به گزارش پایگاه خبری تحلیلی خطوط، آخرین بخش از دومین میزگرد سلسله "نشستهای تخصصی صنعت معدن، تولید و فرآوری" با موضوع نقد و بررسی انجمن ملی مس و اهداف این انجمن با حضور دکتر سید حجت زینلی، عضو هیئت مدیره انجمن ملی مس و همچنین دکتر ابوالفضل صالحآبادی، دبیر انجمن ملی مس برگزار گردید. آنچه در ادامه میخوانید بیان نقطه نظرات، انتقادات و پیشنهادات دو کارشناس مذکور در این جلسه است.
خطوط: در بحث مشکلات بخش ماشین آلات مستهلک، معدن کاران بخش خصوصی میگویند کار نکردن با این ماشینها بهتر از کار کردن است ضمن آنکه عمق اکتشافات ما نسبت به استانداردهای جهانی عمق جالبی نیست،از طرفی ماشینی که بخواهد در معادن کار کند بین 8 الی 20 میلیارد تومان هزینه دارد. حال چه اقداماتی از طرف انجمن مس انجام شده تا واردات ماشین آلات تسهیل تر شود و بخش خصوصی هم در گرفتن ماشین آلات نو سهیم باشد تا کارش را پیش ببرد؟
زینلی: واردات ماشین آلات در سه سال گذشته در کل ممنوع بوده است. با پیگیریهای بسیار زیادی که اتفاق افتاد، این موضوع کمی تسهیل شد، اما باز هم جای ایراد و مشکل دارد. قانون گذاشتند اگر عمر ماشین آلات معدنی زیر پنچ سال باشد، محدودیتی ورود ندارد و میتوان وارد کرد. معادنی که پروانه بهره برداری دارند میتوانند ماشین آلات تا ده سال وارد کنند. این امر در مجموع بد نیست ولی ما معتقدیم باید محدودیت ظرفیت هم برداشته شود.
قانونی است به نام« یک در قبال یک » اینگونه است که اگر شما یک بیل 220 خریداری و وارد می کنید باید اول یک بیل داخلی خریداری کنید و سپس یکی وارد کنید.
آنچه که ما به صورت جدی پیگیری کردهایم دستگاهی در حوزه حفاری استخراجی است. متاسفانه قانونی از گذشته بوده که ما نتوانستیم در این مرحله حتی تعدیلش کنیم. این قانون میگوید فقط میتوانید ماشین آلات حوزه حفاری استخراجی وارد کنید که بیش از 6 اینچ قادر به قطر حفاری باشد و زیر این رقم نمیشود به دلیل آنکه ساخت داخل وجود دارد. در مورد این دستگاه بسیار مشکل داریم. متاسفانه علیرغم تمام پیگیریها، وزارتخانه محکم ایستاده و مجوز لازم را صادر نمیکند. همچنین در حوزه استخراج بالاترین مشکل، پر استهلاک ترین و قدیمی ترین دستگاهها که هزینه های بسیار زیادی را به بخش معدن چه کوچک و بزرگ وارد میکنند را دارا هستیم.
مسئولین پای درد دل فعالین معدنی بنشینند و قوانین ورود ماشین آلات را تسهیل کنند!
زینلی: به طور عام ماشین آلات ما مستهلک است. با تمام پیگیریهایی که انجام شده متاسفانه هنوز راهی باز نشده است و این بحث باعث شده که هزینه معدن کاری بالا رود. متاسفانه همه دستگاهها قدیمی هستند و مدلشان زیر 2000 است و از هر لحاظ که فکر کنید، هزینه زا است و قیمت بهای تمام شده کالا را افزایش میدهد و هنگامی که معادن به زیان برسند منجر به تعطیلی معادن میشود. بنده پیشنهادم این است که مسئولین پای درد و دل فعالین معدنی بنشینند و قوانین ورود ماشین آلات را تسهیل کنند.
ماشین آلات همانند خون در رگهای معدن است. اگر ماشینآلات نباشند نه استخراجی صورت میگیرد و نه حمل و نقلی. از نظر بنده باید به طور جدی به این مسئله نگاه کرد.
به چه قیمتی ما تولید داخلی را حمایت و تولید دیگری را نابود میکنیم؟!
صالح ابادی: یکی از ایرادات بزرگ شرکت ملی مس ایران این است که بار حمایتی در اساسنامه آمده است که باید از شرکتهای حوزه مس حمایت کند که متاسفانه این کار را نکرده است.
در خصوص بخش ماشینآلات به ما اینگونه گفتهاند که ما به واسطه حمایت از تولید داخلی بحث ماشینآلات را سختگیری کردهایم. اولین سوالی که پیش میآید این است که به چه قیمتی ما تولید داخلی را حمایت و تولید دیگری را نابود میکنیم؟!
هیچ موقع دولت نمیتواند در مکانی که از شهر یا مردمان شهر 90 الی 100کیلومتر دور است کارخانه ای ایجاد کند، اما معدن میتواند در آن مکان فعال شود. در کشور ما شرکتی که نمیتوان اسمش را آورد ادعایی کرده که میتواند در سال سه عدد از این دستگاهها را بسازد. (بخش 6)
متاسفانه در حال حاضر بین 50 الی 100 دستگاه ماشینآلات که به قیمت دلار خریداری شده در کمرگها به واسطه ثبت سفارش نشدن در حال فرسوده شدن هستند.
این مسئله به این دلیل است که ما میخواستیم از یک کارگاه بیست نفری حمایت کنیم، صد هزار شغل و دو میلیون متر عملیات معدنی را به خطر انداخته ایم، شرکتها را وادار به استفاده از تجهیزات فرسوده کردهایم تا یک کارگاه 20 الی 30 نفری احیا شود. این موضوع بالانس نیست، یکی از مدیران وزارتخانه هم سفت و سخت نشسته تا از این کارگاه حمایت کند.
دولت موظف است حرف بخش خصوصی را بشنود
خطوط: صمیمانه از شما سپاسگزارم به عنوان حرف آخر اگر صحبتی دارید، بفرمایید؟
زینلی: مشکلات معدنکار زیاد است. طبق قانون دولت موظف است حرف بخش خصوصی را بشنود، اگر به همین یک موضوع عمل کنند، مشکلات معدن کاهش پیدا میکند.
صالحآبادی:یکی از چالشهای عمده در کشور این است که ما باید بر روی شرکتهای استارتاپی سرمایهگذاری کنیم. متاسفانه تا به حال هیچ اقدامی در این خصوص انجام نشده است.
دومین مسئله و مشکل معدنکار، برق است. با توجه به بیبرقیهای مستمر، صنایع معدنی و علیالخصوص حوزه مس در حال متحمل شدن خسارتهای جبرانناپذیری است و تبعات منفی که برای ساختار و سیستم تولیدی دارد خیلی بیشتر از مواقعی است که برق قطع میشود.
همچنین محدودیتهایی داریم که نمیتوانیم از تکنولوژیهای روز دنیا استفاده کنیم. علاوه بر این، برای مواد مصرفی هم مشکل واردات داریم. شرکتهای داخلی بسیار تلاش کردند تا مواد مصرفی وارداتی را تولید و عرضه کنند، اما میزان مصرف فاصله زیادی با تولید دارد.