف می‌کردند» گفته: «البته سازندگان فیلم هم تقصیر دارند و به خصوص کارگردان فیلم با برخوردها و رفتارهای متناقض خود جو را علیه فیلم خود آشفته کرد که اصلا رفتاری حرفه‌ای نبود».
فرحبخش با اشاره به شایعات منتشر شده درباره دستمزد چند میلیارد تومانی کارگردان این فیلم، چنین دستمزدهایی را غیرقانونی و نشان‌دهنده ریشه مشکوک چنین پول‌هایی ذکر کرده است. او در این زمینه با اشاره که به صحبت‌های سعید روستایی که در جواب توقیف فیلمش گفته بود برای این فیلم خون دل خورده؛ می‌گوید: «آن آقایی که می‌گوید خون جگر خورده‌ام، بگوید چرا برای ساختن یک فیلم ۶ یا به روایتی ۹ میلیارد تومان دستمزد دریافت کرده و رفته آپارتمانی در زعفرانیه خریده است؟! البته این چیزی است که منابع نزدیک و مطلع به من گفته‌اند».
حسین فرحبخش پرسیده: «سرمایه‌گذاری ۳۰ تا ۴۰میلیارد تومانی آدمی که متعلق به فضای خارج از سینماست، به‌جز پولشویی چه توجیهی دارد؟ با این هزینه می‌شود یک سریال عظیم تولید کرد. بنابراین من به هر دو طرف ماجرا نقد دارم؛ از یک سو بی‌لیاقتی برخی مدیران ارشاد و از آن‌سو به هزینه‌های آن‌چنانی برای تولید یک فیلم سینمایی- که جو سینما را برهم می‌زند. اگر بنا به این شیوه فیلمسازی باشد که هرکسی می‌تواند با چند ماه فیلمبرداری و هزینه‌های سرسام‌آور این کار را انجام دهد».
تهیه‌کننده فیلم‌هایی مانند «آواز قو» و «کما» تهیه‌کننده «برادران لیلاـ را نیز از تیغ تیز نقد بی‌نصیب نگذاشته است: «فیلم برادران لیلا قطعا تهیه‌کننده ندارد! آقای نوروزبیگی هم صرفا حق‌العمل گرفته و فیلم را ساخته است. پول و سرمایه فیلم متعلق به شخص دیگری است. شنیده‌ام او هم دو سه میلیارد دستمزد گرفته است. وقتی می‌گویند حق‌العمل کار یعنی این. اصل تهیه‌کنندگی این است که بیاید از جیب مبارکش پول خرج کند. عمده تهیه‌کننده‌های سینمای ایران یا پولشان از دولت یا نهادهاست که آن را به باد فنا می‌دهند و فکر تماشاگر را نمی‌کنند یا سرمایه‌شان را افرادی خارج از سینما تامین می‌کنند. خیلی از این سرمایه‌گذاران نمی‌دانند که همه فیلم‌ها نمی‌توانند مثل فیلم دینامیت حدود ۶۰میلیارد تومان در گیشه بفروشند. چرا سینمای ایران همیشه بالای ۹۰درصد خسارت می‌دهد و ضرر می‌کند؟ چون خرج و دخلش با هم جفت نمی‌شود. من به کسی تهمت نمی‌زنم و اصلا به منشأ چنین پول‌هایی هم کار ندارم، بحثم این است شما نمی‌توانید پولی که برای به دست آوردنش زحمت کشیده‌اید را این‌قدر بی‌قاعده خرج کنید. چون این سرمایه برگشت نخواهد داشت. این وظیفه دستگاه‌های امنیتی و قضایی است که پی به منشأ این پول‌ها ببرند. من همان‌طور که به ارشاد انتقاد دارم و به نبود مدیریت درست در این زمینه اشاره می‌کنم، به آن‌طرف این ماجرا هم نقد دارم و هیچ موقع یکطرفه به قاضی نمی‌روم».