نگار ماهری، معاون ارتباطات انجمن حمایت از کودکان کار در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی خطوط، به مناسبت روز جهانی منع کار کودکان مطرح کرد: با توجه به تورمها و مشکلات اقتصادی و معیشتی با افزایش کودکان کار روبهرو هستیم و واقعا باید یک جایی جلوی این موضوع گرفته شود چرا که بسیار نگرانکننده است. کار کردن کودکان ریشه در فقر دارد، زمانی که خانوادهها در معیشت خود دچار مشکلاتی میشوند کودکان به ناچار وارد چرخه کار میشوند یعنی ریشه اصلی کار کردن کودکان فقر است. بخش اعظم این موضوع فقر مالی است. اگر بشود برای خانوادهها کارآفرینی و رونق اقتصادی ایجاد کرد تا پدر و مادر بتوانند تامینکننده هزینهها باشند غالب کودکان مجبور به کار کردن نمیشوند. بعید است در این حوزه سازمانی بتواند کار جدیای انجام دهد مگر آنکه به صورت جمعی و همگانی باشد و در این خصوص فقط دولتها هستند که میتوانند قدمهای بزرگ و اثربخشی بردارند.
بیشتر بخوانید: وزارت رفاه اصلا دغدغهای نه در رفتار و نه در برنامهها ندارد!/عمده کودکان کار مهاجر افغانستانی و پاکستانی هستند
ماهری ادامه اد: بیش از ۱۵هزار کودک از سال ۱۳۸۱ که انجمن فعالیت خود را آغاز کرده تا کنون از خدمات حمایتی و آموزشی انجمن بهرهمند شدهاند. در انجمن حمایت از کودکان کار بر این باوریم، کودکی که به هر دلیلی مجبور به کار کردن است حداقل سایر حقوقش تضییع نشود. اگر مجبور به کار است، حداقل یک بازه زمانی را وارد انجمن شود و آموزشهای لازم را ببیند، سوادآموزی داشته باشد، مهارتهای فردی و اجتماعی و هنر یاد گیرد و فرصت بازی با همسالان خود را داشته باشد تا بتواند در آینده اتفاقات بهتری را برای خود رقم زند. مواردی هم است که کودک درگیر شغلی است که آسیبهای جدیتری به همراه دارد البته ناگفته نماند که در کل، کار کودک با آسیب همراه است اما اینکه میگویم آسیب جدیتر بعضا میتواند شامل مشاغل خطرناک دیگر همچون جمعآوری ضایعات باشد یا اینکه سن کودک بسیار کم باشد در این حوزهها انجمن سعی میکند ورود پیدا کند و با جذب حامیها بتواند با تزریق یک مبلغی به خانواده که کودک به ازای آن مجبور است کار کند، کودک را از کار منفک کند یا ساعت کاری آن را تقلیل دهد یا اینکه اصلا کار آن کودک تغییر کند.
بیشتر بخوانید: کودکانکار؛ قربانیان کوچک فقر
وی افزود: کودکان کار در خیابان یعنی کودکانی که برای تامین معاش خود در خیابانها حضور دارند بخش کوچکی از طیف وسیع کودکان کار هستند یعنی لزوما زمانی که صحبت از کودکان کار میشود منظور فقط کودکان کار در خیابان نیست، بخش اعظم این کودکان در مشاغل دیگری مشغول هستند که شهروندان حتی شاید آنها را هم نبینند؛ کارگاههایی زیرزمینی، کورهپزخانههایی که خارج از شهر است. این موضوع که کودک کار فقط همان کودکی است که در خیابان دیده میشود، یک داده اشتباه است.
معاون ارتباطات انجمن حمایت از کودکان کار خاطرنشان کرد: انجمن با مواردی که کودکی زیر نظر باند خاصی فعالیت داشته باشد مواجه نشده است. مددکاران اجتماعی انجمن بازدید از منزل و محل کار کودکان دارند، موردی از وجود باندها هرگز گزارش نشده است. حداقل در کوکانی که ما در انجمن تحت پوشش داریم با چنین مسئلهای مواجه نشدهایم. اگر حتی باندی هم باشد، چرا تا حالا نتوانستهاند سردمداران باندها را دستگیر و با آنها مقابله کنند. حتی اگر باند باشند باز هم در تضییع حقوق کودک تاثیری ایجاد نمیشود و در هر حال آن کودکان مورد آسیب و بهرهکشی قرار گرفتهاند، پس ما باید همراه و حامیشان باشیم. موضوع ما این است کودکان کار مورد ظلم قرار گرفتهاند و کار کردن با آسیبهای جدی و جبرانناپذیری برایشان به همراه است، زمان کافی برای رشد و بالندگی نخواهند داشت و از همه مهمتر تجربه کودکی که باید، ندارند.
ماهری در پایان گفت: طبق اصول بنیادین کنوانسیون جهانی حقوق کودک، زمانی که در رابطه با کودکان تصمیمگیری میشود باید منافع عالیه آنها در اولویت قرار بگیرد. کودکان حق حیات داشته و برای رشد مطلوب جسمی و روحیشان باید بستری امن و سالم ایجاد شود. هیچ کودکی در هیچ کجای دنیا نباید از تبعیض رنج ببرد. کودکان نیاز به حمایت بزرگسالان دارند پس باید همیشه در کنارشان باشیم.