شوهرآزاری روانی توسط زنان؛یک معضل کمتر به رسمیت شناخته شده!
صرف نظر از این که شما مرد باشید یا زن، اگر یک کلیپ در فضای مجازی ببینید که در آن مردی همسرش یا هر زن دیگری را کتک می زند چه حسی پیدا می کنید؟ قطعا زن ترحم شما را برمی انگیزد و مرد نفرت شما را. حال اگر بر عکس باشد چه حسی خواهید داشت؟ ممکن است به جای خشم و غضب خنده تان بگیرد. حتی گاهی چند زن به جان مردی افتاده و با چوب و چماق او را کتک می زنند و خیلی ها آن را به عنوان یک سوژه خنده دار به دوستانشان فوروارد می کنند و زیر آن هم از باب لودگی و تفنن چیزی می نویسند... آیا با چنین مواردی روبرو بوده اید؟
قدرت جسمانی برتر مردان باعث شده است خیلی ها مظالمی را که همسرانشان در حق آنان مرتکب می شوند جدی نگیرند. در اینجا قصد آن را ندارم که وارد مصادیق شوهرآزاری بشوم که در تخصص من نیست. جایی خواندم که وقتی یک زن بدون ذکر دلیل قهر می کند و شوهرش را در عذاب وجدان قرار می دهد، آسیبی که به سیستم اعصاب و روح مرد وارد می شود به مراتب شدیدتر از اثرات یک کتک کاری جدی است که مرد ممکن است مرتکب شود. وقتی زنی بستگان شوهرش را به خانه راه نمی دهد، برای مادر خود احترامی مضاعف قائل است ولی مادر همسرش را تحویل نمی گیرد، در زمانی که مرد از نظر مالی تنگدست است او را تحقیر و با دیگران مقایسه می کند و همه درخواست های مالی اش را به چنین زمانی موکول می کند چه می توان کرد؟ می شود به دادگاه مراجعه کرد؟ پزشکی قانونی در این موارد معیارهایی برای سنجش میزان آسیب دارد؟ اصلا مرد می تواند خیلی از این موارد را حتی نزد بستگان و دوستان خود عیان کند؟ چند بار شاهد دعواهای زن و شوهری در مجتمع خودتان بوده اید که در آن صدای مرد بلندتر از صدای زن باشد؟
آن چه در پی می آید برگرفته از مقاله ای است که از سایت انجمن حقوقدانان هندوستان گرفته شده است. در انتهای مقاله مواردی برای کمک حقوقی به مردان آسیب دیده آمده است که مستند به موادی از قوانین مدنی هندوستان است و برای ما ایرانی ها موضوعیت ندارد. با این حال، لینک مطلب را در انتها آورده ام تا علاقمندان بتوانند آن را بطور کامل مطالعه کنند.
نکات کلیدی
این فقط زوجه نیست که می تواند قربانی آزار روانی شود. شوهر هم می تواند مظلوم واقع شود. متأسفانه قانون خاصی وجود ندارد که مانند زنان از شوهران در برابر ظلم یا خشونت محافظت کند. با این حال، چند راه حل قانونی وجود دارد که شوهر با کمک آنها می تواند دادخواهی کند. مهم است که ثابت شود شما قربانی آزار روانی هستید. جمع آوری هر مدرکی بسیار حیاتی است. ستم و آزار و اذیت ذهنی و روانی بر اساس قانون ازدواج هندوها و قانون ویژه ازدواج می تواند مجوزی برای دادخواست طلاق باشد. موارد متعددی وجود دارد که زوج در برابر آزار و اذیت و ظلم روانی توسط زوجه پیروز شده است.
توضیحات
به دلیل بی عدالتی بی پایانی که زنان با آن مواجه هستند، جامعه به گونه ای شکل گرفته است که این زن است که همیشه قربانی است و به ندرت مرد. به همین دلیل، به قربانی شدن مردان نسبت به زنان توجه چندانی نمی شود. جامعه باید بپذیرد که مردان نیز می‌توانند قربانی شوند و آنها را تشویق کند تا در مورد آزار و اذیت و ظلم و ستمی که با آنها مواجه می‌شوند صحبت کنند. به دلیل تعصب جنسیتی، جامعه حقوقی نیز پیش داوری هایی دارد و وکلای دادگستری به سختی پرونده هایی را که در آنها شوهر قربانی است قبول می کنند. در نهایت، مجریان قانون چشم خود را بر شکایت مردان می بندند، اما اگر این شکایت از سوی یک زن باشد تردیدی به خود راه نمی دهند. واقعاً جای تاسف است که هیچ قانونی برای محافظت از مردان در برابر بی عدالتی در پرونده های زناشویی وجود ندارد، در حالی که زنان قوانینی دارند که آنها را از چنین بی عدالتی محافظت می کنند. مردانی هستند که با آزار و اذیت و ظلم روانی از سوی همسران خود مواجه می شوند و کاری از دستشان بر نمی آید. برخی از زنان فاسد از حمایتی که قانون از آنها در نظر گرفته سوء استفاده می کنند و شوهران خود را رنج می دهند. در چنین مواقعی شوهر چه باید بکند؟
نقش جامعه
جامعه همیشه به مردان می‌گوید که «مرد باشید». در جامعه ما مردان به سختی اجازه ابراز احساسات و عواطف خود را دارند. حتی در فرهنگ عامه جا افتاده است که حتی مردی که مظلوم است «باید کاری کرده باشد!». وقتی زنی ادعا می‌کند قربانی خشونت و آزار خانگی است، جامعه با او همدردی می‌کند، اما وقتی یک مرد قربانی می‌شود، چنین نمی‌شود. جامعه نقش مهمی در موضوعی که اکنون مورد توجه ماست، ایفا می کند، چگونه؟ این جامعه است که اعمال افراد را تعیین می کند. اگر زنی ادعا کند که شوهرش او را برای مهریه کتک زده است، جامعه او را باور و حمایت می کند، اما اگر مردی ادعا کند که توسط زنی مورد آزار و اذیت قرار گرفته است، به ندرت مورد حمایت قرار می گیرد و می ترسد که آبرویش برود. بنابراین، بسیار مهم است که اصل برابری جنسیتی از سنین پایین در اذهان جوان نهادینه شود.
