دستمزد اعلامی پایان سال هیچ موقع خوشایند جامعه کار و کارگری نبوده/همه چیز با تورم افزایش پیدا می‌کند جز حقوق و دستمزد!

درود ها جناب نصیری
بیشتر مشکلات کشور ما بخاطر این است که امور کشور در دست نابخردان و نااهلان است آنکه از اداره امور کشور داری آگاه است در حاشیه بسر می برد و حرص می خورد ؛
دیشب اخبار انتخابات تهران را بررسی می کردم ؛ نبویان با دو درصد آرا از تهران راهی مجلس می شود و رسایی همینطور ؛ فردا ؛ این دوتا حتما عضو هیئت رییسه مجلس خواهند شد و مدام بر سیاست های غلط و دیوار کشیدن به دور کشور پافشاری خواهند کرد و چهار سال وقت مجلس را با طرحهای بیهوده مانند صیانت و حجاب و پوشش غیره ... خواهند گرفت از سوی دیگر اعمال دور از عقل همه وزیران صفر کیلومتر رئیسی را نیز تایید خواهند کرد و آنگاه کارگران و کارمندان و بازنشستگان و مستمری بگیران ؛ زیر خط فقری ها همع فراموش خواهند شد و با افتخار به دشمنی با دنیا ؛ اقتصاد مملکت از دست خواهد رفت .
واقعا باید فکری کرد مگر می شود در قرن ۲۱ تعامل و تفاهم با دنیا را کنار گذاشت ؟
اولین فاکتور ارتباط با دنیا ؛ صلح و دوستی است ؛ شیوه ای که کشورهای حاشیه خلیج فارسی در پیش گرفته اند ؛ نفت می فروشند و زیر ساخت های کشورشان را طوری تنظیم می کنند که اگر یک روزی نفت شأن فروش نرفت ؛ از در امدهای جایگزین استفاده کنند . چون عاقل هستند ؛ می فهمند که الان زمان تنش نیست باید تعامل کرد .

حضرت حافظ فرماید؛
وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم
که در طریقت ما کافری است رنجیدن

️ گفتگو با خویشتن و رسیدن به صلح و آشتی و سلامت درون ، شرط خوشدلی و شادمانی درونی است ، انسان با ایمان سعی می کند با همه در مقام صلح و سلام باشد.

«در دنیا هیچ صعب‌تر از آن نیست که تو را با کسی خصومت بوَد.»

«اگر خواهی که دایماً در بهشت باشی. با همه کسان دوست شو و کین کسی را در دل مدار زیرا که چون شخصی را از روی دوستی یاد کنی، دایماً شادمان باشی، و آن شادی عین بهشت است. و اگر کسی را از روی دشمنی یاد کنی، دایم در غم باشی، و آن غم عین دوزخ است. چون دوستان را یاد کنی، بوستان درونت از خوشی می‌شکفد و از گل و ریحان پر می‌شود. و چون ذکر دشمنان می‌کنی، باغ درونت از خارزار و مار پُر می‌شود و پژمرده می‌گردی.»

عارف کسی است که دلش را دریا کرده است، از جفاها نمی‌رنجد و کینه به دل نمی‌گیرد.

سید برهان الدین محقق ترمذی گفته است:

«آزاد مرد آن باشد که از رنجانیدن کسی، نرنجد. جوانمرد آن باشد که مستحق رنجانیدن را نرنجاند.»

عارفان حقیقی که مومن اند نه معتقد ؛
به جای کشمکش و جنگ با دیگران، بیشتر مشغول مبارزه با صفات نکوهیده‌ی خویش بوده‌اند:

« با خلق خدا صلح کردم که هرگز جنگ نکردم، و با نفس جنگی کردم که هرگز صلح نکردم.»

وقتی شیخ بزرگوار ابوسعید ابوالخیر در میهنه مجلس می‌گفت. در میانه‌ی مجلس درویشی در رسید و گفت:
«ای شیخ! مرا می‌باید که بدانم که تو چه مردی و چه چیزی؟»
شیخ گفت:
«ای درویش! ما را بر کیسه بند نیست و با خلق خدای جنگ نیست.»

از خواجه عبدالله انصاری سؤال کردند از تصوف، فرمود:

«ظاهر بی‌رنگ و باطنِ بی‌جنگ.